χασμάομαι

From LSJ

ἀνήρ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ προσκολληθήσεται → a man cleaves each to his fellow, each to one's fellow

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: χασμάομαι Medium diacritics: χασμάομαι Low diacritics: χασμάομαι Capitals: ΧΑΣΜΑΟΜΑΙ
Transliteration A: chasmáomai Transliteration B: chasmaomai Transliteration C: chasmaomai Beta Code: xasma/omai

English (LSJ)

A yawn, gape, ὁπόταν χασμᾷ when you are gaping, Ar.Eq.824 (anap.), cf. Hp.Mochl.4, Arist.GA719a19, Porph.Abst.1.28, etc.; οἱ τοὺς χασμωμένους ὁρῶντες Pl.Chrm.169c; ἰλιγγιᾶν καὶ χ. Id.Grg.486b, 527a; of a door, τῆς θύρας χασμωμένης Alex.257.
II οἱ χασμώμενοι, = οἱ κεχηνότες, gabies, Porph.Chr.49.

German (Pape)

[Seite 1340] dep. med., gähnen, weit aus einander klaffen, gähnen, bes. das Maul öffnen; Ar. Equ. 823 ὁπόταν χασμᾷ, wo der Schol. erkl. ὁπότε μετεωροφρονεῖς καὶ περὶ ἄλλα τὴν διάνοιαν ἔχεις; – von der Thür, Alexis bei Ath. IV, 165; – übertr., verlegen, verblüfft sein, καὶ ἰλιγγιάω Plat. Gorg. 486 b 527 a; ὥσπερ οἱ τοὺς χασμωμένους καταντικρὺ ὁρῶντες Charm. 169 e.

French (Bailly abrégé)

-ῶμαι;
I. être béant :
1 bâiller;
2 en parl. d'une porte être entrouvert;
II. demeurer bouche béante, càd être comme hébété ou stupide ; regarder avec envie.
Étymologie: χάσμα.

Russian (Dvoretsky)

χασμάομαι: ион. χασμέομαι разевать рот, стоять с разинутым ртом Arph., Plat., Arst.: χ. εἴς τι Theocr. разинув рот глядеть на что-л.

Greek (Liddell-Scott)

χασμάομαι: Ἀποθ. ὡς καὶ νῦν, ἀνοίγω τὸ στόμα μεγάλως, χασμῶμαι, ὁπόταν χασμᾷ ὅταν χασμᾶσαι Ἀριστοφ. Ἱππ. 824· Ἱππ. Μοχλ. 847, Ἀριστ. περὶ Ζῴων Γεν. 1. 5, 1, κτλ.· οἱ τοὺς χασμωμένους ὁρῶντες Πλάτ. Χαρμ. 169C. ἰλιγγιᾶν καὶ χ. ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 486Ε, 527Α· ἐπὶ θύρας, τῆς θύρας χασμωμένης Ἄλεξις ἐν «Φυγάδι» 1. 7.

Spanish

bostezar

Mantoulidis Etymological

-ῶμαι (=χασμουριέμαι). Ἀπό τό χάσμη (=χασμούρημα) τοῦ χάσκω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.

Léxico de magia

bostezar como señal ἐὰν χασμήσῃ πλειστάκις, βούλεται πρὸς σε ἐλθεῖν si bostezas frecuentemente, quiere ir hacia ti P IV 134