ἐπιγλωσσάομαι
Χαίρειν ἐπ' αἰσχροῖς οὐδέποτε χρὴ πράγμασιν → Non decet in rebus esse laetum turpibus → In schlimmer Not ist Freude niemals angebracht
English (LSJ)
Att. ἐπιγλωττάομαι,
A utter abuse, μηδ' ἐπιγλωσσῶ κακά A.Ch.1045; περὶ τῶν Ἀθηνῶν οὐκ ἐπιγλωττήσομαι τοιοῦτον οὐδέν Ar. Lys.37.
II. c.gen., vent reproaches against, ταῦτ' ἐπιγλωσσᾷ Διός A.Pr.928.
German (Pape)
[Seite 932] Schmähreden gegen Einen ausstoßen, τινός, Aesch. Prom. 930. Worte von böser Vorbedeutung sagen, μήτ' ἐπιγλωσσῶ κακά Ch. 1041; περὶ τῶν Ἀθηνῶν δ' οὐκ ἐπιγλωττήσομαι τοιοῦτον οὐδέν Ar. Lys. 37, wo die Schol. οὐ βλασφημήσω erkl.; Poll. 2, 109 λοιδορεῖσθαι.
French (Bailly abrégé)
-ῶμαι;
att. ἐπιγλωττάομαι;
tenir de mauvais propos.
Étymologie: ἐπί, γλῶσσα.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιγλωσσάομαι: атт. ἐπιγλοττάομαι (тж. ἐ. κακά Aesch.) злословить, порицать, бранить (τινος Aesch. и περί τινος Arph.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιγλωσσάομαι: Ἀττ. -ττάομαι, Ἀποθ. (γλῶσσα):- λοιδορῶ, φλυαρῶ, βλασφημῶ, μηδ’ ἐπιζευχθῇς στόμα φήμῃ πονηρᾷ μηδ’ ἐπιγλωσσῶ κακὰ Αἰσχύλ. Χο. 1045· περὶ τῶν Ἀθηνῶν οὐκ ἐπιγλωττήσομαι τοιοῦτον οὐδὲν Ἀριστοφ. Λυσ. 37. ΙΙ. μετὰ γεν., ἐκφέρω ὀνειδισμοὺς ἐναντίον τινός, ταῦτ’ ἐπιγλωσσᾷ Διός; Αἰσχύλ. Πρ. 929.- Καθ’ Ἡσύχ. «ἐπιγλωσσῶ· ἐποιωνίζω διὰ γλώσσης, Αἰσχύλος Ἡρακλείδαις» (Ἀποσπ. Αἰσχύλ. 72).
Greek Monotonic
ἐπιγλωσσάομαι: Αττ. -ττάομαι, αποθ. (γλῶσσα), βλασφημώ, βρίζω, κακολογώ, σε Αισχύλ.· με γεν., εκφέρω μομφή, κατηγορώ κάποιον, στον ίδ.
Middle Liddell
Attic -ττάομαι
Dep., to throw forth ill language, utter abuse, Aesch.: c. gen. to vent reproaches against a person, Aesch. γλῶσσα
