Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

Syrtis

From LSJ

Sunt verba voces quibus hunc lenire dolorem possis, magnam morbi deponere partem → Words will avail the wretched mind to ease and much abate the dismal black disease.

Horace, Epistles 1.34

Latin > English (Lewis & Short)

Syrtis: is (
I gen. Syrtidos, Luc. 9, 710), f., = Σύρτις,> a sand-bank in the sea; esp. on the northern coast of Africa, Syrtis Major, near Cyrenaica, now Gulf of Sidra; and Syrtis minor, near Byzacene, now Gulf of Cabes, Sall. J. 78, 2; Mel. 2, 7; Plin. 5, 4, 4, § 26; Liv. 29, 33; 34, 62; Tib. 3, 4, 91; Prop. 2, 9, 33; Ov. M. 8, 120; Verg. A. 1, 111; 1, 146; 4, 41; Luc. 9, 303; 9, 861; Hor. C. 1, 22, 5; 2, 6, 3; 2, 20, 15; id. Epod. 9, 31; Prud. Apoth. 511.—
   B Trop.: videndum est, ne longe simile sit ductum. Syrtim patrimonii, scopulum libentius dixerim, Cic. de Or. 3, 41, 163.—Hence,
   A Syrtĭ-cus, a, um, adj., of or belonging to the Syrtis, Syrtian: mare, Sen. Vit. Beat. 14: solitudines, Plin. 8, 11, 11, § 32: ager, Sid. Ep. 8, 12: gentes, Sen. Ep. 90, 17.—
   B Syr-tis, ĭdis, adj. f., Syrtian: gemmae, Plin. 37, 10, 67, § 183.

Latin > French (Gaffiot 2016)

Syrtis,¹¹ is, (ĭdos Luc. 9, 710 ), f. (Σύρτις, σύρω) [littt] banc de sable, cf. Sall. J. 78, 3 ;
1 Syrtes, um ( Sol. 2, 43 ; 27, 54 ), les Syrtes [deux bas-fonds sur la côte nord de l’Afrique, entre Cyrène et Carthage] : Sall. J. 78, 1 ; 2 ; Plin. 5, 26 ; Syrtis major Plin. 5, 27, et Syrtes majores Plin. 5, 34, la grande Syrte [à l’est, auj. golfe de la Sidre ou de Syrte] ; Syrtis minor Plin. 5, 25, et Syrtes minores Plin. 6, 136, la petite Syrte [à l’ouest, auj. golfe de Cabès ou Gabès]
2 [fig.] = bas-fond, écueil : syrtim patrimonii scopulum libentius dixerim Cic. de Or. 3, 163, au lieu de syrtis patrimonii (la syrte où naufrage le patrimoine), j’aimerais mieux dire scopulus patrimonii (l’écueil où naufrage le patrimoine) || Syrtĭcus, a, um, des Syrtes : Syrticæ gentes Sen. Ep. 90, 17, peuples voisins des Syrtes, cf. Plin. 8, 32 ; sablonneux : Sid. Ep. 8, 12 || Syrtītēs, æ (lapis), m., Plin. 37, 93, sorte de pierre précieuse.

Latin > German (Georges)

Syrtis, is u. idos, Akk. im, Abl. e u. ī, f. (Σύρτις), die Syrte, Sandbank im Meere, bes. an der afrikan. Küste u. zwar Syrtis maior, Cyrenaīka, j. Sidra, u. Syrtis minor, bei Byzacene, j. Cabes, a) eig., Sall. Iug. 78, 1 sqq. Mela 1, 7, 3 sqq. (1. § 34. 35. 37) u. 2, 7, 7 (2. § 105). Liv. 29, 33, 8 u.a. Tibull. 3, 4, 91. Prop. 2, 9, 33 u.a.: Genet. Syrtis, Plin. 5, 33 u.a.: Genet. Syrtidos, Lucan. 9, 710: Akk. Syrtim, Cic. de orat. 3, 163 u.a.: Abl. Syrtī, Solin. 27, 54: Abl. Syrte, Sidon. epist. 8, 12, 3; carm. 5, 549: Genet. Plur. Syrtium, Solin. 2, 43 u. 27, 54. – b) übtr., die sandige Küstengegend den Syrten gegenüber, Hor. carm. 1, 22, 5. Lucan. 3, 295 u.a. – c) meton., Syrtis patrimonii als weniger guter Ausdruck für scopulus patrimonii bei Cic. de or. 3, 163: Libycis vitiorum Syrtibus obrui, Hieron. epist. 125, 2. – Dav.: A) Syrticus, a, um (Συρτικός), syrtisch, Sen. u.a.: meton. = sandig, ager, Sidon. epist. 8, 12, 1. – B) Syrtītis, idis, f. u. Syrtītēs, ae, m. (Συρτίτης), ein in den Syrten gefundener Edelstein, Form -tis, Plin. 37, 182. Solin. 2, 43: Form -tes, Plin. 37, 93.