exspectatio

Latin > English

exspectatio exspectationis N F :: expectation; suspense

Latin > English (Lewis & Short)

exspectātĭo: (expect-), ōnis, f. id.,
I an awaiting, expecting, expectation (very freq. and class.; in sing. and plur.).
   (a)    With gen. obj.: si spes est exspectatio boni, mali exspectationem esse necesse est metum, Cic. Tusc. 4, 37, 80: harum rerum, id. Rab. Perd. 5, 16: acerbior reliquorum, id. Brut. 76, 266; cf. poenarum, Quint. 12, 1, 7: tanta vel animi vel ingenii tui, ut, etc., Cic. Fam. 2, 1, 2; cf.: sustines non parvam exspectationem imitandae industriae nostrae, id. Off. 3, 2, 6: majorem exspectationem mei faciam quam, etc., id. Ac. 2, 4, 10; cf.: Varronis sermo facit exspectationem Caesaris, id. Att. 3, 15, 3: quotidiana rerum novarum, id. ib. 3, 14, 2: maximi belli, id. Fam. 15, 4, 5: rerum, Caes. B. C. 1, 21 fin.: ejus rei, id. ib. 3, 19, 4: desiderii, Cic. de Or. 1, 47, 205: nostri consilii, Hirt. B. G. 8, 9, 1: audiendi, Cic. de Or. 3, 5, 18 et saep. —In plur.: crebras exspectationes nobis tui commoves, Cic. Att. 1, 4, 1.—
   (b)    With de: quantam tu mihi moves exspectationem de sermone Bibuli! Cic. Att. 2, 14, 1: plenus sum exspectatione de Pompeio, id. ib. 3, 14, 1.—
   (g)    With a rel.-clause: eo me major exspectatio tenet, quibusnam rationibus ea tanta vis comparetur, Cic. de Or. 2, 18, 74. —In plur.: nunc has exspectationes habemus duas: unam, etc., alteram, etc., Cic. Att. 7, 16, 2.—
   (d)    Absol.: ne sis in exspectatione, Plaut. Mil. 4, 6, 64: pendeo animi exspectatione Corfiniensi, in qua de salute rei publicae decernitur, Cic. Att. 8, 5, 2: nolo plebem Romanam obscura spe et caeca exspectatione pendere, id. Agr. 2, 25, 66; cf.: omnia spe et exspectatione laudata, id. Or. 30, 107: aliquem in summam exspectationem adducere, id. Tusc. 1, 17, 39: permagnam exspectationem imponere orationi, id. Rep. 1, 23 fin.: M'. Curii causa nuper qua exspectatione defensa est? id. de Or. 1, 39, 180: praeter exspectationem, unexpectedly, id. de Or. 2, 70, 284: supra exspectationem, Quint. 3, 7, 16: exspectatione minor, id. 4, 1, 39: contra exspectationem omnium, Hirt. B. G. 8, 40, 1.—In plur.: exspectationibus decipiendis, Cic. de Or. 2, 71, 289. —
II The object of expectation or longing: gentium, Vulg. Gen. 49, 10: Israel, id. Jer. 17, 13: pistorum laetitia, id. Prov. 10, 28.

Latin > French (Gaffiot 2016)

exspectātĭō,⁹ ōnis, f. (exspecto), attente, désir, curiosité, impatience : Cic. Tusc. 4, 80 ; Varronis sermo facit exspectationem Cæsaris Cic. Att. 3, 15, 3, les propos tenus par Varron me font attendre (espérer) qqch. de César ; ut majorem exspectationem mei faciam Cic. Ac. 2, 10, pour vous faire espérer davantage de moi ; plenus sum exspectatione de Pompeio, quid velit Cic. Att. 3, 14, 1, je suis impatient, au sujet de Pompée, de savoir ce qu’il veut...; nunc has exspectationes habemus duas Cic. Att. 7, 16, 2, pour l’heure, voici mes deux curiosités ; crebras exspectationes nobis tui commoves Cic. Att. 1, 4, 1, tu nous donnes de fréquentes espérances de ton retour ; præter exspectationem Cic. de Or. 2, 284, contre toute attente ; exspectationibus decipiendis Cic. de Or. 2, 289, en trompant l’attente des auditeurs].

Latin > German (Georges)

exspectātio (expectātio), ōnis, f. (exspecto no. II), das subjektive Erwarten, das Harren auf usw., die Erwartung, u. zwar sowohl die vermutende, hoffende, sehnsüchtige usw. = das Vermuten, die Spannung, Sehnsucht, Neugierde, als auch das befürchtende = die Furcht vor usw., α) m. subj. Genet.: hominum, Planc. in Cic. ep. u. Liv.: contra exspectationem omnium, Hirt. b. G.: exspectatione (Spannung) hominum maiore quam spe (Zuversicht), Liv.: explere omnem exspectationem diuturni desiderii nostri, Cic.: populi exspectationem, quam de adventu suo fecerat, privatis opibus explere, Suet. – β) m. obj. Genet.: vestrarum litterarum, Cic.: et praeteritorum recordatio est acerba, et acerbior exspectatio reliquorum, Cic.: magna erat eius rei exspectatio, Caes.: sum in exspectatione omnium rerum, ut sciam, quid etc., ich bin auf alles gespannt, Planc. in Cic. ep.: exspectationem sui facere od. concitare. Cic.: tanta exspectatio fuit visendi Alcibiadis, Nep.: ibi magna cum audiendi exspectatione considitur, Cic. – Plur., crebras exspectationes nobis tui commoves, Cic. – γ) m. de u. Abl.: quantam tu mihi moves exspectationem de sermone Bibuli, Cic. – δ) m. in u. Akk.: illa in serum exspectatio, Fronto ep. ad M. Caes. 2, 15 (18). p. 37, 9 N. – ε) m. folg. indir. Fragesatz: eo me maior exsp. tenet, quibusnam rationibus etc., Cic.: summa omnium exspectatio, quidnam sententiae ferrent iudices, Cic. – Plur., nunc has exspectationes habemus duas: unam, quid... alteram, quid..., Cic. – ζ) absol.: obscurā spe et caecā exspectatione pendēre, Cic.: exspectatione torqueor, Cic.: exspectationem nobis non parvam attuleras, cum scripseras etc., Cic.: quae exspectatio destituta est, Liv.: magna etiam longaque exspectatio est, quam frustrari adhuc et differre non debes, Plin. ep.: est igitur adventus in exspectatione, in Aussicht, Cic.; vgl. vide ne sis in exspectatione (laß nicht auf dich harren), ne illam animi excrucies, Plaut. – praeter exspectationem, Cic.: contra spem exspectationemque, Sen.: supra exspectationem, Quint. (vgl. oben (no. α) contra exspectationem omnium, Hirt. b. G.): ut res exspectatione minor videretur, unter der E. zu stehen scheine, Quint. – Plur., exspectationibus decipiendis risus moventur, Cic.