honorificus

Latin > English

honorificus honorifica -um, honorificentior -or -us, honorificentissimus -a - ADJ :: honorable; that does honor; conferring honor

Latin > English (Lewis & Short)

hŏnōrĭfĭcus: a, um, adj. honor + facio,
I that does honor, honorable (class.): numquam ab eo mentio de me nisi honorifica, Cic. Phil. 2, 15, 39: cum tu a me rebus amplissimis atque honorificentissimis ornatus esses, id. Fam. 5, 2, 1: orationem meam in te honorificam fuisse, id. ib. § 3: honorificentissima verba, id. Phil. 14, 11, 29: seria partitur (Domitius Marsus) in tria genera, honorificum, contumeliosum, medium, Quint. 6, 3, 108; cf. id. ib. § 6: si quid honorificum pagina blanda sonat, Mart. 10, 45, 2: P. Clodius in senatu sub honorificentissimo ministerii titulo M. Catonem a re publica relegavit, Vell. 2, 45, 4.— Comp.: honorificentius est, Nep. Eum. 1, 5.—Adv.: hŏnōrĭfĭcē, honorably, with honor or respect, honorably: aliquid de aliquo honorifice praedicare, Cic. Phil. 11, 13, 33: respondere alicui, id. ib. 7, 8, 23: consurgitur, id. Verr. 2, 4, 62, § 138: promittere (with large), Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44: iratus, quod ... nihil in se honorifice neque publice neque privatum factum esset, that no honors had been shown him, Liv. 42, 1, 7.—Comp.: ut nemini sit triumphus honorificentius quam mihi salus restitutioque perscripta, Cic. Pis. 15, 35: nec liberalius nec honorificentius se potuisse tractari, id. Fam. 13, 27, 2.—Sup.: aliquem honorificentissime appellare, id. ib. 6, 6, 10: litterae tuae cum amantissime tum honorificentissime scriptae, id. Att. 14, 13, B, 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

hŏnōrĭfĭcus,¹¹ a, um (honor, facio), qui honore, honorable, honorifique : Cic. Phil. 2, 39 || -centior Nep. Eum. 1, 5 ; Cic. Att. 1, 16, 4 ; -centissimus, Phil. 14, 29.

Latin > German (Georges)

honōrificus, a, um, Compar. honorificentior, Superl. honorificentissimus (honor u. facio), Ehre und Ansehen bringend, ehrenvoll, auszeichnend, glänzend (Ggstz. contumeliosus, deformis), senatus consultum, Cic. u. Caes.: decretum, Vell.: mentio, Vell.: senectus, Cic.: quod multo apud Graecos honorificentius est, quam apud Romanos, Nep. Eum. 1, 5: honorificentissima verba, Cic.: honorificentissimum senatus consultum, Cic. – m. Dat. pers. (für), aliam orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse, Liv. 45, 44, 20. – m. in u. Akk., cum tu ipse mihi dixisti orationem meam non solum in te honorificam, sed etiam in tuos collegas contumeliosam fuisse, Cic. ep. 5, 2, 3.

Latin > Chinese

honorificus, a, um. adj. c. centior. s. centissimus. :: 加榮者