obsum
Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλος → Life is not worth living if you do not have at least one friend.
Latin > English
obsum obesse, obfui, obfuturus V :: hurt; be a nuisance to, tell against
obsum obsum obesse, offui, offuturus V :: hurt; be a nuisance to, tell against
Latin > English (Lewis & Short)
ob-sum: obfui or offui, obesse (old form of
I fut. obescet, oberit vel aderit, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.), v. n., to be against, be prejudicial to; to hinder, hurt, injure; opp. to prodesse (cf.: officio, noceo, injuriam facio; class.): Ty. Nunc falsa prosunt. Heg. At tibi oberunt, Plaut. Capt. 3, 5, 48; Ter. Hec. 3, 5, 13; cf.: men obesse, illos prodesse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 84 Vahl.); and: qui (pudor) non modo non obesset ejus orationi, sed etiam probitatis commendatione prodesset, Cic. de Or. 1, 26, 122: subicimus id. quod nobis adjumento futurum sit, aut offuturum illis e contrario. Auct. Her. 4, 23, 33: obsunt auctoribus artes, Ov. M. 7, 562: ne prodigus obsit, Verg. G. 4, 89.—With a subject-clause: nec, dum degrandinat, obsit Agresti fano supposuisse pecus, Ov. F. 4, 755: nihil obest dicere, Cic. Fam. 9, 13, 4.
Latin > French (Gaffiot 2016)
obsum,¹⁰ ŏbes, obfŭī ou offŭī, obesse, intr., faire obstacle, être nuisible, porter préjudice [avec dat.] : Cic. de Or. 1, 122 ; 2, 295 ; Mur. 21 ; nihil obest dicere Cic. Fam. 7, 13, 4, cela ne nuit pas du tout de dire. fut. arch. obescet P. Fest. 188, 9.
Latin > German (Georges)
ob-sum, fuī, esse, entgegen-, hinderlich sein, schaden (Ggstz. prosum), α) m. Dat.: Ty. Nunc falsa prosunt. He. At tibi oberunt, Plaut.: non modo igitur nihil prodest, sed obest etiam Clodii mors Miloni, Cic.: subicimus id, quod aut nobis adiumento futurum est, aut offuturum illis e contrario, Cornif. rhet.: sapientia sine eloquentia parum prodest civitatibus, eloquentia vero sine sapientia nimium obest plerumque, prodest numquam, Cic.: nec hodie, ut prosit mihi gratia Romanorum, postulo; ne obsit, tantum precor, Liv.: obsunt auctoribus artes, Ov. – β) non od. nihil obest m. folg. Infin.: nec, dum degrandinat, obsit agresti fano supposuisse pecus, Ov. fast. 4, 755 sq.: nihil obest dicere, Cic. ep. 9, 13, 4. – γ) absol.: et omnino non modo id, quod obest, sed etiam id, quod neque obest neque adiuvat, satius est praeterire, Cornif. rhet.: quod obesse plurimum et prodesse poterat (v. Alcibiades), Nep.: an in eo auctoritas nihil obest? Cic. – / Archaist. Fut. obescet, Paul. ex Fest. 188, 9. – Konj. obsiet, Ter. Hecyr. 735.
Latin > Chinese
obsum, obes, obfui vel offui, obesse. n. :: 阻碍。害。損。— ei 害彼。
