postulo

From LSJ

ἐφ' ἁρμαμαξῶν μαλθακῶς κατακείμενοι → reclining softly on litters, reclining luxuriously in covered carriages

Source

Latin > English

postulo postulare, postulavi, postulatus V :: demand, claim; require; ask/pray for

Latin > English (Lewis & Short)

postŭlo: āvi, ātum, 1, v. a. posco,
I to ask, demand, require, request, desire (syn.: posco, flagito, peto); constr. with aliquid, aliquid ab aliquo, aliquem aliquid, with ut (ne), de, with inf., or absol.
I In gen.: incipiunt postulare, poscere, minari, Cic. Verr. 2, 3, 34, § 78: nemo inventus est tam audax, qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet, id. ib. 2, 4, 20, § 44; cf. Liv. 2, 45; 3, 19: tametsi causa postulat, tamen quia postulat, non flagitat, praeteribo, Cic. Quint. 3, 13: postulabat autem magis quam petebat, ut, etc., Curt. 4, 1, 8: dehinc postulo, sive aequom est, te oro, ut, etc., Ter. And. 1, 2, 19: ita volo itaque postulo ut fiat, id. ib. 3, 3, 18; Plaut. Aul. 4, 10, 27: suom jus postulat, Ter. Ad. 2, 1, 47; cf.: aequom postulat, da veniam, id. And. 5, 3, 30; and: quid est? num iniquom postulo? id. Phorm. 2, 3, 64: nunc hic dies alios mores postulat, id. And. 1, 2, 18: fidem publicam, Cic. Att. 2, 24, 2: istud, quod postulas, id. Rep. 1, 20, 33; id. Lael. 2, 9: ad senatum venire auxilium postulatum, Caes. B. G. 1, 31: deliberandi sibi unum diem postulavit, Cic. N. D. 1, 22, 60; cf.: noctem sibi ad deliberandum postulavit, id. Sest. 34, 74: postulo abs te, ut, etc., Plaut. Capt. 5, 1, 18: postulatur a te jam diu vel flagitatur potius historia, Cic. Leg. 1, 5: quom maxime abs te postulo atque oro, ut, etc., Ter. And. 5, 1, 4; and: quidvis ab amico postulare, Cic. Lael. 10, 35; cf. in pass.: cum aliquid ab amicis postularetur, id. ib.: orationes a me duas postulas, id. Att. 2, 7, 1: quod principes civitatum a me postulassent, id. Fam. 3, 8, 5; cf. infra the passages with an object-clause.—With ut (ne): quodam modo postulat, ut, etc., Cic. Att. 10, 4, 2: postulatum est, ut Bibuli sententia divideretur, id. Fam. 1, 2, 1 (for other examples with ut,
v. supra): legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causā hostis populo Romano fieret, Sall. J. 83, 1.—With subj. alone: qui postularent, eos qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent, Caes. B. G. 4, 16, 3.—With de: sapientes homines a senatu de foedere postulaverunt, Cic. Balb. 15, 34: Ariovistus legatos ad eum mittit, quod antea de colloquio postulasset, id per se fieri licere, Caes. B. G. 1, 42.—With inf., freq. to be rendered, to wish, like, want: qui lepide postulat alterum frustrari, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 32 Vahl.): hic postulat se Romae absolvi, qui, etc., Cic. Verr. 2, 3, 60, § 138: o facinus impudicum! quam liberam esse oporteat, servire postulare, Plaut. Rud. 2, 3, 62; id. Men. 2, 3, 88: me ducere istis dictis postulas? Ter. And. 4, 1, 20; id. Eun. 1, 1, 16: (lupinum) ne spargi quidem postulat decidens sponte, Plin. 18, 14, 36, § 135: si me tibi praemandere postulas, Gell. 4, 1, 11.—With a double object: quas (sollicitudines) levare tua te prudentia postulat, demands of you, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2. —With nom. and inf.: qui postulat deus credi, Curt. 6, 11, 24.—
II In partic., in jurid. lang.
   A To summon, arraign before a court, to prosecute, accuse, impeach (syn.: accuso, insimulo); constr. class. usu. with de and abl., post-Aug. also with gen.): Gabinium tres adhuc factiones postulant: L. Lentulus, qui jam de majestate postulavit, Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15: aliquem apud praetorem de pecuniis repetundis, id. Cornel. Fragm. 1: aliquem repetundis, Tac. A. 3, 38: aliquem majestatis, id. ib. 1, 74: aliquem repetundarum, Suet. Caes. 4: aliquem aliquā lege, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3: aliquem ex aliquā causā reum, Plin. 33, 2, 8, § 33: aliquem impietatis reum, Plin. Ep. 7, 33, 7: aliquem injuriarum, Suet. Aug. 56 fin.: aliquem capitis, Dig. 46, 1, 53: qui (infames) postulare prohibentur, Paul. Sent. 1, 2, 1.—
   B To demand a writ or leave to prosecute, from the prætor or other magistrate: postulare est desiderium suum vel amici sui in jure apud eum qui jurisdictioni praeest exponere vel alterius desiderio contradicere, etc., Dig. 3, 1, 1; cf. this whole section: De postulando: in aliquem delationem nominis postulare, Cic. Div. in Caecil. 20, 64: postulare servos in quaestionem, id. Rosc. Am. 28, 77: quaestionem, Liv. 2, 29, 5.—
   C For the usual expostulare, to complain of one: quom patrem adeas postulatum, Plaut. Bacch. 3, 3, 38 (but in id. Mil. 2, 6, 35, the correct read. is expostulare; v. Ritschl ad h. l.).—*
   D Postulare votum (lit. to ask a desire, i. e.), to vow, App. Flor. init.—
   E Of the seller, to demand a price, ask (post-class. for posco): pro eis (libris) trecentos Philippeos postulasse, Lact. 1, 6, 10; cf.: accipe victori populus quod postulat aurum, Juv. 7, 243. —
III Transf., of things.
   A To contain, measure: jugerum sex modios seminis postulat, Col. 2, 9, 17.—
   B To need, require: cepina magis frequenter subactam postulat terram, Col. 11, 3, 56.—Hence, po-stŭlātum, i, n.; usually in plur.: po-stŭlāta, ōrum, a demand, request (class.): intolerabilia postulata, Cic. Fam. 12, 4, 1; id. Phil. 12, 12, 28: deferre postulata alicujus ad aliquem, Caes. B. C. 1, 9: cognoscere de postulatis alicujus, id. B. G. 4, 11 fin.: postulata facere, Nep. Alcib. 8, 4.

Latin > French (Gaffiot 2016)

postŭlō,⁷ āvī, ātum, āre (posco), tr.,
1 demander (souhaiter) : ad senatum venire auxilium postulatum Cæs. G. 1, 31, 9, se présenter devant le sénat pour demander du secours ; deliberandi sibi unum diem postulavit Cic. Nat. 1, 60 ; noctem sibi ad deliberandum Cic. Sest. 74, il demanda qu’on lui accordât un seul jour, une nuit pour délibérer ; quidvis ab amico Cic. Læl. 35, demander n’importe quoi à un ami ; postulatur a te vel flagitatur potius historia Cic. Leg. 1, 5, on te demande, mieux on te presse d’écrire l’histoire : quia causa postulat, non flagitat, præteribo Cic. Quinct. 13, parce que la cause le demande, mais ne le réclame pas de façon pressante, je passerai outre ; aliquem advocatum Plin. Min. Ep. 3, 4, 4, demander qqn comme avocat || abst] de aliqua re postulare Cæs. G. 1, 42, 1, faire une demande au sujet de qqch. ; ab aliquo de aliqua re Cic. Balbo 34, faire une demande à qqn sur qqch. || [avec deux acc.] hæc cum prætorem postulabas Cic. Tull. 39, quand tu demandais cela au préteur || [avec ut ] demander que : Cic. Fam. 7, 1, 5 ; Att. 10, 4, 2 ; [avec ne et ut ne ] que ne pas : Cic. Off. 3, 68 ; Verr. 2, 3, 115 || [avec subj. seul] : Cæs. G. 4, 16, 3 ; Nep. Alc. 4, 1 ; Liv. 3, 45, 10 ; 22, 53, 12 ; Plin. Min. Ep. 6, 31, 10 || [avec inf. ou prop. inf.] demander de, à, vouloir, aspirer à, prétendre : Pl. Most. 249 ; Ps. 829 ; Trin. 237, etc.; Ter. Eun. 61 ; 480, etc.; Cic. Fin. 3, 58 ; de Or. 1, 101 ; Verr. 2, 3, 138 ; Lucceius d. Cic. Fam. 5, 14, 2 ; qui postulat deus credi Curt. 6, 11, 23, celui qui prétend passer pour un dieu ; [passif] ante quam hominis propinqui bona possideri postularentur Cic. Quinct. 86, avant qu’on prétendît à la possession des biens d’un proche parent
2 demander en justice : a) poursuivre, aliquem, qqn : Cic. Q. 3, 1, 15 ; de ambitu Cic. de Or. 2, 274 ; de pecuniis repetundis Cic. Q. 3, 1, 15, poursuivre qqn pour brigue, pour concussion, ou repetundarum Suet. Cæs. 4, ou repetundis Tac. Ann. 3, 38 ; b) demander [au préteur] : arbitrum Cic. Cæc. 19, demander constitution d’arbitre ; exceptionem Cic. Inv. 2, 59, demander l’introduction d’une exception dans la formule.

Latin > German (Georges)

pōstulo, āvī, ātum, āre (posco), etw. von jmd. verlangen, begehren, erwarten, beanspruchen, fordern, heischen, jmd. um etw. anliegen, ersuchen, jmd. zu etw. auffordern, jmdm. zumuten, I) im allg.: a) m. Acc.: suum ius, Ter.: auxilium, Cic.: mercedem, Phaedr.: aliquid, Auct. b. Alex.: pro novem libris triginta Philippeos, Varro fr.: sibi totius belli imperium, Caes.: Tiberio tribuniciam potestatem, Tac.: non quicquam umquam nisi honestum et rectum alter ab altero postulabit, Cic.: Scandilius postulare de conventu recuperatores, Cic.: a me brevitas postulatur, Cic.: maius aliquid et excelsius a principe postulatur, Tac.: votum, ein Gelübde tun, Apul.: enim vero aequom postulas, du hast Recht, Plaut. – im Passiv, ludos apparat non postulatus, unaufgefordert, Cic. – übtr., von lebl. Subjj., hic dies alios mores postulat, Ter.: quae supplicium postulat, Sall.: quae (verba) minorem curam postularent, Quint. – b) m. dopp. Acc., u. zwar = etw. von jmd., haec cum praetorem (vom Pr.) postulabas, Cic. Tull. 39 (vgl. unten no. δ aus Cic. ep. 5, 14, 2). – u. = jmd. als u. zu usw., iterum me iam praesentem advocatum (zum Sachwalter) postulaverunt, Plin. ep. 3, 4, 4. – c) mit folg. ut od. ne od. ut ne m. Konj.: neque inventus est tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet, ut venderet, Cic.: dehinc postulo sive aequomst te oro, ut redeat iam in viam, Ter.: postulat, ut sui misereantur, Cornif. rhet.: Ariovistus ex equis ut colloquerentur, postulavit, Caes.: postulat abs te, ut Romam rem reicias, Cic.: Ariovistus postulavit, ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret, Caes.: legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causa hostis populo Romano fieret, Sall.: haec postulo: primum id, quod aequissimum est, ut ne quid huc praeiudicati afferatis, Cic.: postulant enim, non uti ne cogantur statuere: quid igitur? ut ipsis ne liceat, Cic. – auch m. bl. Coniunctiv, qui (nuntii) postularent, eos, qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent, Caes. b. G. 4, 16, 3 u. so Nep. Alc. 4, 1. Liv. 3, 45, 10 u. 22, 53, 12. Plin. ep. 6, 31, 10. – d) mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin., verlangen, erwarten, auch sich bestreben, suchen, wollen, Lust verspüren (s. Lorenz Plaut. most. 249 u. Pseud. 829. Brix Plaut. trin. 237. Spengel Ter. Andr. 644. Wagner Ter. heaut. 671. Nipperd. Nep. Eum. 8, 2. Dräger Hist. Synt.2 2, 411), tuum nefarium facinus peiore facinore operire postulas, Cato fr.: domo prohibere me postulas, Plaut.: nec postulabat nunc quisquam uxorem dare, Ter.: dicendo vincere non postulo, Cic.: qui adire senatum non postulassent, Liv.: cum reus postulat sibi ignosci, Cornif. rhet.: haud postulo me in lecto accumbere, Plaut.: quis nostrûm tam impudens est, qui se scire aut posse postulet, Cic.: illa phalanx Alexandri Magni quae non pa rēre se ducibus, sed imperare postulabat, Nep.: hic postulat se Romae absolvi, Cic.: quod quicumque Saguntum obsedissent ob noxam sibi dedi postularet populus Romanus, Liv.: übtr., v. lebl. Subjj., ut ratio postulat agere aliquid, Cic.: res postulare videtur Africae situm paucis exponere, Sall.: (herba) ne spargi quidem postulat, Plin.: m. Acc. pers. von wem? quas (sollicitudines) elevare tua te prudentia postulat, Luccei. in Cic. ep. 5, 14, 2. – m. Nom. u. Infin. Pass., qui postulat deus credi (für einen Gott gehalten zu werden), Curt. 6, 11 (43), 24: ostendi quam multa ante fieri convenerit, quam hominis propinqui bona possideri postularentur, Cic. Quinct. 86. – e) absol.: de colloquio, eine Unterredung verlangen, Caes.: ab senatu de foedere, beim S. nachfragen wegen usw., Cic. – übtr., v. lebl. Subjj., fordern, erfordern, cum tempus necessitasque postulat, Cic.: ut rei militaris ratio, maxime ut maritimae res postularent, Caes. – II) insbes.: 1) v. Verkäufer, eine Summe fordern, pro eis (novem libris) trecentos Philippeos, Lact. 1, 6, 10. – 2) als gerichtl. t. t.: a) vor Gericht, d.h. beim Prätor, auf jmd. od. etw. antragen, α) auf jmd.: recuperatores aut iudicem, Cic.: arbitrum, tutorem, ICt. – β) auf etw.: iudicium, Cic.: quaestionem, Liv.: cognitionem, ICt. – b) jmd. vor Gericht fordern, -ziehen, gerichtlich belangen, alqm, Cic.: alqm proditionis, Caes.: alqm impietatis reum, Plin. ep.: alqm de ambitu, Cic.: alqm de repetundis, Cic.: alqm repetundarum, Suet., repetundis, Tac.: alqm ingrati (wegen Undank), Sen. rhet.: alqm maiestatis, Tac., capitis, ICt.: alqm ob contumelias in Caesarem dictas, Tac. – / Plaut. mil. 515 Goetz expostulare.

Latin > Chinese

postulo, as, are. n. act. (posco.) :: 求。再三求。索。吿罪。問。怨。訟。定言。— pro fratre 爲弟求施恩。Neque quicquam nunquam, nisi honestum et rectum alter ab altero postulabit 除正務禮數之外並不互通饋問。