quispiam
Ἐν τοῖς κακοῖς δὲ τοὺς φίλους εὐεργέτει → Bene fac amicis, res habent quorum male → Im Unglück aber tue deinen Freunden wohl
Latin > English
quispiam quaepiam, quidpiam PACK ADJECT :: (w/-piam) any/somebody, any, some, any/something
Latin > English (Lewis & Short)
quispĭam: quaepĭam, quodpĭam, and
I subst. quidpiam or quippiam, pron. indef., any one, any body, any thing, any; some one, something, some: quispiam quin significet aliquis, et quaepiam aliquae, similiterque alia ejusdem generis, ut dubium non est, ita unde sequens pars ejus coeperit, inveniri non potest, Fest. p. 254 Müll.: num non vis te moneam unum, si videtur quippiam? Naev. ap. Charis. p. 129 P.: quid si hoc voluit quispiam deus? Ter. Eun. 5, 2, 36: cum quaepiam cohors ex orbe excesserat, Caes. B. G. 5, 35: cum de pecuniis repetundis nomen cuiuspiam deferatur, Cic. Div. in Caecil. 3, 10: si cuipiam pecuniam fortuna ademit, id. Quint. 15, 49: ut ea vis ad aliam rem quampiam referatur, id. Fin. 5, 11, 30: ne suspicari quidem possumus quemquam horum ab amico quippiam contendisse, id. Lael. 11, 39: neque Alexander, nec quispiam successorum, ejus, Just. 38, 7, 2: grammaticus quispiam de nobilioribus, Gell. 5, 4, 2: quispiam ex his qui, etc., id. 2, 21, 6.— In plur.: aliae quaepiam rationes, Cic. Fam. 9, 8, 2: cum proferre ad quospiam coeperis, App. Flor. p. 361, 19.— Adv.: quidpĭam or quĭppĭam, in any respect, somewhat, Plaut. Curc. 1, 1, 51: num illi molestae quippiam sunt hae nuptiae? Ter. And. 2, 6, 7: si grando quippiam nocuit, Cic. N. D. 3, 35, 86.
Latin > French (Gaffiot 2016)
quispĭăm,¹⁰ quæpĭăm, quodpĭăm et [subst.] quidpĭăm ou quippĭăm quelque, quelqu’un, quelque chose : quispiam dicet... Cic. Verr. 2, 3, 111, qqn dira... ; si alius quispiam Cic. de Or. 1, 190, si qqn d’autre ; quæpiam cohors Cæs. G. 5, 35, qqune des cohortes ; aliud quodpiam membrum Cic. Tusc. 3, 19, qq. autre membre ; gravius quippiam dicere Cic. Phil. 1, 27, dire qqch. de plus grave ; cf. Cic. Tusc. 5, 38 ; Div. 2, 149 || quippiam nocere Cic. Nat. 3, 86, nuire en qqch. || aliæ quæpiam rationes Cic. Fam. 9, 8, 2, des modalités différentes.
Latin > German (Georges)
quis-piam, quaepiam, quodpiam u. subst. quidpiam od. quippiam, I) irgend jemand, irgendeiner, -eine, -eines, irgend etwas, quispiam deus, Ter.: quaepiam cohors, Caes.: si cuipiam pecuniam ademit, Cic.: rem quampiam, Cic. – Adv., a) im Acc., quidpiam, etwas, ein wenig, bei Verben: nocere, Cic.: bei Adii., impudicior, Plaut. Curc. 52. – b) im Abl. quopiam, irgendwohin, Plaut. most. 966. Ter. eun. 462. – II) mancher, innocens est quispiam, Cic. – / Plur. ist selten, zB. quaepiam rationes, Cic. ep. 9, 8, 2.
