εὐαγγελικός
αἰτήσεις ἀκοὐεις σῶν ἱκετῶν· ταχἐως συνδραμεῖς ἀναπαὐων εὐεργετῶν· ἰάματα παρἐχεις, Ἱερἀρχα, τῇ πρὀς Θεὀν παρρησἰᾳ κοσμοὐμενος → You hear the prayers of your suppliants; quickly you come to their assistance, bringing relief and benefits; you provide the remedies, Archbishop, since you are endowed with free access to God.
German (Pape)
[Seite 1054] ή, όν, zur fröhlichen Botschaft gehörig; K. S. das Evangelium betreffend, evangelisch, auch im adv.
Greek (Liddell-Scott)
εὐαγγελικός: -ή, -όν, ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς καλὴν ἀγγελίαν, χαρὰ Achmes ὀνειρ. 10. ΙΙ ἀνήκων εἰς τὸ Εὐαγγέλιον ἢ περιεχόμενος ἐν αὐτῷ, Εἰρην. 1. 3, 6, Κλήμ. Ἀλεξ. Ι. 1168C, Ἱππόλ. 812D, Ὠριγ. Ι. 536D: - Ἐπίρρ. εὐαγγελικῶς Ἱππόλυτ. 696Β, Ἰσιδ. Ἐπιστ. 1. 16, Κύριλλ. Ἀλ. Ι. 137D, κλ.
Spanish
Greek Monolingual
-ή, -ό (ΑΜ εὐαγγελικός, -ή, -όν) ευαγγέλιο
1. αυτός που ανήκει ή περιέχεται στο Ευαγγέλιο («ευαγγελικές ρήσεις»)
2. ο σύμφωνος με τα διδάγματα του Ευαγγελίου («ευαγγελική υπομονή»)
νεοελλ.
1. το αρσ. ως ουσ. ο Ευαγγελικός
αυτός που ανήκει στον κλάδο του δόγματος τών Διαμαρτυρομένων, του οποίου οι οπαδοί παραδέχονται το Ευαγγέλιο ως την αποκλειστική πηγή της χριστιανικής θρησκείας, αλλ. Ευαγγελιστής
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα Ευαγγελικά
η εξέγερση που έγινε στην Αθήνα το 1891 εναντίον της μεταφράσεως του Ευαγγελίου
μσν.
(για όρκο) αυτός που δίνεται με το χέρι πάνω στο Ευαγγέλιο
αρχ.
αυτός που ανήκει ή αρμόζει σε καλή αγγελία («εὐαγγελικὴ χαρά»).
επίρρ...
ευαγγελικώς και ευαγγελικά (ΑΜ εὐαγγελικῶς)
σύμφωνα με τις αρχές του Ευαγγελίου («όποιος ζει ευαγγελικά θα πάει στον παράδεισο»).
Léxico de magia
-όν evangélico, del Evangelio ref. a la oración del Padrenuestro ὅπως ὑγιάνω κ(αὶ) μελλήσω εἰπεῖν τὴν εὐαγγελικὴν εὐχήν para que me encuentre sano y diga la oración evangélica C 9 14
