ναυαρχέω

English (LSJ)

A command a fleet, Hdt.7.161, X.An.5.1.4, IG12(8).183 (Samothrace), Phld.Rh.2.209 S.: c. gen., ν. [πλοίων] Philipp. ap. D. 18.77.
II in the cult of Isis, preside at the festival of the ship (πλοιαφέσια), Ἀρχ.Δελτ. 1.152, al. (Eretria).

German (Pape)

[Seite 230] ein Schiffsbefehlshaber sein, Schiffe befehligen; Her. 7, 161; Xen. Hell. 5, 1, 5; πλοίων, Dem. 18, 77 (ep. Phil.); παρά τινι, Pol. 16, 3, 7.

French (Bailly abrégé)

ναυαρχῶ :
commander un vaisseau ou une flotte.
Étymologie: ναύαρχος.

Russian (Dvoretsky)

ναυαρχέω: (тж. ν. πλοίων Dem.) быть навархом, командовать флотом Her., Xen. etc.

Greek (Liddell-Scott)

ναυαρχέω: εἶμαι ναύαρχος, διοικῶ στόλον, Ἡρόδ. 7. 161, Ξεν. Ἀνάβ. 5. 1, 4, Συλλ. Ἐπιγρ. 2160, κ. ἀλλ.· μετὰ γεν., ν. πλοίων Φίλιππ. παρὰ Δημ. 251. 1.

Greek Monotonic

ναυαρχέω: μέλ. -ήσω, διοικώ στόλο, σε Ηρόδ., Ξεν.

Middle Liddell

ναυαρχέω,
to command a fleet, Hdt., Xen. [from ναύαρχος