ἀμπρεύω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
draw along, drag, E.ap.Phot.p.95 R.; αἰχμάλωτον ἤμπρευσαν Lyc.1298; ἄνδρα.. ἀμπρεύοντες Call.Fr.234: metaph., λυπρὸν βίον ἀμπρεύσει will drag on a wretched life, Lyc.975, cf. 635.
Spanish (DGE)
arrastrar ἕπου δὲ μοῦνον ἀμπρεύοντί μοι sígueme tan solo mientras me arrastro E.Fr.646aSn., αἰχμάλωτον ἤμπρευσαν πόριν Lyc.1298, ἄνδρες ἐλαιοὶ Δεκελειόθεν ἀμπρεύοντες Call.Fr.272, cf. Sch.Ar.Lys.289. fig. λυπρὸν ἀμπρεύσει βίον arrastrará una vida miserable Lyc.975, cf. 635.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμπρεύω: σύρω, ἕλκω, αἰχμάλωτον ἤμπρευσα Λυκόφρ. 1298· ἄνδρα... ἀμπρεύοντες Καλλ. Ἀποσπ. 234· μεταφ., λυπρὸν βίον ἀμπρεύσει, θὰ διαγάγῃ (θὰ σύρῃ, κατὰ λέξιν) ἐλεεινὸν βίον, ὡς τὰ ἀμαξεύειν, ἕλκειν Λυκόφρ. 975, πρβλ. 635: εὕρηται μόνον παρ’ Ἀλεξανδρ. ποιηταῖς· μόνον δὲ ὁ Ἀριστοφ. μεταχειρίζεται ἅπαξ τὸ ἐξαμπρεύω. - Τὰ ὀνόματα ἄμπρον, τό, καὶ ἄμπρος, ὁ, ἀναφέρονται ὑπὸ τῶν γραμματικῶν μετὰ τῆς σημασίας σχοινίου πρὸς ἕλκυσιν βαρῶν, Σουΐδ., Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Λυσ. 289.
Greek Monolingual
ἀμπρεύω (Α)
σέρνω, έλκω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμπρόν.
ΠΑΡ. αρχ. ἀμπρευτής.
ΣΥΝΘ. αρχ. ἐξαμπρεύω, συναμπρεύω)].
German (Pape)
ziehen, schleppen, Callim. frg. 234 (Vetera Lexica ἕλκειν); Lyc. αἰχμάλωτον πόριν 1298; λυπρὸν βίον, ein trauriges Leben hinschleppen, 975; vgl. 635. Von ἄμπρον.
