ἀτεράμων
Καὶ ζῶν ὁ φαῦλος καὶ θανὼν κολάζεται → Vivisque mortuisque poena instat malis → Der Schlechte wird im Leben und im Tod bestraft
English (LSJ)
[ᾰτ] [ρᾰ], ον, gen. ονος, Att. for ἀτέραμνος, hard, tough, Μαραθωνομάχαι Ar.Ach.181, cf. Pl.Lg.853d, 880e, Eub.1 D.; hard to cook, Thphr. HP 2.4.2, cf. 8.8.6, CP4.12.8.
Spanish (DGE)
-ον
I adj.
1 duro, resistente a la cocción σπέρματα Thphr.CP 4.12.1, cf. HP 8.8.6, Plu.2.700c.
2 fig. de pers. duro Μαραθωνομάχαι Ar.Ach.181, ἀνήρ Ar.V.730, cf. Pl.Lg.853d, 880e, Eub.22.2, Philostr.VA 3.20, Aristaenet.2.20.12, Meth.Symp.9.3 (p.117.9), καρδία Thdt.Qu.57 in 1Re.
II subst. τὸ ἀ. bot., lat. ateramum cierta hierba no identificada, Plin.HN 18.155.
German (Pape)
[Seite 385] ον, = ἀτέραμνος; so heißen die Acharner, Ar. Ach. 181; neben ἀτενής Vesp. 730. So B. A. p. 459, mit der Erkl. ἀκαταπόνητοι. Auch in Prosa, Plat. Legg. IX, 880 c. – B. A. p. 8 ἀτεράμνων· ἐπὶ τοῦ πάνυ σκληροῦ· τὰ γὰρ ῥᾳδίως ἑψόμενα τῶν ὀσπρίων τέρεμνα καλοῦσιν οἱ Ἀθηναῖοι. Ebenso p. 20.
Russian (Dvoretsky)
ἀτεράμων: 2, gen. ονος (ρᾰ) Arph., Plat., Plut. = ἀτέραμνος.
Greek (Liddell-Scott)
ἀτεράμων: [-ᾰμ-], ἀτέραμον, γεν. ονος, Ἀττ. ἀντὶ ἀτέραμνος, τραχύς, Ἀριστοφ. Ἀχ. 181, Πλάτ. Νόμ. 853D, 880Ε· ἐπὶ ὀσπρίων, πρὸς τὰ ὄσπρια μὴ γίνεσθαι ἀτεράμονα Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 2, 4, 2.
Greek Monolingual
ἀτεράμων, -ον (Α)
1. τραχύς, σκληρός
2. (για όσπρια) κακόβραστος, δυσκολόβραστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. αττικός αρχαϊσμός, παράλληλος σημασιολογικά προς το ατέραμνος ].
Greek Monotonic
ἀτεράμων: [ᾰμ], -ον, Αττ. αντί ἀτέραμνος, σε Αριστοφ., Πλάτ.
