ἐπιδήμιος

English (LSJ)

ον (but α, ον IG9(1).333.7 (Locr.)),

   A among the people, ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες plunderers of one's own countrymen, Il.24.262; πόλεμος ἐ. civil war, 9.64; ἐπιδαμίᾳ δίκᾳ χρήστω IGl.c.; ἔφαντ' ἐ. εἶναι σὸν πατέρ' that he was at home, Od.1.194; ἐ. ἔμποροι resident merchants, Hdt.2.39; οὐδ' εὐνῆς αἰδὼς ἐ. A.R.2.1023: generally, common, commonplace, τοῦτο τοὐπιδήμιον Plu.2.735a.    2. sojourning among, ψυχὴ . . ἐ. ἄστροις IG12(8).609.3 (Thasos); settling in a place, A.R.1.827.    3. of diseases, prevalent, epidemic, ἴκτερος Hp.Int.37.    4. ἐπιδήμια θύειν sacrifice in honour of a visit or arrival, Him.Ecl.36.1.

German (Pape)

[Seite 937] im Volke, in der Heimath, Il. 24, 262; zu Hause anwesend, Od. 1, 194; πόλεμος, Bürgerkrieg, Il. 9, 64; durchs ganze Volk verbreitet, bes. von Seuchen, epidemisch, Hippocr. u. a. Medic.; – οὐδ' εὐνῆς αἰδὼς ἐπιδήμιος, ist nicht Sitte des Landes, Ap. Rh. 2, 1024. – Als Fremder eingewandert, sich aufhaltend, Ἕλληνές σφισι ἔωσι ἐπιδήμιοι ἔμποροι Her. 2, 39; vgl. Ap. Rh. 1, 827.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui est dans son pays;
2 qui est du pays, qui se fait dans le pays : πόλεμος ἐπιδήμιος IL guerre civile;
3 qui réside dans un pays.
Étymologie: ἐπί, δῆμος.

English (Autenrieth)

at home, Od. 1.194, Il. 24.262 ; πόλεμος, ‘civil strife,’ Il. 9.64.

Greek Monolingual

ἐπιδήμιος, -ον και -ος, -ία, -ον (AM)
το θηλ. ως ουσ. η επιδημία
αρχ.-μσν.
(για νόσο) επιδημικός
αρχ.
1. αυτός που διαπράττει κάτι μπροστά στα μάτια τών χωριανών ή τών συμπολιτών του («ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἀρπακτῆρες», Ομ. Ιλ.)
2. αυτός που ξαναγύρισε και βρίσκεται στην πατρίδα του
3. (για πόλεμο) εμφύλιος
4. ο εγκατεστημένος σε ξένη χώρα («Ἕλληνες ἐπιδήμιοι ἔμποροι», Ηρόδ.)
5. (για τρόπο, ενέργεια κ.λπ.) κοινός, συνηθισμένος
6. καθιερωμένος κάπου ως έθιμο
7. το ουδ. ως ουσ. τά ἐπιδήμια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + δημ-ιος (< δήμος)].