συρφετός

English (LSJ)

ὁ,

   A anything dragged or swept together, sweepings, refuse, litter, χόρτος καὶ σ. Hes.Op.606, cf. Call.Ap.109, Plu.2.97f; συρφετὸν ἡγεῖσθαί τι ib.811e; σ. ῥημάτων Jul.Or.7.218c; cf. σύρμα 1.2.    2 metaph., mixed crowd, mob, rabble, σ. δούλων Pl.Grg.489c; τῷ πολλῷ σ. to the many-headed mob, Id.Tht.152c; ἐλθεῖν εἰς τοιοῦτον σ. Euphro 10.6, cf. Jul.Or.5.173a.    b of a single person, one of the mob, οὐ κομψός, ἀλλὰ σ. Pl.Hp.Ma.288d:—hence as Adj., of or like the mob, vulgar, Simp. in Epict. p.86 D., Sch.Hermog. in Rh.4.40 W.

Greek (Liddell-Scott)

συρφετός: ὁ, = φορυτός, πᾶν τὸ ὑπὸ τοῦ ἀνέμου συρόμενον ἢ φερόμενον, ξηρὰ φύλλα, ἄχυρα καὶ τὰ τοιαῦτα, σωρὸς φρυγάνων, φρόκαλα, φρύσουλα, κτλ., Λατ. quisquiliae, χόρτος καὶ συρφετὸς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 604. Καλλ. Ὕμν. εἰς Ἀπόλλ. 109, Πλούτ. 2. 97F· συρφετὸν ἡγεῖσθαί τι αὐτόθι 811D, πρβλ. σύρμα Ι. 2. 2) μεταφορ., ἀνάμικτον πλῆθος, ὄχλος. συρ. δούλων Πλάτ. Γοργ. 489C· τῷ πολλῷ σ., εἰς τὸν πολυκέφαλον ὄχλον, ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 152C· ἐλθεῖν εἰς τοιοῦτον σ. Εὔφρων ἐν «Συνεφήβοις» 1. 6. β) ἐπὶ ἑνὸς μόνον προσώπου, εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου (πρβλ. τὸ τοῦ Ὀρατίου plebs cris), οὐ κομψός, ἀλλὰ σ. Πλάτ. Ἱππ. Μείζ. 288D· ― ἐντεῦθεν ὡς ἐπίθετ., ὁ ἐκ τοῦ ὄχλου ἢ ὅμοιος τῷ ὄχλῳ, κοινός, χυδαῖος, Σιμπλίκ. εἰς Ἐπίκτ. σελ. 325 Scwh., Ρήτορες (Walz) τ. 4, σ. 40. (Ἡ ῥίζα εἶναι προδήλως σύρω. Ὁ Ἡσύχ. μνημονεύει τύπον οὐδέτερον σύρφος, «σύρφη· φρύγανα». Συγγενὲς τῷ σύρβη, τύρβη, turb?).

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
tas d’immondices ; fig. ramassis de gens, populace.
Étymologie: σύρω.

Greek Monolingual

ο, ΝΜΑ
ασύντακτο πλήθος, χύδην όχλος
μσν.-αρχ.
καθετί που σύρεται από τον άνεμο, όπως είναι ο σωρός φύλλων, τα άχυρα κ.ά.
αρχ.
1. ένας από τον όχλο («τοιοῡτός τις, ὦ Ἱππία, οὐ κομψὸς ἀλλὰ συρφετός», Πλάτ.)
2. ως επίθ. αυτός που μοιάζει με όχλο ή ο σχετικός με τον όχλο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σύρω, με δασύ χειλικό ένθημα -φ- + επίθημα -ετός (πρβλ. νιφ-ετός, ὑετός)].