μονομερής: Difference between revisions
Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses
(25) |
(5) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ές (ΑΜ [[μονομερής]])<br /><b>1.</b> αυτός που αποτελείται από ένα μόνο [[μέρος]] ή [[τεμάχιο]], [[μονομελής]]<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> αυτός που εξετάζει [[κάτι]] μονόπλευρα, που παραβλέπει ορισμένες πλευρές ενός θέματος, [[μονόπλευρος]], [[μεροληπτικός]] (α. «[[μονομερής]] [[ανάλυση]]» β. «μονομερεῑς μαρτυρίαι», Iουστιν)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>χημ.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το μονομερές</i><br />χημική [[ένωση]], στον μοριακό τύπο της οποίας οι δείκτες έχουν τις μικρότερες δυνατές τιμές, που καθορίζονται από τα [[σθένη]] τών αντίστοιχων ατόμων<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για επίδεσμο) αυτός που προορίζεται μόνο για ένα [[μέρος]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «ἐκ τοῡ μονομεροῡς» — μεροληπτικά, άδικα. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>μονομερώς</i> (ΑΜ [[μονομερῶς]])<br /><b>1.</b> μεροληπτικά, άδικα<br /><b>2.</b> με μονομερή τρόπο, μονόπλευρα<br /><b>μσν.</b><br /><b>1.</b> από τη μία μόνο [[μεριά]]<br /><b>2.</b> αυτοτελώς, μεμονωμένα, ανεξάρτητα.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μον</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>μερής</i> (<span style="color: red;"><</span> [[μέρος]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>ισο</i>-<i>μερής</i>]. | |mltxt=-ές (ΑΜ [[μονομερής]])<br /><b>1.</b> αυτός που αποτελείται από ένα μόνο [[μέρος]] ή [[τεμάχιο]], [[μονομελής]]<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> αυτός που εξετάζει [[κάτι]] μονόπλευρα, που παραβλέπει ορισμένες πλευρές ενός θέματος, [[μονόπλευρος]], [[μεροληπτικός]] (α. «[[μονομερής]] [[ανάλυση]]» β. «μονομερεῑς μαρτυρίαι», Iουστιν)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>χημ.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το μονομερές</i><br />χημική [[ένωση]], στον μοριακό τύπο της οποίας οι δείκτες έχουν τις μικρότερες δυνατές τιμές, που καθορίζονται από τα [[σθένη]] τών αντίστοιχων ατόμων<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για επίδεσμο) αυτός που προορίζεται μόνο για ένα [[μέρος]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «ἐκ τοῡ μονομεροῡς» — μεροληπτικά, άδικα. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>μονομερώς</i> (ΑΜ [[μονομερῶς]])<br /><b>1.</b> μεροληπτικά, άδικα<br /><b>2.</b> με μονομερή τρόπο, μονόπλευρα<br /><b>μσν.</b><br /><b>1.</b> από τη μία μόνο [[μεριά]]<br /><b>2.</b> αυτοτελώς, μεμονωμένα, ανεξάρτητα.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μον</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>μερής</i> (<span style="color: red;"><</span> [[μέρος]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>ισο</i>-<i>μερής</i>]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''μονομερής:''' -ές ([[μέρος]]), αυτός που αποτελείται από ένα μόνο [[μέρος]], σε Λουκ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:52, 30 December 2018
English (LSJ)
ές, (μέρος)
A consisting of one part, single, opp. πολυμερής, φιλοσοφία S.E.M.7.2. 2 for one side, of a bandage, Gal.18 (1).794. II ἐκ τοῦ μ. after hearing only one side, Luc.Cal.6; τὰ μ. ex parte applications, Lyd.Mag.3.15; μ. μαρτυρίαι Just.Nov.90.9. Adv. -μερῶς in a one-sided manner, Vett.Val.136.2.
German (Pape)
[Seite 204] ές, aus einem Theile od. Stücke bestehend, einfach; S. Emp. adv. math. 7, 2; Luc. Calumn. 6; Hermogen. Stas. 1 p. 7.
Greek (Liddell-Scott)
μονομερής: -ές, (μέρος) ὁ ἐξ ἑνὸς μόνου μέρους ἀποτελούμενος, μόνος, ἀντίθετ. τῷ πολυμερής, Ἐρανίου Φίλωνος περὶ διαφορᾶς σημασ. σελ. 155 ἐν τῇ ἐκδ. τοῦ Ἀμμωνίου Valck.· ἐκ τοῦ μονομεροῦς, κατὰ μονομέρειαν, Λουκ. π. Διαβολ. 6, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 7. 2, κτλ. ΙΙ. ὁ πρὸς τὸ ἓν μόνον μέρος κλίνων, ἄδικος, μεροληπτικός, Φωτ. Ἐπιστ. 158.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
qui ne forme qu’une part, càd un tout, simple ; fig. partial.
Étymologie: μόνος, μέρος.
Greek Monolingual
-ές (ΑΜ μονομερής)
1. αυτός που αποτελείται από ένα μόνο μέρος ή τεμάχιο, μονομελής
2. μτφ. αυτός που εξετάζει κάτι μονόπλευρα, που παραβλέπει ορισμένες πλευρές ενός θέματος, μονόπλευρος, μεροληπτικός (α. «μονομερής ανάλυση» β. «μονομερεῑς μαρτυρίαι», Iουστιν)
νεοελλ.
χημ. το ουδ. ως ουσ. το μονομερές
χημική ένωση, στον μοριακό τύπο της οποίας οι δείκτες έχουν τις μικρότερες δυνατές τιμές, που καθορίζονται από τα σθένη τών αντίστοιχων ατόμων
αρχ.
1. (για επίδεσμο) αυτός που προορίζεται μόνο για ένα μέρος
2. φρ. «ἐκ τοῡ μονομεροῡς» — μεροληπτικά, άδικα.
επίρρ...
μονομερώς (ΑΜ μονομερῶς)
1. μεροληπτικά, άδικα
2. με μονομερή τρόπο, μονόπλευρα
μσν.
1. από τη μία μόνο μεριά
2. αυτοτελώς, μεμονωμένα, ανεξάρτητα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)- + -μερής (< μέρος), πρβλ. ισο-μερής].
Greek Monotonic
μονομερής: -ές (μέρος), αυτός που αποτελείται από ένα μόνο μέρος, σε Λουκ.
