παιδευτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A teacher, instructor, Pl.R.493c, al., IG22.1011.35.    2 minister of education, Pl.Lg.811d, al.    II corrector, chastiser, Ep.Hebr.12.9.

German (Pape)

[Seite 440] ὁ, der Erzieher, Lehrer; Plat. Legg. VIII, 835 a; καὶ τροφεύς, Polit. 308 e; Sp., wie Plut. Lycurg. 12.

Greek (Liddell-Scott)

παιδευτής: -οῦ, ὁ, διδάσκαλος, Πλάτ. Πολ. 493C, κ. ἀλλ. ΙΙ. ὁ τιμωρῶν τινα, Ἐπιστ. πρ. Ἑβρ. ιβ΄, 9.

English (Strong)

from παιδεύω; a trainer, i.e. teacher or (by implication) discipliner: which corrected, instructor.

English (Thayer)

παιδευτου, ὁ (παιδεύω);
1. an instructor, preceptor, teacher: Plato, legg. 7, p. 811d., etc.; Plutarch, Lycurgus,
c. 12, etc.; (Diogenes Laërtius 7,7).
2. a chastiser: Hosea 5:2; Psalt. Sal. 8,35).

Greek Monolingual

το θηλ. παιδεύτρια (ΑΜ παιδευτής Μ θηλ. παιδεύτρια) παιδεύω
1. δάσκαλος, παιδαγωγός («ἐγκρατείας παιδευτήν», Μηναί)
2. αυτός που τιμωρεί κάποιον («τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα», ΚΔ)
νεοελλ.
αυτός που βασανίζει κάποιον.

Greek Monotonic

παιδευτής: -οῦ, ὁ (παιδεύω)·
I. δάσκαλος, εκπαιδευτής, παιδαγωγός, σε Πλάτ.
II. διορθωτής, τιμωρός, σε Καινή Διαθήκη

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παιδευτής -οῦ, ὁ [παιδεύω] opvoeder, leraar.