πολύστονος: Difference between revisions
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
(6) |
(4) |
||
| Line 30: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''πολύστονος:''' -ον ([[στένω]]),<br /><b class="num">1.</b> αυτός που στενάζει [[πολύ]], αυτός που πενθεί, σε Ομήρ. Οδ., Αισχύλ.<br /><b class="num">2.</b> λέγεται για πράγματα, αυτός που προκαλεί στεναγμούς, [[θλιβερός]], σε Ομήρ. Ιλ., Τραγ. | |lsmtext='''πολύστονος:''' -ον ([[στένω]]),<br /><b class="num">1.</b> αυτός που στενάζει [[πολύ]], αυτός που πενθεί, σε Ομήρ. Οδ., Αισχύλ.<br /><b class="num">2.</b> λέγεται για πράγματα, αυτός που προκαλεί στεναγμούς, [[θλιβερός]], σε Ομήρ. Ιλ., Τραγ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''πολύστονος:''' <b class="num">1)</b> стонущий от многих бед, глубоко несчастный ([[Ἠλέκτρα]] Soph.): [[μάλα]] δ᾽ [[εἰμὶ]] π. Hom. я чрезвычайно несчастен;<br /><b class="num">2)</b> заставляющий стонать, т. е. жестокий, роковой, гибельный (κήδεα Hom.; [[φάτις]] Aesch.; [[Τροία]] Soph.; [[Ἐρινύς]] Eur.). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 02:36, 1 January 2019
English (LSJ)
ον,
A much-sighing, mournful, of persons, Od.19.118, A.Th.845 (lyr.). 2 noisy, Νεῖλος f.l. for foreg. in Nic.Th.175; οἶδμα . . πολυστόνου Ἀμφιτρίτης Q.S.14.644. 3 of things, causing many sighs, mournful, grievous, κήδεα, Ἔρις, ἰός, Il.1.445, 11.73, 15.451; ξιφέων πολύστονον ἔργον Archil.3.3; τάφος Pi.Pae.6.99; π. φάτις A. Eu.380 (lyr.); Τροία S.Ph.1346; ἀρά, δαίμων, Ἐρινύς, E.Or.996 (lyr.), Hel.212 (lyr.), Supp.835 (lyr.); ἰός A.R.3.279, etc.
German (Pape)
[Seite 674] viel, oft od. laut seufzend, unglücklich; Od. 19, 118; Soph. El. 1267; auch = viel Seufzer verursachend, κήδεα, Ἔρις, ἰός, Il. 1, 445. 11, 73. 15, 451; ξιφέων ἔργα, Archil. 50; φάτις, Aesch. Eum. 558 Spt. 827; Τροία, Soph. Phil. 1330; ἀρά, Eur. Or. 997; Ἐρινύς, Suppl. 835, u. öfter; einzeln bei sp. D.
Greek (Liddell-Scott)
πολύστονος: -ον, ὁ πολὺ στενάζων, πενθῶν, ἐπὶ προσώπων, Ὀδ. Τ. 118, Αἰσχύλ. Θήβ. 845. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ὁ προξενῶν πολλοὺς στεναγμούς, θληβερός, λυπηρός, κήδεα, Ἔρις, ἰὸς Ἰλ. Α. 445, Λ. 73, Ο. 451· ξιφέων πολύστονον ἔργον Ἀρχίλ. 3. 3· π. φάτις Αἰσχύλ. Εὐμ. 380· Τροία Σοφ. Φιλ. 1346· ἀρά, δαίμων Ἐρινὺς Εὐρ. Ἱκέτ. 855, κτλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui se répand en gémissements, infortuné;
2 qui cause beaucoup de lamentations, de grandes douleurs.
Étymologie: πολύς, στένω.
English (Autenrieth)
much-sighing, mournful, Od. 19.118; grievous, Il. 15.451.
English (Slater)
πολύστονος
1 much bewept, rich in lamentation ἐν τάφῳ πολυστόνῳ (Pae. 6.99)
Greek Monolingual
-ον, Α
1. (για πρόσ.) αυτός που έχει πολλούς στεναγμούς, που στενάζει ή θρηνεί πολύ, δυστυχισμένος
2. (για πράγμ.) αυτός που προκαλεί πολλούς στεναγμούς, ο αίτιος πολλών στεναγμών, ο λυπηρός («εἶτα τὴν πολύστονον Τροίαν ἑλόντα κλέος ὑπέρτατον λαβεῖν», Σοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + -στονος (< στόνος / στένω «στενάζω»), πρβλ. βαρύ-στονος].
Greek Monotonic
πολύστονος: -ον (στένω),
1. αυτός που στενάζει πολύ, αυτός που πενθεί, σε Ομήρ. Οδ., Αισχύλ.
2. λέγεται για πράγματα, αυτός που προκαλεί στεναγμούς, θλιβερός, σε Ομήρ. Ιλ., Τραγ.
Russian (Dvoretsky)
πολύστονος: 1) стонущий от многих бед, глубоко несчастный (Ἠλέκτρα Soph.): μάλα δ᾽ εἰμὶ π. Hom. я чрезвычайно несчастен;
2) заставляющий стонать, т. е. жестокий, роковой, гибельный (κήδεα Hom.; φάτις Aesch.; Τροία Soph.; Ἐρινύς Eur.).
