Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

succumbo: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(3_12)
(3)
Line 7: Line 7:
{{Georges
{{Georges
|georg=succumbo, cubuī, [[cubitum]], ere, ([[sub]] u. *cumbo, [[wie]] [[accumbo]], [[decumbo]] etc.), [[unter]] etw. [[fallen]] = [[sinken]], [[niederfallen]], zu [[Boden]] [[fallen]], [[niedersinken]], I) im allg.: 1) eig.: succumbens [[victima]] ferro, Catull. 64, 369: omnes succubuisse oculos, seien zugefallen, Ov. [[met]]. 1, 714: [[non]] succumbentibus cavis operis, Plin. 36, 106. – 2) übtr.: a) [[unterliegen]], [[erliegen]], [[sich]] gewonnen [[geben]], [[nachgeben]], alci, Nep. u. Liv.: oneri, Liv.: senectuti, Cic.: dolori, Curt.: [[huic]] [[uni]] culpae, Verg.: simili culpae, Ov.: labori, Caes.: [[tempori]] (den Zeitumständen), Liv.: precibus, Ov.: [[animo]], den [[Mut]] [[sinken]] [[lassen]], Cic. – absol., [[non]] [[esse]] viri debilitari, dolore frangi, succumbere, Cic.: hāc [[ille]] [[perculsus]] plagā [[non]] succubuit, Nep. – [[mit]] Infin., [[quam]] (mortem) [[nec]] ipsam perpeti succubuisset [[species]], tanta si [[non]] agenda [[res]] esset, Arnob. 1, 62. – b) [[sich]] [[unterwerfen]], [[regno]], Claud.: succumbere possit [[sibi]], Claud. – II) insbes.: a) [[sich]] [[legen]], v. Kranken, Nolae (zu N.), Suet. Aug. 98, 5. – b) [[sich]] [[hingeben]], [[ehelich]] beiliegen, [[sich]] [[beschlafen]] [[lassen]], v. weibl. Geschlechte der Menschen u. Tiere, virgines ut succumberent, quibus vellent, [[Varro]]: succ. tali [[marito]], Claud. or. fr.: cuivis, Catull.: succubuit famae victa [[puella]] metu, Ov.: [[gallina]] [[marito]] succumbit, Mart. – dah. succ. alci = jmds. (eines Weibes) Nebenbuhlerin [[sein]], alumnae Tethyos, Hyg. fap. 177: Iunoni, Hyg. astr. 2, 1.
|georg=succumbo, cubuī, [[cubitum]], ere, ([[sub]] u. *cumbo, [[wie]] [[accumbo]], [[decumbo]] etc.), [[unter]] etw. [[fallen]] = [[sinken]], [[niederfallen]], zu [[Boden]] [[fallen]], [[niedersinken]], I) im allg.: 1) eig.: succumbens [[victima]] ferro, Catull. 64, 369: omnes succubuisse oculos, seien zugefallen, Ov. [[met]]. 1, 714: [[non]] succumbentibus cavis operis, Plin. 36, 106. – 2) übtr.: a) [[unterliegen]], [[erliegen]], [[sich]] gewonnen [[geben]], [[nachgeben]], alci, Nep. u. Liv.: oneri, Liv.: senectuti, Cic.: dolori, Curt.: [[huic]] [[uni]] culpae, Verg.: simili culpae, Ov.: labori, Caes.: [[tempori]] (den Zeitumständen), Liv.: precibus, Ov.: [[animo]], den [[Mut]] [[sinken]] [[lassen]], Cic. – absol., [[non]] [[esse]] viri debilitari, dolore frangi, succumbere, Cic.: hāc [[ille]] [[perculsus]] plagā [[non]] succubuit, Nep. – [[mit]] Infin., [[quam]] (mortem) [[nec]] ipsam perpeti succubuisset [[species]], tanta si [[non]] agenda [[res]] esset, Arnob. 1, 62. – b) [[sich]] [[unterwerfen]], [[regno]], Claud.: succumbere possit [[sibi]], Claud. – II) insbes.: a) [[sich]] [[legen]], v. Kranken, Nolae (zu N.), Suet. Aug. 98, 5. – b) [[sich]] [[hingeben]], [[ehelich]] beiliegen, [[sich]] [[beschlafen]] [[lassen]], v. weibl. Geschlechte der Menschen u. Tiere, virgines ut succumberent, quibus vellent, [[Varro]]: succ. tali [[marito]], Claud. or. fr.: cuivis, Catull.: succubuit famae victa [[puella]] metu, Ov.: [[gallina]] [[marito]] succumbit, Mart. – dah. succ. alci = jmds. (eines Weibes) Nebenbuhlerin [[sein]], alumnae Tethyos, Hyg. fap. 177: Iunoni, Hyg. astr. 2, 1.
}}
{{LaEn
|lnetxt=succumbo succumbere, succubi, - V :: lie down, succumb, submit
}}
}}

Revision as of 17:25, 27 February 2019

Latin > English (Lewis & Short)

suc-cumbo: (subc-), cŭbŭi, cŭbĭtum, 3, v. n.,
I to lay or put one's self under any thing; to fall down, lie, or sink down.
I Lit. (rare; not in Cic.; cf. subsido).
   A In gen.: ancipiti succumbens victima ferro, Cat. 64, 370: vidit Cyllenius omnes Succubuisse oculos, had sunk in sleep, i. e. had closed, Ov. M. 1, 714: (Augustus) Nolae succubuit, took to his bed, Suet. Aug. 98 fin.: non succumbentibus causis operis, Plin. 36, 15, 24, § 106; Arn. 6, 16 Hildebr.—
   B In partic.
   1    Of a woman, to lie down to a man, to cohabit with him (cf. substerno): alicui, Varr. R. R. 2, 10, 9; Cat. 111, 3; Ov. F. 2, 810; Petr. 126; Inscr. Grut. 502, 1; Mart. 13, 64, 1; 14, 201.—
   2    With dat., of a woman, to be a rival to: alumnae Tethyos, Hyg. Fab. 177; id. Astr. 2, 1.—
II Trop., to yield, be overcome; to submit, surrender, succumb (the predom. and class. signif.; cf.: cedo, me summitto).
   (a)    With dat. (so most freq.): philosopho succubuit orator, Cic. de Or. 3, 32, 129: qui Cannensi ruinae non succubuissent, Liv. 23, 25: arrogantiae divitum, Cic. Rep. 1, 32, 48: cur succumbis cedisque fortunae? id. Tusc. 3, 17, 36; id. Sull. 25, 71; cf.: nulli neque homini neque perturbationi animi nec fortunae, id. Off. 1, 20, 66: magno animo et erecto est, nec umquam succumbet inimicis, ne fortunae quidem, id. Deiot. 13, 36: mihi, Nep. Eum. 11, 5: labori, Caes. B. G, 7, 86: oneri, Liv. 6, 32: doloribus, Cic. Fin. 1, 15, 49: senectuti, id. Sen. 11, 37: crimini, id. Planc. 33, 82: magis, Ov. Tr. 4, 10, 103; Sil. 14, 609: culpae, Verg. A. 4, 19; Ov. M. 7, 749: tempori, to yield, Liv. 3, 59, 5: pugnae, id. 22, 54: precibus, Ov. H. 3, 91: voluntati alicujus, App. M. 9, p. 228, 9.—
   (b)    Absol.: non esse viri debilitari dolore, frangi, succumbere, Cic. Fin. 2, 29, 95: huic (socero) subvenire volt succumbenti jam et oppresso, id. Agr. 2, 26, 69: succubuit famae victa puella metu, Ov. F. 2, 810: hac ille perculsus plagā non succubuit, Nep. Eum. 5, 1: succumbe, virtus, Sen. Herc. Fur. 1315: labefacta mens succubuit, id. Troad. 950; App. M. 5, p. 161, 33. —*
   (g)    With inf.: nec ipsam perpeti succubuisset, Arn. 1, 38.

Latin > French (Gaffiot 2016)

succumbō,¹⁰ cŭbŭī, cŭbĭtum, ĕre (sub et cumbo, cf. accumbo, etc.) intr.,
1 s’affaisser sous : ferro Catul. 64, 370, tomber sous le fer || s’affaisser, fléchir : Plin. 36, 106 || s’accoupler avec : Varro R. 2, 10, 9 ; Catul. 111, 3 ; Ov. F. 2, 810 || s’aliter : Suet. Aug. 98
2 [fig.] a) succomber, se laisser abattre : Cic. Fin. 2, 95 ; Scauro 16 ; Tusc. 2, 17 ; animo Tusc. 2, 56, avoir le cœur abattu ; b) [avec dat.] succomber à (devant, sous) céder à : crimini Cic. Planc. 82, succomber sous une accusation ; fortunæ, homini Cic. Off. 1, 66, se laisser dominer par la fortune, par une personne ; philosopho succubuit orator Cic. de Or. 3, 129, l’orateur fut vaincu par le philosophe ; senectuti Cic. CM 27, succomber à la vieillesse (sous le poids de la vieillesse) ; c) décad. avec inf. : non succubuisset perpeti... Arn. 1, 38, il ne se serait pas laissé aller à supporter...

Latin > German (Georges)

succumbo, cubuī, cubitum, ere, (sub u. *cumbo, wie accumbo, decumbo etc.), unter etw. fallen = sinken, niederfallen, zu Boden fallen, niedersinken, I) im allg.: 1) eig.: succumbens victima ferro, Catull. 64, 369: omnes succubuisse oculos, seien zugefallen, Ov. met. 1, 714: non succumbentibus cavis operis, Plin. 36, 106. – 2) übtr.: a) unterliegen, erliegen, sich gewonnen geben, nachgeben, alci, Nep. u. Liv.: oneri, Liv.: senectuti, Cic.: dolori, Curt.: huic uni culpae, Verg.: simili culpae, Ov.: labori, Caes.: tempori (den Zeitumständen), Liv.: precibus, Ov.: animo, den Mut sinken lassen, Cic. – absol., non esse viri debilitari, dolore frangi, succumbere, Cic.: hāc ille perculsus plagā non succubuit, Nep. – mit Infin., quam (mortem) nec ipsam perpeti succubuisset species, tanta si non agenda res esset, Arnob. 1, 62. – b) sich unterwerfen, regno, Claud.: succumbere possit sibi, Claud. – II) insbes.: a) sich legen, v. Kranken, Nolae (zu N.), Suet. Aug. 98, 5. – b) sich hingeben, ehelich beiliegen, sich beschlafen lassen, v. weibl. Geschlechte der Menschen u. Tiere, virgines ut succumberent, quibus vellent, Varro: succ. tali marito, Claud. or. fr.: cuivis, Catull.: succubuit famae victa puella metu, Ov.: gallina marito succumbit, Mart. – dah. succ. alci = jmds. (eines Weibes) Nebenbuhlerin sein, alumnae Tethyos, Hyg. fap. 177: Iunoni, Hyg. astr. 2, 1.

Latin > English

succumbo succumbere, succubi, - V :: lie down, succumb, submit