possessio: Difference between revisions
μέγας εἶ, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα σου → Great are You, O Lord, and marvelous are Your works
(3_10) |
(3) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=(1) [[possessio]]<sup>1</sup>, ōnis, f. ([[possideo]]), I) der [[Besitz]], a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: [[esse]] in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae [[tenere]], S. in [[Besitz]] [[haben]], Nep.: navali [[proelio]] possessionem [[maris]] adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si [[ignis]] (Genit. subi.) [[prima]] [[possessio]] rerum fuit, [[wenn]] das F. [[zuerst]] die [[Welt]] im [[Besitz]] hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, [[Eigentum]], [[bes]]. das [[Grundstück]], aestimationes possessionum, Cic.: paternae [[atque]] avitae possessiones, Cic.: [[possessio]] aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in [[Italia]] pretiosas possessiones, Nep.: [[trans]] Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex [[suis]] possessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. [[verringern]]), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den [[Besitz]] eines anderen an [[sich]] zu [[bringen]]) tenuisse, Liv.<br />'''(2)''' [[possessio]]<sup>2</sup>, ōnis, f. ([[possido]]), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, [[Leute]] zur Besitznahme [[abschicken]], Cic. Quinct. 83: [[cuius]] (insulae) possessione [[revocatus]], Tac. Agr. 18: si [[mare]] intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5. | |georg=(1) [[possessio]]<sup>1</sup>, ōnis, f. ([[possideo]]), I) der [[Besitz]], a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: [[esse]] in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae [[tenere]], S. in [[Besitz]] [[haben]], Nep.: navali [[proelio]] possessionem [[maris]] adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si [[ignis]] (Genit. subi.) [[prima]] [[possessio]] rerum fuit, [[wenn]] das F. [[zuerst]] die [[Welt]] im [[Besitz]] hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, [[Eigentum]], [[bes]]. das [[Grundstück]], aestimationes possessionum, Cic.: paternae [[atque]] avitae possessiones, Cic.: [[possessio]] aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in [[Italia]] pretiosas possessiones, Nep.: [[trans]] Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex [[suis]] possessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. [[verringern]]), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den [[Besitz]] eines anderen an [[sich]] zu [[bringen]]) tenuisse, Liv.<br />'''(2)''' [[possessio]]<sup>2</sup>, ōnis, f. ([[possido]]), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, [[Leute]] zur Besitznahme [[abschicken]], Cic. Quinct. 83: [[cuius]] (insulae) possessione [[revocatus]], Tac. Agr. 18: si [[mare]] intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5. | ||
}} | |||
{{LaEn | |||
|lnetxt=possessio possessionis N F :: possession, property | |||
}} | }} | ||
Revision as of 21:55, 27 February 2019
Latin > English (Lewis & Short)
possessĭo: ōnis, f. possido.
I A taking possession of, seizing, occupying, taking (= κτῆσις), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—
II Transf.
A In abstr., a possessing, holding, possession, occupation: possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager, Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to come into possession, id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem dare, Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum dare alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: tenere, Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2: si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit, if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—
B In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate: possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—
III Trop., possession: prudentiae doctrinaeque possessio, Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6.
Latin > French (Gaffiot 2016)
possessĭō,⁸ ōnis, f.,
1 (possideo), fait d’être en possession, possession, jouissance, propriété : certa possessione deturbatus Cic. Fam. 12, 25, 2, chassé d’une possession certaine ; rei possessionem dare Cic. Fam. 7, 21 ; Cæs. G. 1, 44, donner, remettre la possession d’une chose ; esse in possessione Cic. Cæc. 19, posséder || au pl., propriétés, domaines, possessions, biens, fortune : Cic. Part. 51 ; Cæs. G. 1, 11, 5 ; Sall. C. 35, 3
2 (possido) prise de possession, occupation : Cic. Amer. 24 ; Liv. 33, 41, 3 ; Tac. Ann. 2, 5 ; in possessionem mittere Cic. Quinct. 83, envoyer en possession (= pour la prise de possession).
Latin > German (Georges)
(1) possessio1, ōnis, f. (possideo), I) der Besitz, a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: esse in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae tenere, S. in Besitz haben, Nep.: navali proelio possessionem maris adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si ignis (Genit. subi.) prima possessio rerum fuit, wenn das F. zuerst die Welt im Besitz hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, Eigentum, bes. das Grundstück, aestimationes possessionum, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: possessio aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in Italia pretiosas possessiones, Nep.: trans Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex suis possessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. verringern), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den Besitz eines anderen an sich zu bringen) tenuisse, Liv.
(2) possessio2, ōnis, f. (possido), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, Leute zur Besitznahme abschicken, Cic. Quinct. 83: cuius (insulae) possessione revocatus, Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5.
Latin > English
possessio possessionis N F :: possession, property
