ἐπουριάζω

English (LSJ)

(οὖρος) of a fair wind,

   A waft onwards, τὰ ἀκάτια Luc. Hist.Conscr.45 ; swell, τὴν ὀθόνην Id.Dom.12.    II metaph., τὰ ὦτα ἐπουριάσας ἕνεκα πολυπράγμονος περιεργίας spreading out his ears to catch gossip, v.l. in Ph.2.4.

German (Pape)

[Seite 1010] = Folgdm, Luc. dom. 12; αὔρη ἐπουριάζουσα τὴν ὀθόνην, günstig das Segel schwellend, wie ἄνεμος ἐπουριάζων τὰ ἀκάτια, die Schiffe forttreiben, hist. conscr. 45.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπουριάζω: ἐπὶ οὐρίου ἀνέμου, κινῶ πρὸς τὰ ἐμπρός, δεήσει γὰρ τότε ποιητικοῦ τινος ἀνέμου ἐπουριάσοντος τὰ ἀκάτια Λουκ. πῶς δεῖ Ἱστ. Συγγρ. 45· κολπόω, φουσκώνω, τὴν ὀθόνην ὁ αὐτ. π. Οἴκ. 12.

French (Bailly abrégé)

enfler d’un vent favorable, acc..
Étymologie: ἐπί, οὐρία.

Greek Monolingual

ἐπουριάζω (Α)
1. (για ούριο άνεμο) ωθώ προς τα εμπρός («ποιητικοῡ τινος ἀνέμου ἐπουριάσαντος τὰ ἀκάτια», Λουκιαν.)
2. (για πανιά) φουσκώνω («εἰ βλέποι τὴν μὲν αὔραν κούφως ἐπουριάζουσαν τὴν ὀθόνην», Λουκιαν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ουριάζω, αμάρτυρος τ. (< ούριος < ούρος «ευνοϊκός άνεμος»)].

Greek Monotonic

ἐπουριάζω: = το επόμ., κινώ προς τα εμπρός, σε Λουκ.

Russian (Dvoretsky)

ἐπουριάζω: (о попутном ветре)
1) гнать, мчать вперед (τὰ ἀκάτια Luc.);
2) надувать (τὴν ὀθόνην Luc.).

Middle Liddell

= ἐπουρίζω
to waft onwards, Luc.