ἐπίλυπος: Difference between revisions
οὕτως ἐξ ἐχθρῶν αὐτοκτόνα πέμπετο δῶρα, ἐν χάριτος προφάσει μοῖραν ἔχοντα μόρου → thus mutual gifts that bring death were bestowed by enemies, gifts that brought the lot of death in the name of a favor
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἐπίλυπος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[μελαγχολικός]]<br /><b>2.</b> αυτός που προκαλεί [[λύπη]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>λυπος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[λύπη]]), τ. που απαντά μόνον εν συνθέσει ([[πρβλ]]. | |mltxt=[[ἐπίλυπος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[μελαγχολικός]]<br /><b>2.</b> αυτός που προκαλεί [[λύπη]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>λυπος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[λύπη]]), τ. που απαντά μόνον εν συνθέσει ([[πρβλ]]. [[άλυπος]], [[παυσίλυπος]])]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἐπίλῡπος:'''<br /><b class="num">1)</b> горестный, печальный (τὸ [[γῆρας]] Plut.);<br /><b class="num">2)</b> огорчительный, причиняющий скорбь Arst. | |elrutext='''ἐπίλῡπος:'''<br /><b class="num">1)</b> горестный, печальный (τὸ [[γῆρας]] Plut.);<br /><b class="num">2)</b> огорчительный, причиняющий скорбь Arst. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 19:05, 23 August 2021
English (LSJ)
ον, (λύπη) A sad, γένος Ph.2.29; in low spirits, Aret.SA2.12, SD1.6, Ruf.Fr.70.21. Adv. -πως sadly, ἀπολαύειν Ph.1.136. II. painful, ἐπίλυπον ἡ ἀνδρεία Arist.EN1117a34; τὸ ἐ. a thing that causes pain, ib.1110b19; ἐ. γῆρας Plu.2.13a. Adv. -πως, καταστρέψαι τὸν βίον D.S.17.118.
German (Pape)
[Seite 959] betrübt, traurig, Plut. u. a. Sp.; – auch act. Betrübniß, Trauer hervorbringend, Arist. Eth. Nic. 11, 4. – Adv., D. Sic.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίλῡπος: -ον, (λύπη) σκυθρωπὸς ἐκ λύπης, ἡσυχῇ ἐπίλυποι, κατηφέες Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 2. 12· μελαγχολικός, ἄθυμος, Πλούτ. 2. 13Α. ΙΙ. λυπηρός, προξενῶν λύπην, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 2, 5 κ. ἀλλ.· τὸ ἐπίλυπον, τὸ προξενοῦν λύπην, αὐτόθι 3. 1, 13, πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. καματηρόν.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 affligé, triste;
2 affligeant.
Étymologie: ἐπί, λύπη.
Greek Monolingual
ἐπίλυπος, -ον (Α)
1. μελαγχολικός
2. αυτός που προκαλεί λύπη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -λυπος (< λύπη), τ. που απαντά μόνον εν συνθέσει (πρβλ. άλυπος, παυσίλυπος)].
Russian (Dvoretsky)
ἐπίλῡπος:
1) горестный, печальный (τὸ γῆρας Plut.);
2) огорчительный, причиняющий скорбь Arst.
