δυσκέλαδος: Difference between revisions
Γελᾷ δ' ὁ μῶρος, κἄν τι μὴ γελοῖον ᾖ → Mens stulta ridet, quando ridendum est nihil → Es lacht der Tor, auch wenn es nichts zu lachen gibt
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui fait pousser des cris de frayeur;<br /><b>2</b> au son <i>ou</i> à la parole terrible.<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[κέλαδος]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui fait pousser des cris de frayeur;<br /><b>2</b> au son <i>ou</i> à la parole terrible.<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[κέλαδος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''δυσκέλᾰδος:'''<br /><b class="num">1)</b> [[крикливый]], [[шумливый]] ([[φόβος]] Hom.);<br /><b class="num">2)</b> [[злоречивый]] ([[ζῆλος]] Hes.; [[φάμα]] Eur.);<br /><b class="num">3)</b> [[зловещий]] ([[ὕμνος]] Ἐρινύος Aesch.; [[μοῦσα]] Eur.);<br /><b class="num">4)</b> [[хриплый]] (ἄσθματα Anth.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''δυσκέλᾰδος:''' -ον, [[κακόηχος]], [[δυσαρμονικός]], στριγγλιστός, [[τσιριχτός]], [[φάλτσος]], [[παράφωνος]], σε Ομήρ. Ιλ., Αισχύλ., Ευρ. | |lsmtext='''δυσκέλᾰδος:''' -ον, [[κακόηχος]], [[δυσαρμονικός]], στριγγλιστός, [[τσιριχτός]], [[φάλτσος]], [[παράφωνος]], σε Ομήρ. Ιλ., Αισχύλ., Ευρ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[δυσ-]]κέλᾰδος, ον<br />ill-[[sounding]], shrieking, [[discordant]], Il., Aesch., Eur. | |mdlsjtxt=[[δυσ-]]κέλᾰδος, ον<br />ill-[[sounding]], shrieking, [[discordant]], Il., Aesch., Eur. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:58, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, ill-sounding, shrieking, φόβος Il.16.357; ζῆλος δ. envy with its tongue of malice, Hes.Op.196; δ. ὕμνος Ἐρινύος A.Th. 867 (anap.), cf. Fr.451 I; μοῦσα E.Ion1098 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 682] mißtönend, lärmend, φόβος, die Flucht, auf der alles durcheinander lärmt, Il. 16, 357, ἅπαξ εἰρημέν.; ζῆλος, der böse Gerüchte verbreitende Neid, Hes. O. 195; ὕμνος Ἐρινύος Aesch. Spt 867; vgl. Eur. Ion 1090; μοῦσα 1098; ἄσθματα Agath. 69 (XI, 382); φάμα, übler Ruf, Eur. Med. 420.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui fait pousser des cris de frayeur;
2 au son ou à la parole terrible.
Étymologie: δυσ-, κέλαδος.
Russian (Dvoretsky)
δυσκέλᾰδος:
1) крикливый, шумливый (φόβος Hom.);
2) злоречивый (ζῆλος Hes.; φάμα Eur.);
3) зловещий (ὕμνος Ἐρινύος Aesch.; μοῦσα Eur.);
4) хриплый (ἄσθματα Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
δυσκέλᾰδος: -ον, κακόηχος, φόβος Ἰλ. Π. 357· ζῆλος δ., φθόνος κακόγλωσσος, Ἡσ. Ἐργ.κ. Ἡμ. 194· δ. ὕμνος Ἐρινύος Αἰσχύλ. Θήβ. 867· μοῦσα Εὐρ. Ἴωνι 1098.
Greek Monolingual
δυσκέλαδος, -ον (Α)
1. κακόηχος, κακόφωνος
2. φρ. «δυσκέλαδος ζήλος» — φθόνος, κακόγλωσσος, κακεντρεχής.
Greek Monotonic
δυσκέλᾰδος: -ον, κακόηχος, δυσαρμονικός, στριγγλιστός, τσιριχτός, φάλτσος, παράφωνος, σε Ομήρ. Ιλ., Αισχύλ., Ευρ.
Middle Liddell
δυσ-κέλᾰδος, ον
ill-sounding, shrieking, discordant, Il., Aesch., Eur.
