ἀπειθέω

English (LSJ)

Att. form of ἀπῐθέω (though even Trag. preferred ἀπιστέω, q.v. ΙΙ), A to be disobedient, refuse compliance, A.Ag.1049; opp. πείθομαι, Pl.Phdr.271b: freq. c. dat., disobey, οὐκ ἀπειθήσας θεῷ E.Or.31; ἀ. ἅμα νόμῳ καὶ τῷ θεῷ Pl.Lg.741d, etc.; τὰ μεγάλα ἀ. τινί in great matters, Id.R.538b; ἀ. ταῖς ἐνεχυρασίαις not to abide by them, Id.Lg.949d: later c. gen., ψαφίσματος GDI3705.111 (Cos); ἐντολῶν LXX Jo.5.6. 2 of animals, X.Cyr. 7.5.62; of ships, τοῖς οἴαξιν ἀ. D.S.13.46. 3 of a woman, refuse compliance, Aristaenet.2.20.

Spanish (DGE)

• Morfología: aor. ἀπῄθησαν Phys.B 203.3, inf. aor. arcad. ἀπειθῆναι IG 5(2).6.46 (Tegea IV a.C.)
1 desobedecer, no obedecer c. dat. θεῷ E.Or.31, νόμῳ καὶ τῷ θεῷ Pl.Lg.741d, τοῖς οἴαξιν de un barco, D.S.13.46, τῷ ἑνί Pl.Cri.47c, τοῖς προστάγμασιν SB 9861b.1 (III d.C.), cf. Plb.2.8.5
•c. ac. int. τὴν τριήμερον ἀνάστασιν Phys.l.c., σμικρόν τι Hp.Prorrh.2.1, cf. 2.4, ταῦτα POxy.2704.11 (II d.C.)
•c. ac. int. y dat. ἀ. τὰ μεγάλα ἐκείνοις desobedecer en asuntos graves a aquellos Pl.R.538b
•c. gen. no hacer caso de ψαφίσματος IC 367.111 (III a.C.), ἐντολῶν LXX Io.5.6
•abs. ser desobediente A.A.1049, Pl.Phdr.271b, D.21.57, 25.21, Plb.1.67.4, Luc.Abd.2, POxy.2705.9 (III d.C.), de los judíos Act.Ap.19.9, de los paganos Ep.Hebr.11.31
•de una mujer mostrarse desdeñosa con su amante, Aristaenet.2.20.2
•de animales mostrarse indócil X.Cyr.7.5.62.
2 no ser fiel, faltar a ταῖς ἐνεχυρασίαις Pl.Lg.949d.
3 no tener fe Clem.Al.Strom.7.2.7.

German (Pape)

[Seite 283] ungehorsam sein, nicht Folge leisten, Aesch. Ag. 1019; Eur. Or. 31; in Prosa oft, τινί, im Ggstz von πείθομαι Plat. Phaedr. 271 b u. sonst; ταῖς ἐνεχυρασίαις Legg. XII, 949 d; bes. von Soldaten. – Sp. nicht glauben.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
impf. ἠπείθουν;
désobéir : τινι à qqn.
Étymologie: ἀπειθής.

Russian (Dvoretsky)

ἀπειθέω:
1) не слушаться, не повиноваться (Aesch., Plut.; τινι Eur., Plat., Arst., Diod.);
2) не исполнять, нарушать, не быть верным (ταῖς ἐνεχυρασίαις Plat.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀπειθέω: μέλλ. -ήσω, Ἀττ. τύπος τοῦ Ἐπικ. ἀπιθέω (ἂν καὶ οἱ Τραγ. ποιητ. προτιμῶσι τὸ ἀπιστέω ἐπὶ ταύτης τῆς σημ., ἴδε ἀπιστέω ΙΙ.), εἶμαι ἀπειθής, ἀρνοῦμαι ὑπακοήν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1049· ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ πείθομαι, Πλάτ. Φαῖδρ. 271Β· συχνάκις μετὰ δοτ., παρακούω, οὐκ ἀπειθήσας Θεῷ Εὐρ. Ὀρ. 31· ἀπ. ἅμα νόμῳ καὶ τῷ θεῷ Πλάτ. Νόμ. 741D, κτλ. τὰ μεγάλα ἀπ. τινι εἰς μεγάλα πράγματα, ὁ αὐτ. Πολ. 538Β· ἀπ. ταῖς ἐνεχυρασίαις μὴ ἐμμένειν αὐταῖς, ὁ αὐτ. Νόμ. 949D. ΙΙ. ἀπιστῶ, δὲν πιστεύω, Γρηγ. Ναζ.

English (Strong)

from ἀπειθής; to disbelieve (wilfully and perversely): not believe, disobedient, obey not, unbelieving.

English (Thayer)

ἀπειθῶ; imperfect ἠπείθουν; 1st aorist ἠπείθησα; "to be ἀπειθής (which see); not to allow oneself to be persuaded; not to comply with;
a. to refuse or withhold belief (in Christ, in the gospel; opposed to πιστεύω): τῷ υἱῷ, τῷ λόγῳ, R. V. to be disobedient; cf. b.): Rec.); T Tr WH ἀπιστοῦσιν).
b. to refuse belief and obedience: with the dative of thing or of person, τῇ ἀλήθεια); τῷ θεῷ); Sept. a common equivalent to מָרָה, סָרַר; in Greek writings often from Aeschylus Ag. 1049 down; in Homer et al. ἀπίθειν.)

Greek Monotonic

ἀπειθέω: μέλ. -ήσω, επιδεικνύω ανυπακοή, αρνούμαι τη συμμόρφωση, την πειθαρχία, σε Αισχύλ.· με δοτ., παρακούω, σε Ευρ., Πλάτ.

Middle Liddell

to be disobedient, refuse compliance, Aesch.; c. dat. to disobey, Eur., Plat.

Chinese

原文音譯：¢peiqšw 阿-胚帖哦
詞類次數：動詞（16）
原文字根：不-說服 相當於： （מָרָה‎） （פָּשַׁע‎）
字義溯源：不信從，不能說服，不服從，不忠的，不順服，悖逆；源自（ἀπειθής）=不受勸導的）；由（α / ἄλφα）= （ἄνευ）*=不）與（ἐπισείω / πείθω）*=說服）組成
出現次數：總共（16）；約（1）；徒（3）；羅（5）；來（2）；彼前（5）
譯字彙編：
1） 不信從（4） 約3:36； 徒19:9； 彼前3:1； 彼前4:17；
2） 不順服（3） 羅11:30； 羅11:31； 彼前2:8；
3） 不順從（2） 羅2:8； 羅15:31；
4） 不信的（2） 徒17:5； 彼前2:7；
5） 那些不信從的（1） 彼前3:20；
6） 不順從的人（1） 來11:31；
7） 悖逆（1） 羅10:21；
8） 不順從的（1） 徒14:2；
9） 不信從的人（1） 來3:18

French (New Testament)

ne pas croire à