κατακλαίω

English (LSJ)

Att. κατακλάω [ᾱ], A bewail loudly, lament, τινα Ar.V.386:— Med., E.El.156 (lyr.), IT149(lyr.). 2 abs., wail aloud, Id.El. 113 (lyr.). II c. gen. pers., lament before or to another, Herod. 1.59, Arr.Epict.1.23.4, etc.; κ. αὐτὸς ἑαυτοῦ ib.3.13.4.

German (Pape)

[Seite 1353] (s. κλαίω), att. -κλάω, beweinen; Eur. El. 113, der auch das med. braucht, I. T. 149 El. 156, wie Pol. 12, 15, 3; κατακλαύσαντές με Ar. Vesp. 336; Sp., die auch τινὸς κατακλαίειν sagen, Einem Etwas vorweinen. Vgl. κατακλάω.

French (Bailly abrégé)

f. κατακλαύσομαι, ao. κατέκλαυσα;
1 pleurer sur, se lamenter sur;
2 pleurer abondamment;
Moy. κατακλαίομαι déplorer, acc..
Étymologie: κατά, κλαίω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κατα-κλαίω zie κατακλάω 1.

Russian (Dvoretsky)

κατακλαίω: атт. κατακλάω (λᾱ) (fut. κατακλαύσομαι, aor. κατέκλαυσα)
1 тж. med. горько оплакивать (τινά Eur., Arph., Polyb.);
2 (тж. πολλὰ κ. Plut.) горько плакать, рыдать Eur.

Greek Monolingual

κατακλαίω και αττ. τ. κατακλάω (Α)
1. θρηνώ κάποιον
2. θρηνώ μεγαλόφωνα
3. (με γεν. προσ.) θρηνώ ενώπιον κάποιου.

Greek Monotonic

κατακλαίω: Αττ. -κλάω [ᾱ]· μέλ. κλαύσομαι·
1. κλαίω, μοιρολογώ δυνατά, θρηνώ, θρηνολογώ, σε Αριστοφ.· ομοίως και στη Μέσ., σε Ευρ.
2. απόλ., θρηνώ μεγαλοφώνως, στον ίδ.

Greek (Liddell-Scott)

κατακλαίω: Ἀττ. -κλάω ᾱ: μέλλ. -κλαύσομαι: ―μεγαλοφώνως θρηνῶ, πολὺ κλαίω τινά, τινα Ἀριστοφ. Σφ. 386· οὕτως ἐν τῷ Μέσ. τύπῳ, Εὐρ. Ἑλ. 156· σύγγονον κατακλαιομένη Ι. Τ. 149. 2) ἀπολ., θρηνῶ μεγαλοφώνως, Εὐρ. Ἑλ. 113. 128. ΙΙ. μετὰ γεν. προσ., θρηνῶ ἐνώπιόν τινος ἢ πρός τινα, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 1. 23, 4, κτλ.· κ. αὐτὸς ἑαυτοῦ 3. 13, 4.

Middle Liddell

attic -κλάω fut. κλαύσομαι
1. to bewail loudly, lament, Ar.; so in Mid., Eur.
2. absol. to wail aloud, Eur.