κακηγόρος: Difference between revisions
οὗ δ' ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός → he on whom Love has laid no hold is obscure | he whom Love touches not walks in darkness
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)\[\[πρβλ\]\]\. (<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>-<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>)]" to "πρβλ. $2$4]") |
|||
| (8 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=kakhgo/ros | |Beta Code=kakhgo/ros | ||
|Definition=ον, Doric [[κακαγόρος]], (< [[ἀγορεύω]]) [[evil-speaking]], [[abusive]], [[slanderous]], Pi. ''O.'' 1.53; [[γλῶττα]] Pl. ''Phdr.'' 254e; κ. τινος [[abusive of]] one, Ath. 5.220a; Comp. [[κακηγορίστερος]] Pherecr. 96; ''Sup.'' -ίστατος Ecphant. 5. Adv. -ρως Poll. 8.81. | |Definition=ον, Doric [[κακαγόρος]], (< [[ἀγορεύω]]) [[evil-speaking]], [[abusive]], [[slanderous]], Pi. ''O.'' 1.53; [[γλῶττα]] Pl. ''Phdr.'' 254e; κ. τινος [[abusive of]] one, Ath. 5.220a; Comp. [[κακηγορίστερος]] Pherecr. 96; ''Sup.'' -ίστατος Ecphant. 5. Adv. -ρως Poll. 8.81. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />[[qui parle mal de]], [[médisant]], [[diffamateur]].<br />'''Étymologie:''' [[κακός]], [[ἀγορεύω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κᾰκηγόρος''': -ον, ([[ἀγορεύω]]) κακῶς ὁμιλῶν κατά τινος, [[ὑβριστικός]], [[ὀνειδιστικός]], Πινδ. Ο. 1. 85 (ἐν Αἰολ. αἰτ. πληθ. κακαγόρος)· [[γλῶττα]] Πλάτ. Φαῖδρ. 254Ε· κ. τινος, κακολογῶν τινα, δυσφημῶν, Ἀθήν. 220Α· - ἀνώμαλ. Συγκρ. κακηγορίστερος Φερεκράτ. ἐν «Κραπατάλλοις» 16· Ὑπερθ. -ίστατος Ἐκφαντίδης ἐν Ἀδήλ. 4. - Ἐπίρρ. -ρως Πολυδ. Η΄, 81. | |lstext='''κᾰκηγόρος''': -ον, ([[ἀγορεύω]]) κακῶς ὁμιλῶν κατά τινος, [[ὑβριστικός]], [[ὀνειδιστικός]], Πινδ. Ο. 1. 85 (ἐν Αἰολ. αἰτ. πληθ. κακαγόρος)· [[γλῶττα]] Πλάτ. Φαῖδρ. 254Ε· κ. τινος, κακολογῶν τινα, δυσφημῶν, Ἀθήν. 220Α· - ἀνώμαλ. Συγκρ. κακηγορίστερος Φερεκράτ. ἐν «Κραπατάλλοις» 16· Ὑπερθ. -ίστατος Ἐκφαντίδης ἐν Ἀδήλ. 4. - Ἐπίρρ. -ρως Πολυδ. Η΄, 81. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[κακηγόρος]] και δωρ. τ. [[κακαγόρος]], -ον (Α)<br />αυτός που κατηγορεί, βρίζει ή συκοφαντεί κάποιον.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κακ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>ηγορος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀγορά]] / [[ἀγορεύω]]), [[πρβλ]]. | |mltxt=[[κακηγόρος]] και δωρ. τ. [[κακαγόρος]], -ον (Α)<br />αυτός που κατηγορεί, βρίζει ή συκοφαντεί κάποιον.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κακ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>ηγορος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀγορά]] / [[ἀγορεύω]]), [[πρβλ]]. [[ψευδηγόρος]]]. | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext=κακηγόρος -ον, Dor. κακᾱγόρος [κακός, ἀγορεύω] kwaadsprekend. | |elnltext=κακηγόρος -ον, Dor. κακᾱγόρος [[[κακός]], [[ἀγορεύω]]] [[kwaadsprekend]]. | ||
}} | |||
{{mantoulidis | |||
|mantxt=(=[[βριστικός]], πού κακολογεῖ). Ἀπό τό [[κακῶς]] + [[ἀγορεύω]], ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα. Παράγωγα τοῦ [[κακηγόρος]]: [[κακηγορία]] (=[[κακολογία]]), κακηγορίας [[δίκη]] (=[[ἀγωγή]] γιά δυσφήμιση), κακηγορῶ (=[[κακολογῶ]]). | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=<i>[[Böses]] von Einem [[redend]], [[verleumdend]], [[schmähend]]</i>; Pind. <i>Ol</i>. 1.53; [[γλῶττα]] Plat. <i>Phaedr</i>. 254e; Ath. V.220a; Poll. 2.127 führt aus den comic. den Kompar. κακηγορίστερος und den superl. κακηγορίστατος an; auch adv., Poll. 8.81. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:38, 8 May 2023
English (LSJ)
ον, Doric κακαγόρος, (< ἀγορεύω) evil-speaking, abusive, slanderous, Pi. O. 1.53; γλῶττα Pl. Phdr. 254e; κ. τινος abusive of one, Ath. 5.220a; Comp. κακηγορίστερος Pherecr. 96; Sup. -ίστατος Ecphant. 5. Adv. -ρως Poll. 8.81.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui parle mal de, médisant, diffamateur.
Étymologie: κακός, ἀγορεύω.
Greek (Liddell-Scott)
κᾰκηγόρος: -ον, (ἀγορεύω) κακῶς ὁμιλῶν κατά τινος, ὑβριστικός, ὀνειδιστικός, Πινδ. Ο. 1. 85 (ἐν Αἰολ. αἰτ. πληθ. κακαγόρος)· γλῶττα Πλάτ. Φαῖδρ. 254Ε· κ. τινος, κακολογῶν τινα, δυσφημῶν, Ἀθήν. 220Α· - ἀνώμαλ. Συγκρ. κακηγορίστερος Φερεκράτ. ἐν «Κραπατάλλοις» 16· Ὑπερθ. -ίστατος Ἐκφαντίδης ἐν Ἀδήλ. 4. - Ἐπίρρ. -ρως Πολυδ. Η΄, 81.
Greek Monolingual
κακηγόρος και δωρ. τ. κακαγόρος, -ον (Α)
αυτός που κατηγορεί, βρίζει ή συκοφαντεί κάποιον.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -ηγορος (< ἀγορά / ἀγορεύω), πρβλ. ψευδηγόρος].
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κακηγόρος -ον, Dor. κακᾱγόρος [κακός, ἀγορεύω] kwaadsprekend.
Mantoulidis Etymological
(=βριστικός, πού κακολογεῖ). Ἀπό τό κακῶς + ἀγορεύω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα. Παράγωγα τοῦ κακηγόρος: κακηγορία (=κακολογία), κακηγορίας δίκη (=ἀγωγή γιά δυσφήμιση), κακηγορῶ (=κακολογῶ).
German (Pape)
Böses von Einem redend, verleumdend, schmähend; Pind. Ol. 1.53; γλῶττα Plat. Phaedr. 254e; Ath. V.220a; Poll. 2.127 führt aus den comic. den Kompar. κακηγορίστερος und den superl. κακηγορίστατος an; auch adv., Poll. 8.81.
