Ἐλευσίς

English (LSJ)

ῖνος, ἡ, Eleusis, an old city of Attica, sacred to Demeter and Cora, first in h.Cer.97; late A Ἐλευσίν Str.9.1.12 codd. (but Ἐλευσίς 9.1.20), Corn.ND28. II Advs. Ἐλευσῖνι = at Eleusis, IG12.76.10, al., And.1.111, Lys.6.4, etc.; later ἐν Ἐλευσῖνι IG22.1028.11, al.: Ἐλευσῖνάδε = to Eleusis, Lys.12.52, X.HG2.4.24: Ἐλευσινόθεν = from Eleusis, And.1.111, Lys.6.45.

Spanish (DGE)

-ῖνος, ἡ
• Alolema(s): Ἐλευσίν Corn.ND 28, GVI 1058.1 (Eleusis III/IV d.C.), EM 329.37G.
Eleusis
1 demo ático de la tribu hipotoóntide, situada en el golfo del mismo n., sede de los misterios de las diosas Deméter y Core, así como de su templo, Hes.Fr.226, h.Cer.97, Pi.O.9.99, Hdt.1.30, Th.1.114, 2.19, X.HG 2.4.8, Decr. en D.18.38, Apollod.1.5.1, Plu.Phoc.22, Ptol.Geog.3.14.7.
2 ciudad de Beocia en la ribera del río Tritón, junto a la actual aldea de Agoriani, Str.9.2.18, Paus.9.24.2.
3 localidad de Egipto, junto a Alejandría en el canal Canópico, Str.17.1.16, Ath.576f, Sud.s.u. Καλλίμαχος. < Ἐλευσίς Ἔλευσις > Ἐλευσίς, -ῖνος, ὁ
• Alolema(s): Ἐλευσῖνος, ὁ Harp.s.u. Ἐλευσίνια, EM 329.40G.
Eleusis o Eleusino mit., hijo de Hermes (o de Ógigo, Paus.1.38.7) y Daira, héroe epón. de Eleusis, Apollod.1.5.2, Hyg.Fab.147, Harp.l.c., EM l.c.

French (Bailly abrégé)

ῖνος (ἡ) :
Éleusis, ville et dème d'Attique, de la tribu Hippothoontide, célèbre par le culte de Déméter et les mystères d'Éleusis, patrie d'Eschyle.
Étymologie: DELG topon. prob. méditerranéen.

Russian (Dvoretsky)

Ἐλευσίς: ῖνος ἡ Элевсин (город и дем в атт. филе Ἱπποθωντίς, к сев.-зап. от Афин, главный центр культа Деметры и Персефоны) HH, Pind., Her. etc.

Greek (Liddell-Scott)

Ἐλευσίς: -ῖνος, ἡ, ἀρχαία πόλις τῆς Ἀττικῆς, ἱερὰ τῇ Δήμητρι καὶ τῇ Κόρῃ (Περσεφόνῃ), μνημονευομένη πρῶτον ἐν τῷ Ὁμ. Ὕμνῳ εἰς Δήμητρα: ὁ τύπος Ἐλευσὶν ἀπαντᾷ μόνον ἐν μεταγενεστέροις χειρογράφοις, ὡς ἐν Στράβ. 395, ἀλλ’ Ἐλευσὶς ἐν 397 (δίς)· οὕτω καὶ ὁ τύπος Σαλαμὶν εἶναι μεταγενέστερος ἀντὶ τοῦ δοκίμου Σαλαμίς. ΙΙ. Ἐπιρρήματα: Ἐλευσῖνι, ἐν Ἐλευσῖνι, Ἀνδοκ. 15. 6, Λυσ. 103. 24, Ξεν. κλ. (παρὰ μεταγενεστέροις καὶ μὴ δοκίμοις συγγραφ., ἐν Ἐλ., ἴδε Κοβήτου V. LL. σ. 201): Ἐλευσίνᾰδε εἰς Ἐλευσῖνα, Λυσ. 125. 6, Ξεν. Ἑλλ. 2. 4, 24· Ἐλευσινόθεν, ἐξ Ἐλευσῖνος, Ἀνδοκ. 15. 4, Λυσ. 107. 12.

English (Slater)

Ἐλευσίς where games were held in honour of Demeter, whose mysteries there are mentioned fr. 137. ἐνναλία τ' Ἐλευσὶς (O. 9.99) ἅ τ' Ἐλευσὶς καὶ λιπαρὰ Μαραθὼν (O. 13.110) τὸ Δάματρος κλυτὸν ἄλσος Ἐλευσῖνα (ἐν Ἐλευσῖνι Δήμητρός ἐστιν ἀγών, καὶ στέφανος ἦν κριθαί. Σ.) (I. 1.57)

Greek Monotonic

Ἐλευσίς: -ῖνος, ἡ, Ελευσίνα, αρχαία πόλη της Αττικής, αφιερωμένη στη Δήμητρα και στην Περσεφόνη, σε Ομηρ. Ύμν. κ.λπ. — επιρρ., Ἐλευσῖνι, στην Ελευσίνα, σε Ανδοκ., Ξεν. κ.λπ.· Ἐλευσίνᾰδε, επίρρ. προς την Ελευσίνα, στον ίδ.· Ἐλευσῑνόθεν, από την Ελευσίνα, σε Λυσ. κ.λπ.

Frisk Etymological English

ῖνος
Grammatical information: f.
Meaning: town west of Athens, in prehistorical time independent, later (end VII. c. B.C.) incorporated in the Athenian state (since h. Cer. 97); Loc. -ῖνι, with postpositions -ινάδε, -ινόθεν (Att.).
Derivatives: Ἐλευσίνιος (Cret., Ther. -σύνιος as month name; cf. Brause Lautlehre d. kret. Dialekte 14 n. 2) eleusinisch (h. Cer. 266), n. name of the Demeter tempel in Eleusis, n. pl. (Lac. -hύνια) "the Eleusinians", a feast for Demeter.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Pre-Greek settlement with Pre-Greek name; cf. Fick ON 83; note the suffix -ῖν-. See Nilsson Cults 36ff. Cf. on Εἰλείθυια, and Ἐλευθεραί (s. ἐλεύθερος).

Middle Liddell

Eleusis, an old city of Attica, sacred to Demeter and Proserpine, Hhymn., etc.

Frisk Etymology German

Ἐλευσίς: -ῖνος
{Eleusís}
Grammar: f.
Meaning: Stadt und Gemeinde westlich von Athen, in vorhistorischer Zeit selbständig, später (etwa am Ende des VII. Jhts. v. Chr.) in den athenischen Staat inkorporiert (seit h. Cer. 97); Lok. -ῖνι, mit Postpositionen -ινάδε, -ινόθεν (att.).
Derivative: Davon Ἐλευσίνιος (kret., ther. -σύνιος als Monatsname; vgl. Brause Lautlehre d. kret. Dialekte 14 A. 2) eleusinisch (seit h. Cer. 266), n. N. des Demetertempels in Eleusis, n. pl. (lak. -hύνια) "die Eleusinien", ein Demeterfest.
Etymology: Vorgriechische Siedelung mit undurchsichtigem, gewiß vorgriechischem Namen; vgl. Fick ON 83; zum Sachlichen Nilsson Cults 36ff. Vgl. zu Εἰλείθυια, auch Ἐλευθεραί (s. ἐλεύθερος).
Page 1,492