ἐπίλυπος: Difference between revisions
καὶ λέγων ὅτι Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ → declaring “The time has been accomplished and the kingdom of God is near: start repenting and believing in the gospel!” (Μark 1:15)
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) ([a-zA-ZÀ-ÿŒ'œ ]+)\.<br" to "$1 $2.<br") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epilypos | |Transliteration C=epilypos | ||
|Beta Code=e)pi/lupos | |Beta Code=e)pi/lupos | ||
|Definition= | |Definition=ἐπίλυπον, ([[λύπη]])<br><span class="bld">A</span> [[sad]], γένος Ph.2.29; [[in low spirits]], Aret.''SA''2.12, ''SD''1.6, Ruf.''Fr.''70.21. Adv. [[ἐπιλύπως]] = [[sadly]], ἀπολαύειν Ph.1.136.<br><span class="bld">II</span>. [[painful]], ἐπίλυπον ἡ ἀνδρεία [[Aristotle|Arist.]]''[[Nicomachean Ethics|EN]]''1117a34; <b class="b3">τὸ ἐ.</b> [[a thing that causes]] [[pain]], ib.1110b19; ἐ. γῆρας Plu.2.13a. Adv. [[ἐπιλύπως]], καταστρέψαι τὸν βίον D.S.17.118. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 10:27, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐπίλυπον, (λύπη)
A sad, γένος Ph.2.29; in low spirits, Aret.SA2.12, SD1.6, Ruf.Fr.70.21. Adv. ἐπιλύπως = sadly, ἀπολαύειν Ph.1.136.
II. painful, ἐπίλυπον ἡ ἀνδρεία Arist.EN1117a34; τὸ ἐ. a thing that causes pain, ib.1110b19; ἐ. γῆρας Plu.2.13a. Adv. ἐπιλύπως, καταστρέψαι τὸν βίον D.S.17.118.
German (Pape)
[Seite 959] betrübt, traurig, Plut. u. a. Sp.; – auch act. Betrübniß, Trauer hervorbringend, Arist. Eth. Nic. 11, 4. – Adv., D. Sic.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 affligé, triste;
2 affligeant.
Étymologie: ἐπί, λύπη.
Russian (Dvoretsky)
ἐπίλῡπος:
1 горестный, печальный (τὸ γῆρας Plut.);
2 огорчительный, причиняющий скорбь Arst.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίλῡπος: -ον, (λύπη) σκυθρωπὸς ἐκ λύπης, ἡσυχῇ ἐπίλυποι, κατηφέες Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 2. 12· μελαγχολικός, ἄθυμος, Πλούτ. 2. 13Α. ΙΙ. λυπηρός, προξενῶν λύπην, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 2, 5 κ. ἀλλ.· τὸ ἐπίλυπον, τὸ προξενοῦν λύπην, αὐτόθι 3. 1, 13, πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. καματηρόν.
Greek Monolingual
ἐπίλυπος, -ον (Α)
1. μελαγχολικός
2. αυτός που προκαλεί λύπη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -λυπος (< λύπη), τ. που απαντά μόνον εν συνθέσει (πρβλ. άλυπος, παυσίλυπος)].
