ἀδιάλυτος

English (LSJ)

ἀδιάλυτον,
A undissolved: indissoluble, Pl.Phd. 80b; ἕνωσις Ph.2.635; σύμβασις Hierocl.p.17.23 A.:—indestructible, Epicur.Fr. 356 (nisi Hermarcho tribuendum); στερεὰ καὶ ἀ. Id.Nat.14.2.
II irreconcilable. Adv. ἀδιαλύτως, πολεμεῖν πρός τινα Plb.18.37.4.
III ἀδιάλυτον, τό, = ἡλιοτρόπιον, Ps.-Dsc.4.190.

Spanish (DGE)

-ον
I 1indisoluble lo divino op. a lo mortal, Pl.Phd.80b, ἕνωσις Ph. en Eus.PE 8.14 (p.386), σύμβασις Hierocl.p.17.23, τὸ γὰρ συνεργὲς εὐνόως γινόμενον ὡς ἐξ ἑαυτοῦ ἀδιάλυτον πρὸς ἅπαντα Aristeas 242, δεσμός Procl.in Ti.1.314.14
•incorrupto τὸ σῶμα Procl.in R.2.153.
2 indestructible στερεὸς καὶ ἀ. Epicur.Ep.[2] 54.6, γῆ Epicur.Nat.14.35.3, μὴ βουλομένου γὰρ αὐτὰ φθαρτὰ εἶναι πάντως ἂν ἔμενεν ἀδιάλυτα Phlp.Aet.129.12.
3 subst. τὸ ἀ. bot. heliotropo, Heliotropum europaeum L., Ps.Dsc.4.190, Ps.Apul.Herb.49.9.
II adv. -ως
1 indisolublemente Procl.in Ti.1.397.1.
2 sin reconciliación posible πολεμεῖν Plb.18.37.4.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
indissoluble.
Étymologie: ἀ, διαλύω.

German (Pape)

unauflöslich, neben ἀθάνατος Plat. Phaed. 80b; φιλίαι Dion.Hal. 6.7.
• Adv. ἀδιαλύτως, πολεμεῖν Pol. 18.20.4; s. ἄσπονδος.

Russian (Dvoretsky)

ἀδιάλῠτος:
1 неразложимый, неразрушимый (τὸ θεῖν Plat.);
2 нерасторжимый, неразрывно сплоченный (στῖφος Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάλῠτος: -ον, ὁ μὴ διαλελυμένος, ἢ ὃν δὲν δύναταί τις νὰ διαλύσῃ, Πλάτ. Φαίδων 80Β. ΙΙ. ἀφιλίωτος, ὡς ἐν τῷ ἐπιρρ. ἀδιαλύτως ἔχειν προς τινα, Πολύβ. 18. 20, 4.

Greek Monotonic

ἀδιάλῠτος: -ον (διαλύω), αδιάλυτος, αδιάλλακτος, σε Πλάτ.

Middle Liddell

διαλύω
undissolved, indissoluble, Plat.

English (Woodhouse)

indissoluble