ἐπιτιμητικός: Difference between revisions
Βίος βίου δεόμενος οὐκ ἔστιν βίος → Non est vitalis vita victus indigens → Kein Leben ist ein Leben ohne Unterhalt
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (4 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epitimitikos | |Transliteration C=epitimitikos | ||
|Beta Code=e)pitimhtiko/s | |Beta Code=e)pitimhtiko/s | ||
|Definition= | |Definition=ἐπιτιμητική, ἐπιτιμητικόν, [[censorious]], [[critical]], Luc. ''JTr.''23; λόγος ἐ. Pl.''Def.''416 fin.; σχῆμα D.H.''Th.''44; ἐμειδίασεν-ητικόν Aristaenet.1.4; προσβλέψας ἡμῖν -κόν τι Gal.8.655. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />enclin à blâmer.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπιτιμάω]]. | |btext=ή, όν :<br />[[enclin à blâmer]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐπιτιμάω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἐπιτῑμητικός:'''<br /><b class="num">1 | |elrutext='''ἐπιτῑμητικός:'''<br /><b class="num">1</b> [[порицательный]], [[порицающий]] ([[λόγος]] Plat.);<br /><b class="num">2</b> [[склонный порицать]], [[придирчивый]] (''[[sc.]]'' [[Μῶμος]] Luc.). | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Latest revision as of 10:55, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐπιτιμητική, ἐπιτιμητικόν, censorious, critical, Luc. JTr.23; λόγος ἐ. Pl.Def.416 fin.; σχῆμα D.H.Th.44; ἐμειδίασεν-ητικόν Aristaenet.1.4; προσβλέψας ἡμῖν -κόν τι Gal.8.655.
German (Pape)
[Seite 994] ή, όν, zum Strafen, Tadeln gehörig, tadelnd, λόγος Plat. defin. 416; vom Momos, zum Tadel geneigt, Luc. Iov. trag. 23; a. Sp.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
enclin à blâmer.
Étymologie: ἐπιτιμάω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιτῑμητικός:
1 порицательный, порицающий (λόγος Plat.);
2 склонный порицать, придирчивый (sc. Μῶμος Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτῑμητικός: ή όν, ὁ ἐπιτιμῶν ἢ ἀγαπῶν νὰ ἐπιτιμᾷ, Λουκ. Ζεὺς Τραγ. 23· λόγος ἐπ. Ὄροι Πλάτ. 416 ἐν τέλει. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Ἰω. Χρυσ. τ. 2. σ. 328, 26, κλ.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ἐπιτιμητικός, -ή -όν) επιτιμητής
ο κατάλληλος για επιτίμηση, αυτός που γίνεται για επίπληξη («(τέλος) νουθέτησις λόγος ἐπιτιμητικὸς ἀπὸ γνώμης», Πλάτ.)
αρχ.
αυτός που του αρέσει να κατηγορεί, ο φιλοκατήγορος.
επίρρ...
επιτιμητικώς και -ά
με επιτιμητικό τρόπο, επικριτικά, αποδοκιμαστικά.
