ἐμετικός: Difference between revisions
Μακάριος, ὅστις ἔτυχε γενναίου φίλου → Generosa amicus mente , felicis bonum → Glückselig ist, wer einen edlen Freund gewinnt
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1") |
|||
| (22 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=emetikos | |Transliteration C=emetikos | ||
|Beta Code=e)metiko/s | |Beta Code=e)metiko/s | ||
|Definition= | |Definition=ἐμετική, ἐμετικόν,<br><span class="bld">A</span> [[emetic]], [[provoke|provoking]] [[sickness]], ib.36. Adv. [[ἐμετικῶς]], σπαραττόμενος Gal.13.155.<br><span class="bld">II</span> [[incline]]d to [[vomit]], Hp.''Acut.''67; of certain animals, [[Aristotle|Arist.]]''[[Historia Animalium|HA]]''632b11.<br><span class="bld">2</span> [[one who uses emetics]], like the [[Roman]] [[gourmand]]s, Plu. ''Pomp.''51.<br><span class="bld">b</span> ἐμετικὴν (''[[sc.]]'' [[δίαιτα]]ν) agebat, he was taking a [[course]] of [[emetics]], Cic.''Att.''13.52.1. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">I</b> medic.<br /><b class="num">1</b> de pers. y anim. [[que tiene vómitos]] οὐδὲ ... χρὴ λούειν ... ἐμετικούς Hp.<i>Acut</i>.67, cf. Gal.6.597, τὰ δ' εὐρυστήθη (ζῷα) ἐμετικὰ μᾶλλον los animales de pecho ancho son más bien propensos a los vómitos</i> Arist.<i>HA</i> 632<sup>b</sup>11<br /><b class="num">•</b>subst. οἱ ἐμετικοί [[los propensos a tener vómitos]] (οἶνοι) ἄθετοι δὲ τοῖς ἐμετικοῖς (vinos) inadecuados para quienes suelen tener vómitos</i> Dsc.5.6.5<br /><b class="num">•</b>[[que se provoca vómitos]], [[que usa eméticos]] Plu.<i>Pomp</i>.51, Ath.616c.<br /><b class="num">2</b> de medicamentos y tratamientos [[emético]], [[vomitivo]] φάρμακον Hp.<i>Loc.Hom</i>.42, del vino mezclado con agua, Arist.<i>Pr</i>.873<sup>b</sup>36, ἡ δὲ τῆς θαψίας (ῥίζα) Thphr.<i>HP</i> 9.20.3, cf. Dsc.2.173.3, Gal.6.741, Orib.8.6.18, Steph.<i>in Hp.Aph</i>.1.58.7, ἐμετικὴν (δίαιταν) <i>agebat</i>, llevaba una dieta emética</i> Cic.<i>Att</i>.353.1, [[δύναμις]] ... ἐμετική Gal.11.380, [[βοήθημα]] Steph.<i>in Hp.Aph</i>.1.126.32<br /><b class="num">•</b>subst. τὸ ἐμετικόν [[emético]], [[fármaco para provocar el vómito]] Didymus en Aët.9.42.<br /><b class="num">II</b> adv. -ῶς [[por vómitos]] ἐπιτήδειον ... τοῖς σπαραττομένοις ἐ. Gal.13.155. | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0807.png Seite 807]] 1) Brechen erregend, z. B. [[φάρμακον]] Arist. probl. 3, 19. – 2) Einer, der oft sich erbricht, der wie die röm. Schwelger oft ein Brechmittel nimmt, um wieder schmausen zu können, Schwelger, Plut. Pomp. 51. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0807.png Seite 807]] 1) Brechen erregend, z. B. [[φάρμακον]] Arist. probl. 3, 19. – 2) Einer, der oft sich erbricht, der wie die röm. Schwelger oft ein Brechmittel nimmt, um wieder schmausen zu können, Schwelger, Plut. Pomp. 51. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br />[[qui a l'habitude de se faire vomir]].<br />'''Étymologie:''' [[ἔμετος]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐμετικός:'''<br /><b class="num">1</b> [[вызывающий рвоту]], [[рвотный]] ([[φάρμακον]] Arst.);<br /><b class="num">2</b> [[подверженный частой рвоте]] (ζῷα Arst.; [[γυνή]] Plut.).<br /><b class="num">II</b> ὁ [[гурман]], [[обжора]] (искусственно вызываемой рвотой опоражнивающий себе желудок для новых пиршеств) (ἐ. ἐκ πεινατικοῦ γενόμενος Plut.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐμετικός''': -ή, -όν, ὁ ἐπιφέρων ἔμεσιν, ἐμετικὸν [[φάρμακον]] Ἀριστ. Προβλ. 3. 18. ΙΙ. ὁ ἔχων τάσιν πρὸς ἔμετον, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 395· [[περί]] τινων ζῴων, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 50, 12. 2) ὁ μεταχειριζόμενος ἐμετικά, ὡς οἱ Ρωμαῖοι γαστρίμαργοι, Πλουτ. Πομπ. 51, Ἠθ. 204C· πρβλ. τὸ Λατ. emeticam facere, Κικ. Fam. 8. 1. | |lstext='''ἐμετικός''': -ή, -όν, ὁ ἐπιφέρων ἔμεσιν, ἐμετικὸν [[φάρμακον]] Ἀριστ. Προβλ. 3. 18. ΙΙ. ὁ ἔχων τάσιν πρὸς ἔμετον, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 395· [[περί]] τινων ζῴων, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 50, 12. 2) ὁ μεταχειριζόμενος ἐμετικά, ὡς οἱ Ρωμαῖοι γαστρίμαργοι, Πλουτ. Πομπ. 51, Ἠθ. 204C· πρβλ. τὸ Λατ. emeticam facere, Κικ. Fam. 8. 1. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 27: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐμετικός:''' -ή, -όν, αυτός που προκαλεί εμετό, [[εμετοκαθαρτικός]], λέγεται στους Ρωμαίους, σε Πλούτ. | |lsmtext='''ἐμετικός:''' -ή, -όν, αυτός που προκαλεί εμετό, [[εμετοκαθαρτικός]], λέγεται στους Ρωμαίους, σε Πλούτ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[ἐμετικός]], ή, όν<br />one who uses emetics, like the Roman gourmands, Plut. [from [[ἔμετος]] | |mdlsjtxt=[[ἐμετικός]], ή, όν<br />one who uses emetics, like the Roman gourmands, Plut. [from [[ἔμετος]] | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 22:20, 24 November 2023
English (LSJ)
ἐμετική, ἐμετικόν,
A emetic, provoking sickness, ib.36. Adv. ἐμετικῶς, σπαραττόμενος Gal.13.155.
II inclined to vomit, Hp.Acut.67; of certain animals, Arist.HA632b11.
2 one who uses emetics, like the Roman gourmands, Plu. Pomp.51.
b ἐμετικὴν (sc. δίαιταν) agebat, he was taking a course of emetics, Cic.Att.13.52.1.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I medic.
1 de pers. y anim. que tiene vómitos οὐδὲ ... χρὴ λούειν ... ἐμετικούς Hp.Acut.67, cf. Gal.6.597, τὰ δ' εὐρυστήθη (ζῷα) ἐμετικὰ μᾶλλον los animales de pecho ancho son más bien propensos a los vómitos Arist.HA 632b11
•subst. οἱ ἐμετικοί los propensos a tener vómitos (οἶνοι) ἄθετοι δὲ τοῖς ἐμετικοῖς (vinos) inadecuados para quienes suelen tener vómitos Dsc.5.6.5
•que se provoca vómitos, que usa eméticos Plu.Pomp.51, Ath.616c.
2 de medicamentos y tratamientos emético, vomitivo φάρμακον Hp.Loc.Hom.42, del vino mezclado con agua, Arist.Pr.873b36, ἡ δὲ τῆς θαψίας (ῥίζα) Thphr.HP 9.20.3, cf. Dsc.2.173.3, Gal.6.741, Orib.8.6.18, Steph.in Hp.Aph.1.58.7, ἐμετικὴν (δίαιταν) agebat, llevaba una dieta emética Cic.Att.353.1, δύναμις ... ἐμετική Gal.11.380, βοήθημα Steph.in Hp.Aph.1.126.32
•subst. τὸ ἐμετικόν emético, fármaco para provocar el vómito Didymus en Aët.9.42.
II adv. -ῶς por vómitos ἐπιτήδειον ... τοῖς σπαραττομένοις ἐ. Gal.13.155.
German (Pape)
[Seite 807] 1) Brechen erregend, z. B. φάρμακον Arist. probl. 3, 19. – 2) Einer, der oft sich erbricht, der wie die röm. Schwelger oft ein Brechmittel nimmt, um wieder schmausen zu können, Schwelger, Plut. Pomp. 51.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui a l'habitude de se faire vomir.
Étymologie: ἔμετος.
Russian (Dvoretsky)
ἐμετικός:
1 вызывающий рвоту, рвотный (φάρμακον Arst.);
2 подверженный частой рвоте (ζῷα Arst.; γυνή Plut.).
II ὁ гурман, обжора (искусственно вызываемой рвотой опоражнивающий себе желудок для новых пиршеств) (ἐ. ἐκ πεινατικοῦ γενόμενος Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐμετικός: -ή, -όν, ὁ ἐπιφέρων ἔμεσιν, ἐμετικὸν φάρμακον Ἀριστ. Προβλ. 3. 18. ΙΙ. ὁ ἔχων τάσιν πρὸς ἔμετον, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 395· περί τινων ζῴων, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 50, 12. 2) ὁ μεταχειριζόμενος ἐμετικά, ὡς οἱ Ρωμαῖοι γαστρίμαργοι, Πλουτ. Πομπ. 51, Ἠθ. 204C· πρβλ. τὸ Λατ. emeticam facere, Κικ. Fam. 8. 1.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐμετικός, -ή, -όν)
αυτός που προκαλεί εμετό («εμετικό φάρμακο»)
νεοελλ.
1. αηδιαστικός
2. το ουδ. ως ουσ. το εμετικό
φάρμακο που φέρνει εμετό
αρχ.
1. αυτός που έχει την τάση για έμετο
2. αυτός που παίρνει φάρμακο για έμετο (όπως οι Ρωμαίοι γαστρίμαργοι)
3. (για δίαιτα) αυτή κατά την οποία γίνεται χρήση εμετικού.
Greek Monotonic
ἐμετικός: -ή, -όν, αυτός που προκαλεί εμετό, εμετοκαθαρτικός, λέγεται στους Ρωμαίους, σε Πλούτ.
Middle Liddell
ἐμετικός, ή, όν
one who uses emetics, like the Roman gourmands, Plut. [from ἔμετος
