μοναρχέω: Difference between revisions
τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι: ἢ οὔ → but doing what one thinks fit without intelligence is—as you yourself admit, do you not?—an evil
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
|||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=monarcheo | |Transliteration C=monarcheo | ||
|Beta Code=monarxe/w | |Beta Code=monarxe/w | ||
|Definition=Ion. [[μουναρχέω]], < | |Definition=Ion. [[μουναρχέω]],<br><span class="bld">A</span> to [[be sovereign]], Pi.''P.''4.165, [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 576b; <b class="b3">ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος</b> in this [[king]]'s time, [[Herodotus|Hdt.]]5.61, cf. 46; κατὰ νόμους μ. [[Plato|Pl.]]''[[Politicus|Plt.]]'' 301b: c. gen., ἑκόντων μ. [[Aristotle|Arist.]]''[[Politica|Pol.]]''1295a16:—Pass., <b class="b3">μοναρχεῖται πᾶς οἶκος</b> ib.1255b19.<br><span class="bld">II</span> [[hold]] the [[office]] of [[μόναρχος]] at Cos, ''SIG''805.6, Sor.''Vit. Hippocr.'' | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext= | |btext=[[μοναρχῶ]] :<br />[[commander seul]], [[régner souverainement]].<br />'''Étymologie:''' [[μόναρχος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''μοναρχέω:''' ион. [[μουναρχέω]] единолично владычествовать, одному управлять, неограниченно царствовать (μ. καὶ βασιλεύειν Pind.; κατὰ νόμους Plat.): ἐπὶ [[τούτου]] μουναρχέοντος Her. в его царствование; μ. τινων Arst. царствовать над кем-л. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''μοναρχέω:''' ([[μόναρχος]]), Ιων. μουν-, μέλ. <i>-ήσω</i>, είμαι απόλυτα [[άρχοντας]], [[μονάρχης]], σε Πίνδ., Πλάτ.· <i>ἐπὶτούτου μουναρχέοντος</i>, κατά την περίοδο που ήταν [[απόλυτος]] [[άρχοντας]], σε Ηρόδ.· με γεν., <i>ἑκόντων μοναρχούντων</i>, σε Αριστ. | |lsmtext='''μοναρχέω:''' ([[μόναρχος]]), Ιων. μουν-, μέλ. <i>-ήσω</i>, είμαι απόλυτα [[άρχοντας]], [[μονάρχης]], σε Πίνδ., Πλάτ.· <i>ἐπὶτούτου μουναρχέοντος</i>, κατά την περίοδο που ήταν [[απόλυτος]] [[άρχοντας]], σε Ηρόδ.· με γεν., <i>ἑκόντων μοναρχούντων</i>, σε Αριστ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[μοναρχέω]], [[μόναρχος]]<br />to be [[sovereign]], Pind., Plat.; ἐπὶ [[τούτου]] μουναρχέοντος in [[this]] [[monarch]]'s [[time]], Hdt.; c. gen., ἑκόντων μ. Arist. | |mdlsjtxt=[[μοναρχέω]], [[μόναρχος]]<br />to be [[sovereign]], Pind., Plat.; ἐπὶ [[τούτου]] μουναρχέοντος in [[this]] [[monarch]]'s [[time]], Hdt.; c. gen., ἑκόντων μ. Arist. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 17:33, 21 November 2024
English (LSJ)
Ion. μουναρχέω,
A to be sovereign, Pi.P.4.165, Pl.R. 576b; ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος in this king's time, Hdt.5.61, cf. 46; κατὰ νόμους μ. Pl.Plt. 301b: c. gen., ἑκόντων μ. Arist.Pol.1295a16:—Pass., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος ib.1255b19.
II hold the office of μόναρχος at Cos, SIG805.6, Sor.Vit. Hippocr.
German (Pape)
[Seite 201] Alleinherrscher sein, καὶ βασιλεύειν, Pind. P. 4, 165; Plat. Polit. 301 b; ion. μουναρχέω, Her. 5, 46. 61; τινός, Strab. V, 249; pass., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος, Arist. pol. 1, 7.
French (Bailly abrégé)
μοναρχῶ :
commander seul, régner souverainement.
Étymologie: μόναρχος.
Russian (Dvoretsky)
μοναρχέω: ион. μουναρχέω единолично владычествовать, одному управлять, неограниченно царствовать (μ. καὶ βασιλεύειν Pind.; κατὰ νόμους Plat.): ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος Her. в его царствование; μ. τινων Arst. царствовать над кем-л.
Greek (Liddell-Scott)
μοναρχέω: Ἰων. μουν-, εἶμαι μόναρχος ἢ ἀπόλυτος κύριος, Πινδ. Π. 4. 293, Πλάτ. Πολ. 576Β· ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος ἐπὶ τῆς μοναρχίας τούτου, Ἡρόδ. 5. 61, πρβλ. 46· κατὰ νόμους μ. Πλάτ. Πολιτικ. 301Β· μετὰ γεν., ἑκόντων μ. Ἀριστ. Πολιτ. 4. 10, 3· πολλῶν ὁ αὐτ. ἐν Ἠθικ. Ε. 1. 5, 5. ― Παθ., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 1. 7, 1.
English (Slater)
μοναρχέω be sole ruler “μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν” (P. 4.165) c. dat. ἀλλ' ὅ γε Μέλαμπος οὐκ ἤθελεν λιπὼν πατρίδα μο[να]ρχε[ῖν] Ἄργει (Pae. 4.29)
Greek Monotonic
μοναρχέω: (μόναρχος), Ιων. μουν-, μέλ. -ήσω, είμαι απόλυτα άρχοντας, μονάρχης, σε Πίνδ., Πλάτ.· ἐπὶτούτου μουναρχέοντος, κατά την περίοδο που ήταν απόλυτος άρχοντας, σε Ηρόδ.· με γεν., ἑκόντων μοναρχούντων, σε Αριστ.
Middle Liddell
μοναρχέω, μόναρχος
to be sovereign, Pind., Plat.; ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος in this monarch's time, Hdt.; c. gen., ἑκόντων μ. Arist.
