ποτέ: Difference between revisions
ἐν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶσ' ἀρετὴ ἔνι → in justice is all virtue found in sum, in justice is every virtue there is, in justice every virtue is brought together, justice contains in itself all the virtues
(13_7_2) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0688.png Seite 688]] enclitisch, u. wenn es zu Anfange des Satzes steht, Oxytonon, indefinit. zum Vorigen, <b class="b2">irgendeinmal, einst</b>, sowohl auf die Vergangenheit, als auf die Zukunft gehend; τάχ' ἄν ποτε, Il. 1, 205; [[ἤδη]] γάρ ποτε, 260; ὅν ποτ' [[Ἀθήνη]] θρέψε, 2, 547; [[ἤδη]] γὰρ καὶ δεῦρό ποτ' ἤλυθε, 3, 205; ὥς [[ποτέ]] τις ἐρέει, so wird man dereinst sprechen, 4, 182; μέλλεν μέν ποτε ἔμμεναι, Od. 1, 232, u. sonst, wie Hes., Pind. u. Tragg.; [[ὅπως]] μὴ σαυτὸν οἰκτιεῖς ποτε, Aesch. Prom. 68, u. öfter mit dem fut.; [[πρίν]] ποτε λέκτρων ἐπιβῆναι, Suppl. 37; u. wie das lat. tandem in der Frage, τί ποτε, πᾶ ποτε u. ä., Prom. 124. 183, wie Soph. O. R. 279 Phil. 222 u. öfter; auch beim imperat., μέθες [[ποτέ]], 805, d och. – Aehnlich in Prosa: ἦν ποτε [[χρόνος]], Plat. Prot. 320 c; εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, Phaed. 66 d; [[μόγις]] οὖν ποτε, endlich einmal, 314 e; u. in der Frage, τί ποτε δύναται, 324 a, τί οὖν δή ποτε καλεῖς, Gorg. 450 b; τί ποτε, Xen. Cyr. 1, 3, 11 u. öfter, An. 3, 5, 13 Mem. 1, 1, 1 u. Sp., ἀεί ποτε, immerdar, Thuc. 1, 13 u. oft. – Ποτὲ μέν – ποτὲ δέ, bald – bald, Plat. Theaet. 170 c. u. Sp, wie Pol. 10, 22, 4; auch π οτὲ μὲν γελῶντες, [[ἐνίοτε]] δὲ δακρύοντες, Plat. Phaed. 59 a; ποτὲ μέν – [[αὖθις]] δέ, Rep. VIII, 560 a, [[ἤδη]] [[ποτέ]], D. Hal. 7, 49 u. a. Sp. Vgl. [[ὁπότε]], [[πώποτε]] u. ähnl. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0688.png Seite 688]] enclitisch, u. wenn es zu Anfange des Satzes steht, Oxytonon, indefinit. zum Vorigen, <b class="b2">irgendeinmal, einst</b>, sowohl auf die Vergangenheit, als auf die Zukunft gehend; τάχ' ἄν ποτε, Il. 1, 205; [[ἤδη]] γάρ ποτε, 260; ὅν ποτ' [[Ἀθήνη]] θρέψε, 2, 547; [[ἤδη]] γὰρ καὶ δεῦρό ποτ' ἤλυθε, 3, 205; ὥς [[ποτέ]] τις ἐρέει, so wird man dereinst sprechen, 4, 182; μέλλεν μέν ποτε ἔμμεναι, Od. 1, 232, u. sonst, wie Hes., Pind. u. Tragg.; [[ὅπως]] μὴ σαυτὸν οἰκτιεῖς ποτε, Aesch. Prom. 68, u. öfter mit dem fut.; [[πρίν]] ποτε λέκτρων ἐπιβῆναι, Suppl. 37; u. wie das lat. tandem in der Frage, τί ποτε, πᾶ ποτε u. ä., Prom. 124. 183, wie Soph. O. R. 279 Phil. 222 u. öfter; auch beim imperat., μέθες [[ποτέ]], 805, d och. – Aehnlich in Prosa: ἦν ποτε [[χρόνος]], Plat. Prot. 320 c; εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, Phaed. 66 d; [[μόγις]] οὖν ποτε, endlich einmal, 314 e; u. in der Frage, τί ποτε δύναται, 324 a, τί οὖν δή ποτε καλεῖς, Gorg. 450 b; τί ποτε, Xen. Cyr. 1, 3, 11 u. öfter, An. 3, 5, 13 Mem. 1, 1, 1 u. Sp., ἀεί ποτε, immerdar, Thuc. 1, 13 u. oft. – Ποτὲ μέν – ποτὲ δέ, bald – bald, Plat. Theaet. 170 c. u. Sp, wie Pol. 10, 22, 4; auch π οτὲ μὲν γελῶντες, [[ἐνίοτε]] δὲ δακρύοντες, Plat. Phaed. 59 a; ποτὲ μέν – [[αὖθις]] δέ, Rep. VIII, 560 a, [[ἤδη]] [[ποτέ]], D. Hal. 7, 49 u. a. Sp. Vgl. [[ὁπότε]], [[πώποτε]] u. ähnl. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>adv. indéf. enclitique</i>;<br />quelquefois, une fois par hasard, un jour :<br /><b>I.</b> <i>avec idée de temps indéterminé</i> ἦ [[σοι]] γὰρ [[Αἴας]] [[πολέμιος]] προὔστη [[ποτέ]] ; SOPH le belliqueux Ajax s’opposa-t-il jamais à toi ? <i>càd</i> fut-il jamais ton ennemi ? <i>en ce sens, après les conj. dubitatives</i> [[εἰ]], [[ἐάν]], [[εἴπερ]], <i>etc.</i> ; <i>avec une nég.</i> οὔ ποτε, [[μή]] ποτε ATT ; <i>en un mot</i> • [[οὔποτε]], • [[μήποτε]] ATT non en un temps quelconque, jamais ; ποτὲ μὲν… ποτὲ [[δέ]], tantôt … tantôt ; ποτὲ μὲν… [[ἐνίοτε]] [[δέ]], ποτὲ μὲν… [[νῦν]] [[δέ]], <i>m. sign. ; qqf pour marquer l’attente au sens de</i> enfin : [[τίς]] ποτε ; ESCHL qui enfin ? [[ἀεί]] ποτε THC toujours enfin;<br /><b>II.</b> <i>avec idée de temps déterminé</i>;<br /><b>1</b> <i>en parl. du passé</i> autrefois, jadis : [[ὅν]] ποτ’ [[Ἀθήνη]] θρέψε IL qu’Athènes nourrit jadis ; [[οὕτω]] ποτ’ [[ἦν]] [[μῦς]] καὶ [[γαλῆ]] AR ainsi donc il était une fois un rat et un chat ; <i>avec un prés. hist.</i> τὸν μὲν ξένοι ποτὲ λῃσταὶ φονεύουσι SOPH des brigands étrangers le tuent un jour;<br /><b>2</b> <i>en parl. de l’avenir</i> un jour : [[καί]] [[ποτέ]] [[τοι]] παρέσσεται δῶρα IL et un jour tu recevras des présents.<br />'''Étymologie:''' *πός. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:07, 9 August 2017
German (Pape)
[Seite 688] enclitisch, u. wenn es zu Anfange des Satzes steht, Oxytonon, indefinit. zum Vorigen, irgendeinmal, einst, sowohl auf die Vergangenheit, als auf die Zukunft gehend; τάχ' ἄν ποτε, Il. 1, 205; ἤδη γάρ ποτε, 260; ὅν ποτ' Ἀθήνη θρέψε, 2, 547; ἤδη γὰρ καὶ δεῦρό ποτ' ἤλυθε, 3, 205; ὥς ποτέ τις ἐρέει, so wird man dereinst sprechen, 4, 182; μέλλεν μέν ποτε ἔμμεναι, Od. 1, 232, u. sonst, wie Hes., Pind. u. Tragg.; ὅπως μὴ σαυτὸν οἰκτιεῖς ποτε, Aesch. Prom. 68, u. öfter mit dem fut.; πρίν ποτε λέκτρων ἐπιβῆναι, Suppl. 37; u. wie das lat. tandem in der Frage, τί ποτε, πᾶ ποτε u. ä., Prom. 124. 183, wie Soph. O. R. 279 Phil. 222 u. öfter; auch beim imperat., μέθες ποτέ, 805, d och. – Aehnlich in Prosa: ἦν ποτε χρόνος, Plat. Prot. 320 c; εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, Phaed. 66 d; μόγις οὖν ποτε, endlich einmal, 314 e; u. in der Frage, τί ποτε δύναται, 324 a, τί οὖν δή ποτε καλεῖς, Gorg. 450 b; τί ποτε, Xen. Cyr. 1, 3, 11 u. öfter, An. 3, 5, 13 Mem. 1, 1, 1 u. Sp., ἀεί ποτε, immerdar, Thuc. 1, 13 u. oft. – Ποτὲ μέν – ποτὲ δέ, bald – bald, Plat. Theaet. 170 c. u. Sp, wie Pol. 10, 22, 4; auch π οτὲ μὲν γελῶντες, ἐνίοτε δὲ δακρύοντες, Plat. Phaed. 59 a; ποτὲ μέν – αὖθις δέ, Rep. VIII, 560 a, ἤδη ποτέ, D. Hal. 7, 49 u. a. Sp. Vgl. ὁπότε, πώποτε u. ähnl.
French (Bailly abrégé)
adv. indéf. enclitique;
quelquefois, une fois par hasard, un jour :
I. avec idée de temps indéterminé ἦ σοι γὰρ Αἴας πολέμιος προὔστη ποτέ ; SOPH le belliqueux Ajax s’opposa-t-il jamais à toi ? càd fut-il jamais ton ennemi ? en ce sens, après les conj. dubitatives εἰ, ἐάν, εἴπερ, etc. ; avec une nég. οὔ ποτε, μή ποτε ATT ; en un mot • οὔποτε, • μήποτε ATT non en un temps quelconque, jamais ; ποτὲ μὲν… ποτὲ δέ, tantôt … tantôt ; ποτὲ μὲν… ἐνίοτε δέ, ποτὲ μὲν… νῦν δέ, m. sign. ; qqf pour marquer l’attente au sens de enfin : τίς ποτε ; ESCHL qui enfin ? ἀεί ποτε THC toujours enfin;
II. avec idée de temps déterminé;
1 en parl. du passé autrefois, jadis : ὅν ποτ’ Ἀθήνη θρέψε IL qu’Athènes nourrit jadis ; οὕτω ποτ’ ἦν μῦς καὶ γαλῆ AR ainsi donc il était une fois un rat et un chat ; avec un prés. hist. τὸν μὲν ξένοι ποτὲ λῃσταὶ φονεύουσι SOPH des brigands étrangers le tuent un jour;
2 en parl. de l’avenir un jour : καί ποτέ τοι παρέσσεται δῶρα IL et un jour tu recevras des présents.
Étymologie: *πός.
