ἐράω

English (LSJ)

(A), used in Act. only in pres. and impf. (which in Poetry are ἔραμαι, ἠράμην), Ion. ἐρέω Archil.25.3 : impf.

   A ἤρων Hdt.9.108, E.Fr. 161, Ar.Ach.146:—Pass., ἀντ-ερᾶται X.Smp.8.3 ; opt. ἐρῷο Id.Hier.11.11 ; inf. ἐρᾶσθαι Plu.Brut.29, etc.; part. ἐρώμενος (v. infr.):— also ἐράομαι, 3sg.ἐρᾶται Plu.2.753b, Philostr.Gym.48 (ἐράασθε v. sub ἔραμαι): all other tenses will be found under ἔραμαι:—love, c. gen. pers., prop. of the sexual passion, to be in love with (οὐκ ἐρᾷ ἀδελφὸς ἀδελφῆς..οὐδὲ πατὴρ θυγατρός X.Cyr.5.1.10), ἤρα τῆς..γυναικός Hdt. 9.108, etc.: c. acc. cogn., ἐρᾶν ἔρωτα E.Hipp.32, Pl.Smp.181b : abs., ἐρῶν a lover, v.l. in Pi.O.1.80 (pl.), S.Fr.149.8 (pl.); opp. ἡ ἐρωμένη the beloved one, Hdt.3.31, S.E.P.3.196 ; [ὁ] ἐρώμενος X.Smp.8.36, Pl.Phdr.239a, cf. Ar.Eq.737 (pl.); τὸν ἐρώμενον αὐτοῦ, Lat. delicias ejus, Arist.Pol.1303b23.    2 without sexual reference, love warmly, opp. φιλέω, οὐδ' ἤρα οὐδ' ἐφίλει Pl.Ly.222a:—and in Pass., ὥστε οὐ μόνον φιλοῖο ἂν ἀλλὰ καὶ ἐρῷο X.Hier.11.11, cf. Plu.Brut.29 ; κινεῖ [τὸ οὗ ἕνεκα] ὡς ἐρώμενον Arist.Metaph.1072b3.    II c. gen. rei, love or desire passionately, τυραννίδος Archil.25.3 ; τερπνότατον τοῦ τις ἐρᾷ τὸ τυχεῖν Thgn.256 ; μάχης ἐρῶν A.Th.392 ; μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ Id.Fr.161 ; ἀμηχάνων ἐρᾷς S.Ant.90 ; πατρίδος ἐρᾶν E. Ph.359 ; οὗ ἐπιθυμεῖ τε καὶ ἐρᾷ Pl.Smp.200a : and c. inf., desire to do, A.Fr.44.1 ; θανεῖν ἐρᾷ S.Ant.220 ; ἀποθανεῖν ἐρῶντες Hp.de Arte 7 ; φαγεῖν Ar.Ach.146 ; πληροῦσθαι Pl.Phlb.35a.
ἐράω (B),

   A pour forth, vomit, ἐρᾶσαι· κενῶσαι, Hsch.: usu. in compds., ἀπὸ σφαγὴν ἐρῶν A.Ag.1599, cf. ἀπ-, ἐξ-, κατ-, κατεξ-, μετ-, συν-εράω.

German (Pape)

[Seite 1018] ausgießen, auswerfen, nur in compp. ἀπεράω, ἐξεράω u. ä., d. m. s.) praes. u. impf. = ἔραμαι, wo der aor. u. das fut. angegeben sind, lieben, liebhaben, begehren, meist von leidenschaftlicher, sinnlicher Geschlechtsliebe, ἄνδρες ἐρῶντες Pind. Ol. 1, 80, der sonst, wie Hom., nur ἔραμαι hat, was zu vgl.; τῶν δὲ καλῶν οὔτι σὺ μοῦνος ἐρᾷς Theogn. 696; ἔρα τῆς γυναικός Her. 9, 108; ἐάν τίς του τύχῃ ἐρῶν ἢ ἄῤῥενος ἢ θηλείας Plat. Rep. V, 468 c; καὶ ἐπιθυμεῖν Conv. 200 a; ὁ ἐρώμενος, der Geliebte, Phaedr. 239 a u. öfter, Xen. u. Folgde, wie ἡ ἐρωμένη, die Geliebte. – Es ist stärker als φιλέω, wie Xen. sagt ὥςτε οὐ μόνον φιλοῖο ἂν, ἀλλὰ καὶ ἐρῷο ὑπ' ἀνθρώπων, Hier. 11, 11; vgl. Plut. Brut. 29 Βροῦτον δι' ἀρετὴν φιλεῖσθαι μὲν ὑπὸ τῶν πολλῶν, ἐρᾶσθαι δὲ ὑπὸ τῶν φίλων; Apollon. de constr. p. 292, 1 sagt συνετοῦ μέν ἐστι καὶ ἀγαθοῦ τὸ φιλεῖν, καθάπερ καὶ πατέρες παῖδας φιλοῦσιν, οὐ μὴν συνετοῦ τὸ ἐρᾶν (vgl. amare), vgl. Xen. Cyr. 5, 1, 10; – Plat. vrbdí οὐδὲ ἤρα οὐδὲ ἐφίλει Lys. 222 a; ἐρᾶν ἔρωτα Eur. Hipp. 31, vgl. 337; οὗτός ἐστιν ὁ Ἄρως, ὃν οἱ φαῦλοι τῶν ἀνθρώπων ἐρῶσιν Plat. Conv. 181 b; Luc. Scyth. u. a. Sp.; τοσοῦτον ἔρωτα ἐρῶσιν ὠχροῦ καὶ βαρέος κτήματος Luc. Char. 11; – lieben in weiterer Bedeutung, Luft u. Gefallen an Etwas haben, begehren, θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ Aesch. frg. 147; μάχης Spt. 374; ἀμηχάνων, nach Unmöglichem trachtest du, Soph. Ant. 90; c. int., ὅς θανεῖν ἐρᾷ 220; τῆς σῆς οὐκ ἐρῶ τιμῆς τυχεῖν El. 356; ταλαιπώρων πραγμάτων Ar. Av. 135; κενούμενος ἐρᾷ πληροῦσθαι Plat. Phil. 34 a; μαθήματος Rep. VI, 485 b; φρονήσεως Phaed. 68 a; ἐρῶντες ἀνασώσασθαι τὴν πατρῴαν δόξαν Xen. Hell. 7, 5, 16. – Das med. ἐράομαι, = ἔραμαι, findet sich Sapph. frg. 59; ἐρᾶται Theocr. 2, 149; so auch ἐράασθε für ἐρᾶσθε Il. 16, 208 zu erkl.

Greek (Liddell-Scott)

ἐράω: ἐκχέω, τύπος εὑρισκόμενος μόνον ἐν τοῖς συνθέτοις ἀπ-, ἐξ-, κατ-, κατεξ-, μετ-, συνερέω, ἐκτὸς ἂν διατηρηθῇ ἐν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1599.
ἐν τῷ ἐνεργ., μόνον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρατ. (ἃ παρὰ ποιηταῖς εἶναι ἔραμαι, ἠράμην), Ἰων. ἐρέω, Ἀρχίλ. 21: παρατ. ἤρων, Ἡρόδ. 9. 108, Εὐρ. Ἀποσπ. 161, Ἀριστοφ. Ἀχ. 146. - Παθ., (ἐν συνθ.) ἀντερᾶται Ξεν. Συμπ. 8. 3· εὐκτ. ἐρῷο ὁ αὐτ. ἐν Ἱέρ. 11, 11, ἀπαρ. ἐρᾶσθαι Πλουτ. Βροῦτ. 29, κτλ., μετοχ. ἐρώμενος (ἴδε κατωτ.): - ἀλλὰ τὸ ἐράομαι εἶναι ὡσαύτως ἐν χρήσει ὡς Ἀποθ., ὡς τὸ ἔραμαι, γ΄ ἑνικ. ἐρᾶται Σαπφὼ 16, Θεόκρ. 2. 149, (τὸ β΄ πληθ. ἐράασθε ἐκτείνεται Ἐπικῶς ἀντὶ ἔρασθε): - ἅπαντες οἱ λοιποὶ χρόνοι εὑρίσκονται ἐν τῷ ἄρθρῳ ἔραμαι. Ἐρῶ, ἔχω ἔρωτα, ἀγαπῶ μὲ ἔρωτα, μετὰ γεν. προσ., κυρίως ἐπὶ τοῦ σφοδροῦ μεταξὺ τῶν δύο γενῶν ἔρωτος, εἶμαι ἐρωτευμένος μέ τινα (ἐντεῦθεν παρὰ Ξεν., οὐκ ἐρᾷ ἀδελφὸς ἀδελφῆς..., οὐδὲ πατὴρ θυγατρὸς Κύρ. 5. 1, 10)· ἤρα τῆς… γυναικὸς Ἡρόδ. 9. 108, κτλ.· ἐρᾶν καὶ ἐπιθυμεῖν Πλάτ. Συμπ. 200Α· μετὰ συστοίχ. αἰτ., ἐρᾶν ἔρωτα Εὐρ. Ἱππ. 31, Πλάτ. Συμπ. 181Β· ἀλλ’ ἀσχέτως πρὸς τὸν μεταξύ τῶν δύο γενῶν ἔρωτα, ἀγαπῶ θερμῶς, διαστελλόμενον τοῦ φιλέω ὡς τὸ Λατ. amo ἀπὸ τοῦ diligo (ἴδε φιλέω Ι. 3), οὐδ’ ἤρα οὐδ’ ἐφίλει Πλάτ. Λύσ. 222Α· καὶ ἐν τῷ παθ., ὥστε οὐ μόνον φιλοῖο ἂν ἀλλὰ καὶ ἐρῷο Ξεν. Ἱέρ. 11, 11, πρβλ. Πλουτ. Βροῦτ. 29: - ἀπολ., ἐρῶν, ἐραστής, Πινδ. Ο. 1. 128 (ὅστις ἀλλαχοῦ μεταχειρίζεται τὸ ἔραμαι), Σοφ. Ἀποσπ. 162· ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἐρωμένη Ἡρόδ. 3. 36· ὁ ἐρώμενος Ξεν. Συμπ. 8. 36, Πλάτ. Φαῖδρ. 239Α, κτλ., πρβλ. Αριστοφ. Ἱππ. 737. τὸν ἐρώμενον αὐτοῦ, (delicias ejus, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 5, 2.

French (Bailly abrégé)

1-ῶ :
seul. prés. et impf. ἤρων;
1 aimer d’amour, être épris de : τινος de qqn ; ὁ ἐρῶν, l’amant ; ὁ ἐρώμενος, l’homme aimé ; ἡ ἐρωμένη HDT la femme aimée;
2 p. ext. aimer passionnément, mais sans idée d’amour;
3 désirer vivement, souhaiter, gén.;
Moy. ἐράομαι-ῶμαι seul. prés. aimer d’amour, être épris de.
Étymologie: DELG étym. inconnue.
2verser, répandre ; vomir.
Étymologie: DELG ἔρα terre, mais le rapport originel s’est perdu (verser « à terre »).

English (Slater)

ἐράω
   1 love εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι fr. 127. 1.

English (Slater)

ἐράω
   1 love εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι fr. 127. 1.