θυοσκόος

English (LSJ)

-ου, ὁ,
A sacrificing priest, Od.21.145, 22.318,321, E.Rh.68; μάντιες θ. distinguished from ἱερῆες, Il.24.221: fem., Μαινάδες θ. E.Ba.224: neut., θ. ἱρά sacrificial implements, IG14.1389i2.
2 pl., = Lat. haruspices, D.H.1.30. (θύος, σ-κοϝ-, cf. κοέω, caveo: the initial σ- is found in OE. scéawian, OHG. scauwôn 'look at'.)

German (Pape)

[Seite 1226] ὁ (κέω = καίω; nach den Alten von κοέω = νοέω), Opferpriester; ll. 24, 221 neben μάντεις u. ἱερεῖς, Schol. οἱ διὰ τῶν ἐπιθυμιωμένων μαντευόμενοι, ἐμπυροσκόποι, Priester, die Rauchwerk opfern u. daraus prophezeihen; Od. 21, 145. 22, 318; Eur. Rhes. 68; D. Hal. 1, 80, der den Namen Τοῦσκοι damit erklärt,

French (Bailly abrégé)

όος, όον;
subst. (ὁ, ἡ)
prêtre ou prêtresse chargé du soin des sacrifices.
Étymologie: θύος, κοέω observer ; sel. d'autres, κέω p. καίω.

Russian (Dvoretsky)

θυοσκόος:
1 касающийся жертвоприношения, жертвенный (ἱρά Anth.);
2 совершающий жертвоприношения (Μαινάδες Eur.).
II ὁ, ἡ совершающий жертвоприношение, гадатель на внутренностях жертвенных животных (τῶν θυοσκόων βουλαί Eur.): οἱ μάντιες, θυοσκόοι ἢ ἱερῆες Hom. прорицатели, гадатели или жрецы.

Greek (Liddell-Scott)

θυοσκόος: -ου, ὁ, (ἴδε κοέω) θύτης, Ὀδ. Φ. 145, Χ. 318, 321, Εὐρ. Ρήσ. 68· διακρινόμενος ῥητῶς ἀπὸ τοῦ μάντις καὶ ἱερεύς, Ἰλ. Ω. 221· Μαινάδες θ., αἱ θεόπνευστοι, Elmsl. ἐν Εὐρ. Βάκχ. 224· θ. ἱρά, ἐργαλεῖα θυτικά, Ἀνθ. Π. παράρτ. 51, 2,

English (Autenrieth)

prophet, drawing omens from the smoke of burnt-offerings, Il. 24.221, Od. 21.145.

Greek Monolingual

θυοσκόος, -ον (Α)
1. το αρσ. ως ουσ. ὁ θυοσκόος
α) ο ιερέας που τελεί τη θυσία, ο θύτης
β) στον πληθ. οἱ θυοσκόοι
οι ιεροσκόποι, οι θυοσκόποι
2. φρ. α) «Μαινάδες θυοσκόοι» — οι θεόπνευστες Μαινάδες
β) «θυοσκόα ἱρά» — θυτικά εργαλεία, σκεύη θυσίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θύος + -σκόος < -σκόF-ος, που εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα (s)kow- της ΙΕ ρίζας (s)kew- «στρέφω την προσοχή μου, παρατηρώ» (βλ. και λ. ακούω και κοώ)].

Greek Monotonic

θυοσκόος: -ου, ὁ (κέω=καίω), ο ιερέας που προσφέρει θυσίες, σε Όμηρ., Ευρ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m. f.
Meaning: name of a sacrificial priest, prob. "observer of sacrifice" (Hom., E.), also as translation of Lat. haruspices (D. H.); adjectiv. θυοσκόα ἱρά (IG 14, 1389 12; verse-inscr).
Derivatives: θυοσκεῖν ἱεροῖς παρέξεσθαι, η θεοῖς H.; θυοσκεῖς 2. sg. A. Ag. 87 (-κινεῖς codd.); on the hyphaeresis (of *θυοσκοεῖν) cf. βοηθεῖν from βοηθόος.
Origin: IE [Indo-European] [587] *(s)keu- observe
Etymology: An analysis of θυο-σκόος with *σκοϜός can hardly be rejected, which seems found in Goth. un-skawai (for *us-skawai?) sijaima = νήφωμεν; in any case one must connect the Germ. iterative OS skauwōn, OHG scouwōn schauen. We thus get a side-form with σ- of the Greek iterative κοέω note, understand, s. v.; cf. also ἀνακῶς.

Middle Liddell

θυοσ-κόος, ου, [κέω = καίω
the sacrificing priest, Hom., Eur.

Frisk Etymology German

θυοσκόος: {thuoskóos}
Grammar: m. f.
Meaning: Ben. eines Opferpriesters, wohl eig. "Opferschauer" (Hom., E.), auch als Übersetzung von lat. haruspices (D. H.); adjektivisch θυοσκόα ἱρά (IG 14, 1389 12; Versinschrift).
Derivative: Davon θυοσκεῖν· ἱεροῖς παρέξεσθαι, ἢ θεοῖς H.; θυοσκεῖς 2. Sg. A. Ag. 87 (-κινεῖς codd.); zur Hyphärese (aus *θυοσκοεῖν) vgl. βοηθεῖν zu βοηθόος.
Etymology: Eine kaum abzuweisende Zerlegung in θυοσκόος ergibt als Hinterglied ein Verbalnomen *σκοϝός, das in dem unsicheren got. un-skawai (für *us-skawai?) sijaima = νήφωμεν eine genaue Entsprechung haben könnte; jedenfalls ist damit zusammenzuhalten das germ. Iterativ asächs. skauwōn, ahd. scouwōn ‘schauen’. Wir erhalten dadurch eine σ-anlautende Nebenform von dem griech. Iterativ κοέω bemerken, auffassen, s. d.; vgl. noch zu ἀνακῶς.
Page 1,695