θεόγονος: Difference between revisions
From LSJ
Οὕτως ἔδειξέν μοι κύριος καὶ ἰδοὺ ἐπιγονὴ ἀκρίδων ἐρχομένη ἑωθινή, καὶ ἰδοὺ βροῦχος εἷς Γωγ ὁ βασιλεύς (Amos 7:1) → Thus the Lord showed me and look, early-morning offspring of locusts coming, and look, one locust-larva: Gog the king.
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=theogonos | |Transliteration C=theogonos | ||
|Beta Code=qeo/gonos | |Beta Code=qeo/gonos | ||
|Definition=θεόγονον, [[born of God]], [[divine]], [[Euripides|E.]] | |Definition=θεόγονον, [[born of God]], [[divine]], [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''346. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Latest revision as of 20:45, 22 March 2024
English (LSJ)
θεόγονον, born of God, divine, E.Or.346.
German (Pape)
[Seite 1195] von Gott geboren, von den Göttern abstammend, Eur. Or. 846; K. S.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
né d'un dieu, divin ; né de Dieu.
Étymologie: θεός, γίγνομαι.
Russian (Dvoretsky)
θεόγονος: рожденный богами, божественного происхождения (γάμοι Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
θεόγονος: -ον, ἐκ θεοῦ γεννηθείς, θεῖος, Εὐρ. Ὀρ. 346.
Greek Monolingual
θεόγονος, -ον (Α)
γεννημένος από θεό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -γονος (< γίγνομαι), πρβλ. απόγονος, επίγονος].
Greek Monotonic
θεόγονος: -ον (γίγνομαι), ο γεννημένος από θεό, θεϊκός, ουράνιος, σε Ευρ.
