ζώπυρον

English (LSJ)

τό,
A spark or hot coal, used to kindle a fire: hence metaph., σμικρὰ ζ. τοῦ τῶν ἀνθρώπων διασεσως μένα γένους (of the survivors of the flood), Pl.Lg.677b, cf. Luc.Tim.3; so [τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον] οἷον ζ. ἄττα κινήσεως Arist.Cael.308a2; βραχέα τινὰ ζ. τῆς Αυκούργου νομοθεσίας Plu.2.240a; ζ. τι πρὸς σωτηρίαν βίου Max.Tyr. 2.4; ζώπυρα τῆς ἰδίας σωτηρίας Ph.2.519; ζ. φιλανθρωπίας flashes of humanity, Nic.Dam.Fr.127J.
II Act., pair of bellows, Ephor. 42J.

German (Pape)

[Seite 1145] τό, glühende Kohle oder Asche, die man zu einem Feuer anfachen kann. Bei Strab. 7, 3, 9, wo τὰ ζώπυρα als Erfindung des Anacharsis erwähnt ist, scheint es das Gebläse des Schmiedes zu sein, in marg. οἱ χάλκεοι ἀσκοί; Suid. οἱ φυσητῆρες, ὅθεν οἱ χαλκευταὶ τὸ πῦρ ἐκφυσῶσι. Gew. übertr.; so Plat. Legg. III, 677 b σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνθρώπων διᾳσεσωσμένα γένους, die zur Wiederbelebung des Menschengeschlechts aus der Fluth Erhaltenen; vgl. Luc. Tim. 3; Überbleibsel, πάνυ βραχέα τινὰ ζώπυρα διασώζοντες τῆς Λυκούργου νομοθεσίας Plut. apophth. Lac. extr. – Sp. haben ein adj. ζώπυρος, Feuer entzündend, belebend, τοῦ ζῆν ποιητικός, VLL.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
reste de feu prêt à se rallumer ; τὰ ζώπυρα fig. dernières étincelles.
Étymologie: ζωός, πῦρ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ζώπυρον -ου, τό [ζωός, πῦρ] smeulend kooltje; m. n. overdr. vonk, kiem:. σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνθρώπων διασεσωμένα γένους geredde sinteltjes van het mensengeslacht Plat. Lg. 677b.

Russian (Dvoretsky)

ζώπῠρον: τό
1 досл. догорающий огонь, перен. последняя вспышка, остаток (ζ. τι τοῦ ἀνθρωπίνου σπέρματος Luc.): σμικρὰ ζώπυρα διασεσωσμένα Plat. ничтожные уцелевшие остатки;
2 искорка, зачаток, зародыш (ζώπυρα ἄττα κινήσεως Arst.).

Greek Monotonic

ζώπῠρον: τό (πῦρ), σπινθήρας, σπίθα, φλογίτσα, αναμμένο κάρβουνο, σε Πλάτ. κ.λπ.

Greek (Liddell-Scott)

ζώπῠρον: τό, σπινθήρ, σπέρμα πυρός, ὁ ἐν τῇ σποδιᾷ μικρὸς σπινθὴρ πρὸς ἄναψιν, τεμάχιον ἀνημμένου ἄνθρακος, δι’ οὗ ἀνάπτει τις πῦρ· ὅθεν ὁ Πλάτων καλεῖ τοὺς μετὰ τὸν κατακλυσμὸν ἐπιζήσαντας σμικρὰ ζ. τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους διασεσωσμένα Νόμ. 677Β, πρβλ. Λουκ. Τίμ. 3· οὕτω, τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον οἷον ζ. ἄττα κινήσεως Ἀριστ. Οὐρ. 4. 1, 2· βραχέα τινὰ ζ. τῆς Λυκούργου νομοθεσίας Πλούτ. 2. 240Α· ζ. τι πρὸς σωτηρίαν βίου Μάξ. Τύρ., ἴδε Ruhnk. Τιμ. ΙΙ. ἐνεργ., φυσητήρ δι’ οὗ ἀνάπτεται τὸ πῦρ, Στράβ. 303· ὁ Φώτ. καὶ ὁ Σουΐδ. ἀναφέρουσι ζωπύρια ἢ (κατὰ Πόρσ.) ζωπυρεῖα ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας. ΙΙΙ. εἶδος φυτοῦ ὅπερ καλεῖται καὶ κλινοπόδιον, ἀμφίβ. παρὰ τῷ Διοσκ.

Middle Liddell

ζώ-πῠρον, ου, τό, [πῦρ]
a spark, ember, Plat., etc.