φιλάργυρος

English (LSJ)

ον,

   A fond of money, avaricious, S.Ant.1055, Fr.587, Pl.R.347b, PPetr.3p.150 (iii B. C.), Phld.Ind.Sto.19, Ev.Luc.16.14, etc.; Sup. -ώτατος X.Mem.3.1.10, 3.13.4.

German (Pape)

[Seite 1275] geldliebend, geldgierig, übh. habsüchtig; Soph. Ant. 1042; Plat. Gorg. 515 e u. sonst; φιλαργυρώτατος Xen. Mem. 3, 1,10; Pol. 9, 25.

Greek (Liddell-Scott)

φῐλάργῠρος: -ον, ὡς καὶ νῦν, ὁ καθ’ ὑπερβολὴν φιλοχρήματος, ἄπληστος, Σοφ. Ἀντιγ. 1055, Ἀποσπ. 512, Ξεν. Ἀπομν. 3. 1, 10, κλπ.· ὑπερθ. φιλαργυρώτατος Ξεν. Ἀπομν. 3. 13, 4· ― τὸ φιλάργυρον = φιλαργυρία, Πλάτ. Πολ. 347Β. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 320.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui aime l’argent, avare.
Étymologie: φίλος, ἄργυρος.

English (Strong)

from φίλος and ἄργυρος; fond of silver (money), i.e. avaricious: covetous.

English (Thayer)

φιλαργυρον (φίλος and ἄργυρος), loving money, avaricious: Sophocles, Xenophon, Plato, others.)

Greek Monolingual

-η, -ο / φιλάργυρος, -ον, ΝΜΑ
αυτός που αγαπά υπερβολικά τα αργύρια, το χρήμα, φιλοχρήματος, τσιγκούνης
νεοελλ.
1. ως κύριο όν. Ο Φιλάργυρος
τίτλος ονομαστής κωμωδίας του Μολιέρου
2. παροιμ. «στον φιλάργυρο τα γρόσα καθώς στον νεκρό η γλώσσα» — δηλώνει ότι, όπως ο νεκρός δεν μιλάει, έτσι και ο φιλάργυρος δεν δίνει χρήματα
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. τὸ φιλάργυρον
η φιλαργυρία.
επίρρ...
φιλαργύρως Ν
με φιλαργυρία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)- + ἄργυρος «ασήμι, αργυρά νομίσματα, χρήματα» (πρβλ. χρυσ-άργυρος)].

Greek Monotonic

φῐλάργῠρος: -ον, αυτός που αγαπά τα χρήματα, άπληστος, σε Σοφ., Ξεν. κ.λπ.· υπερθ. φιλαργυρώτατος, σε Ξεν.· τὸ φιλάργυρον, = φιλαργυρία, σε Πλάτ.