dignosco: Difference between revisions
Ὑπὸ τῆς ἀνάγκης πολλὰ γίγνεται κακά → Ad multa cogit nos necessitas mala → Der Zwang der Not lässt vieles schlimme Leid geschehn
(2) |
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LaEn | |||
|lnetxt=dignosco dignoscere, -, - V :: discern, distinguish, be able to separate | |||
}} | |||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>dī-gnosco</b>: v. [[dinosco]]. | |lshtext=<b>dī-gnosco</b>: v. [[dinosco]]. | ||
| Line 7: | Line 10: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=dī-gnōsco od. dī-nōsco, nōvi, nōscere ([[dis]] u. [[nosco]]), [[etwas]] an bekannten Merkmalen unterscheidend [[erkennen]], [[wahrnehmen]], [[unterscheiden]]dign. [[duas]] [[species]] ellebori in radice, Gell. 17, 15, 4: veri speciem, Pers. 5, 105: secreta, Dict. 4, 18: futura defunctorum animis, Dict. 6, 5: audiunt [[invicem]] seque dignoscunt, Lact. 6, 20, 2: geminos [[inter]] se similes [[vix]] dignoscere posse, Ov. [[met]]. 13, 835: ut [[nemo]] dinosceret, [[sie]] (die [[Perücke]]) [[niemand]] (vom eigenen [[Haar]]) [[unterscheiden]] konnte, Suet. Oth. 12, 1. – din. [[bonum]] malumque, Sen. ep. 124, 5: suos et alienos (pullos), Col. 8, 5, 7: [[vera]] [[bona]] [[atque]] illis [[adversa]], Iuven. 10, 2. – m. Ang. [[womit]]? [[wodurch]]? ([[deutsch]] gew. = an etw.) [[durch]] Abl., [[non]] [[haec]] ([[vox]]) [[minus]] auribus, [[quam]] oculis [[illa]] ([[species]]) dinoscitur, Quint. 11, 3, 18: [[quod]] dinosci [[non]] potest, [[nisi]] comitatu rerum Alexandri [[Magni]], [[nur]] [[dadurch]], daß [[man]] den Taten Al. [[des]] Gr. [[Schritt]] [[für]] [[Schritt]] folgt, Plin. 6, 40: din. illos his notis, Sen. de brev. vit. 2, 5: sonis homines, [[aera]] tinnitu, Quint. 11, 3, 31: alqd sapore, Col. 2, 2, 20: suas voces propriis [[inter]] se notis discernere [[atque]] dignoscere, Lact. 3, 10, 2: [[invicem]] se vocibus dign., Lact. de [[ira]] 7, 7: dominum et servum nullis educationis deliciis, Tac. Germ. 20. – od. [[durch]] per [[mit]] Akk., [[cetera]], per [[quae]] futura dinoscimus, Apul. de deo Socr. 6. – m. Ang. [[von]] [[seiten]] wessen? ([[deutsch]] = an) [[durch]] ab [[mit]] Abl., alqm a vestitu, Lampr. Alex. Sev. 27, 1. – m. Ang. [[wovon]]? [[durch]] ab u. Abl. od. (poet.) [[durch]] bl. Abl., [[vix]] ut (ea [[herba]]) dinosci possit a [[mastiche]] [[vera]], Plin. 12, 72: praecipuā [[tamen]] differentiā dinoscitur (scincus) a crocodilo, Plin. 28, 119: [[unde]] [[igitur]] dinoscitur et discernitur [[nomen]] a participio, [[Charis]]. 48, 5: [[non]] civem hoste (vom F.), Hor. ep. 1, 15, 29: [[curvo]] (vom Kr.) [[rectum]], Hor. ep. 2, 2, 44. – m. dopp. Acc., ut ([[dolium]]) [[diligenter]] aptum usui possis dinoscere, [[für]] den Gebr. [[passend]] [[finden]], Apul. [[met]]. 9, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., [[quod]] [[aliquoties]] [[rei]] Romanae fuisse dignorat infaustum, Amm. 26, 1, 7 (u. so Cod. Theod. 14, 4, 1): im [[Passiv]] m. Nom. u. Infin., si ([[libertus]]) inopiā laborare dinoscitur, Modest. dig. 2, 4. § 25. – m. folg. Relativsatz od. indir. Fragesatz, cupientes dinoscere, [[quae]] [[apud]] Graecos actitata essent, Dict. 5, 1: [[quae]] [[unde]] manaverint [[aut]] quā ratione constiterint dinoscere [[arduum]] est, Val. Max. 1, 8 in.: [[quae]] [[proprie]] sint instrumenta, [[propter]] [[quae]] [[dilatio]] danda sit, [[inde]] dinoscimus, Ulp. dig. 50, 16, 99. § 2: exhibe omnes, ut possim dinoscere, [[quis]] sit, Ulp. dig. 39, 4, 3. § 2: dinoscere [[cautus]], [[quid]] [[solidum]] crepet, Pers. 5, 24: dinosci [[arduum]] est, [[utrum]]... an etc., Val. Max. 5, 6, 6 (vgl. 6, 8, 5): ut possit dinosci, [[utrumne]]... an etc., Pompon. dig. 46, 8, 16 pr.: cupere dinoscere, barbarine Graecine summā rerum potirentur, Dict. 3, 23. – absol., [[quantum]] dinoscere erat, Val. Max. 2, 6, 8. | |georg=dī-gnōsco od. dī-nōsco, nōvi, nōscere ([[dis]] u. [[nosco]]), [[etwas]] an bekannten Merkmalen unterscheidend [[erkennen]], [[wahrnehmen]], [[unterscheiden]]dign. [[duas]] [[species]] ellebori in radice, Gell. 17, 15, 4: veri speciem, Pers. 5, 105: secreta, Dict. 4, 18: futura defunctorum animis, Dict. 6, 5: audiunt [[invicem]] seque dignoscunt, Lact. 6, 20, 2: geminos [[inter]] se similes [[vix]] dignoscere posse, Ov. [[met]]. 13, 835: ut [[nemo]] dinosceret, [[sie]] (die [[Perücke]]) [[niemand]] (vom eigenen [[Haar]]) [[unterscheiden]] konnte, Suet. Oth. 12, 1. – din. [[bonum]] malumque, Sen. ep. 124, 5: suos et alienos (pullos), Col. 8, 5, 7: [[vera]] [[bona]] [[atque]] illis [[adversa]], Iuven. 10, 2. – m. Ang. [[womit]]? [[wodurch]]? ([[deutsch]] gew. = an etw.) [[durch]] Abl., [[non]] [[haec]] ([[vox]]) [[minus]] auribus, [[quam]] oculis [[illa]] ([[species]]) dinoscitur, Quint. 11, 3, 18: [[quod]] dinosci [[non]] potest, [[nisi]] comitatu rerum Alexandri [[Magni]], [[nur]] [[dadurch]], daß [[man]] den Taten Al. [[des]] Gr. [[Schritt]] [[für]] [[Schritt]] folgt, Plin. 6, 40: din. illos his notis, Sen. de brev. vit. 2, 5: sonis homines, [[aera]] tinnitu, Quint. 11, 3, 31: alqd sapore, Col. 2, 2, 20: suas voces propriis [[inter]] se notis discernere [[atque]] dignoscere, Lact. 3, 10, 2: [[invicem]] se vocibus dign., Lact. de [[ira]] 7, 7: dominum et servum nullis educationis deliciis, Tac. Germ. 20. – od. [[durch]] per [[mit]] Akk., [[cetera]], per [[quae]] futura dinoscimus, Apul. de deo Socr. 6. – m. Ang. [[von]] [[seiten]] wessen? ([[deutsch]] = an) [[durch]] ab [[mit]] Abl., alqm a vestitu, Lampr. Alex. Sev. 27, 1. – m. Ang. [[wovon]]? [[durch]] ab u. Abl. od. (poet.) [[durch]] bl. Abl., [[vix]] ut (ea [[herba]]) dinosci possit a [[mastiche]] [[vera]], Plin. 12, 72: praecipuā [[tamen]] differentiā dinoscitur (scincus) a crocodilo, Plin. 28, 119: [[unde]] [[igitur]] dinoscitur et discernitur [[nomen]] a participio, [[Charis]]. 48, 5: [[non]] civem hoste (vom F.), Hor. ep. 1, 15, 29: [[curvo]] (vom Kr.) [[rectum]], Hor. ep. 2, 2, 44. – m. dopp. Acc., ut ([[dolium]]) [[diligenter]] aptum usui possis dinoscere, [[für]] den Gebr. [[passend]] [[finden]], Apul. [[met]]. 9, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., [[quod]] [[aliquoties]] [[rei]] Romanae fuisse dignorat infaustum, Amm. 26, 1, 7 (u. so Cod. Theod. 14, 4, 1): im [[Passiv]] m. Nom. u. Infin., si ([[libertus]]) inopiā laborare dinoscitur, Modest. dig. 2, 4. § 25. – m. folg. Relativsatz od. indir. Fragesatz, cupientes dinoscere, [[quae]] [[apud]] Graecos actitata essent, Dict. 5, 1: [[quae]] [[unde]] manaverint [[aut]] quā ratione constiterint dinoscere [[arduum]] est, Val. Max. 1, 8 in.: [[quae]] [[proprie]] sint instrumenta, [[propter]] [[quae]] [[dilatio]] danda sit, [[inde]] dinoscimus, Ulp. dig. 50, 16, 99. § 2: exhibe omnes, ut possim dinoscere, [[quis]] sit, Ulp. dig. 39, 4, 3. § 2: dinoscere [[cautus]], [[quid]] [[solidum]] crepet, Pers. 5, 24: dinosci [[arduum]] est, [[utrum]]... an etc., Val. Max. 5, 6, 6 (vgl. 6, 8, 5): ut possit dinosci, [[utrumne]]... an etc., Pompon. dig. 46, 8, 16 pr.: cupere dinoscere, barbarine Graecine summā rerum potirentur, Dict. 3, 23. – absol., [[quantum]] dinoscere erat, Val. Max. 2, 6, 8. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:10, 19 October 2022
Latin > English
dignosco dignoscere, -, - V :: discern, distinguish, be able to separate
Latin > English (Lewis & Short)
dī-gnosco: v. dinosco.
Latin > French (Gaffiot 2016)
dīgnōscō¹³ (dīn-), ōvī, ōtum, ĕre (dis, nosco), tr., discerner, distinguer : civem hoste Hor. Ep. 1, 15, 29, distinguer un citoyen d’un ennemi ; vix ut dignosci possit a mastiche vera Plin. 12, 72, de sorte qu’on peut à peine la distinguer de la vraie gomme ; dominum ac servum dignoscere Tac. G. 20, distinguer le maître de l’esclave ; sonis homines Quint. 11, 3, 31, reconnaître les hommes à leur voix ; dignoscere quid solidum crepet Pers. 5, 24, distinguer ce qui rend un son plein || reconnaître que [avec prop. inf.] : Amm. 26, 1, 7 ; [pass.] si libertus inopia laborare dinoscitur Modest. Dig. 2, 4, 25, si l’on reconnaît qu’un affranchi souffre de l’indigence.
Latin > German (Georges)
dī-gnōsco od. dī-nōsco, nōvi, nōscere (dis u. nosco), etwas an bekannten Merkmalen unterscheidend erkennen, wahrnehmen, unterscheidendign. duas species ellebori in radice, Gell. 17, 15, 4: veri speciem, Pers. 5, 105: secreta, Dict. 4, 18: futura defunctorum animis, Dict. 6, 5: audiunt invicem seque dignoscunt, Lact. 6, 20, 2: geminos inter se similes vix dignoscere posse, Ov. met. 13, 835: ut nemo dinosceret, sie (die Perücke) niemand (vom eigenen Haar) unterscheiden konnte, Suet. Oth. 12, 1. – din. bonum malumque, Sen. ep. 124, 5: suos et alienos (pullos), Col. 8, 5, 7: vera bona atque illis adversa, Iuven. 10, 2. – m. Ang. womit? wodurch? (deutsch gew. = an etw.) durch Abl., non haec (vox) minus auribus, quam oculis illa (species) dinoscitur, Quint. 11, 3, 18: quod dinosci non potest, nisi comitatu rerum Alexandri Magni, nur dadurch, daß man den Taten Al. des Gr. Schritt für Schritt folgt, Plin. 6, 40: din. illos his notis, Sen. de brev. vit. 2, 5: sonis homines, aera tinnitu, Quint. 11, 3, 31: alqd sapore, Col. 2, 2, 20: suas voces propriis inter se notis discernere atque dignoscere, Lact. 3, 10, 2: invicem se vocibus dign., Lact. de ira 7, 7: dominum et servum nullis educationis deliciis, Tac. Germ. 20. – od. durch per mit Akk., cetera, per quae futura dinoscimus, Apul. de deo Socr. 6. – m. Ang. von seiten wessen? (deutsch = an) durch ab mit Abl., alqm a vestitu, Lampr. Alex. Sev. 27, 1. – m. Ang. wovon? durch ab u. Abl. od. (poet.) durch bl. Abl., vix ut (ea herba) dinosci possit a mastiche vera, Plin. 12, 72: praecipuā tamen differentiā dinoscitur (scincus) a crocodilo, Plin. 28, 119: unde igitur dinoscitur et discernitur nomen a participio, Charis. 48, 5: non civem hoste (vom F.), Hor. ep. 1, 15, 29: curvo (vom Kr.) rectum, Hor. ep. 2, 2, 44. – m. dopp. Acc., ut (dolium) diligenter aptum usui possis dinoscere, für den Gebr. passend finden, Apul. met. 9, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., quod aliquoties rei Romanae fuisse dignorat infaustum, Amm. 26, 1, 7 (u. so Cod. Theod. 14, 4, 1): im Passiv m. Nom. u. Infin., si (libertus) inopiā laborare dinoscitur, Modest. dig. 2, 4. § 25. – m. folg. Relativsatz od. indir. Fragesatz, cupientes dinoscere, quae apud Graecos actitata essent, Dict. 5, 1: quae unde manaverint aut quā ratione constiterint dinoscere arduum est, Val. Max. 1, 8 in.: quae proprie sint instrumenta, propter quae dilatio danda sit, inde dinoscimus, Ulp. dig. 50, 16, 99. § 2: exhibe omnes, ut possim dinoscere, quis sit, Ulp. dig. 39, 4, 3. § 2: dinoscere cautus, quid solidum crepet, Pers. 5, 24: dinosci arduum est, utrum... an etc., Val. Max. 5, 6, 6 (vgl. 6, 8, 5): ut possit dinosci, utrumne... an etc., Pompon. dig. 46, 8, 16 pr.: cupere dinoscere, barbarine Graecine summā rerum potirentur, Dict. 3, 23. – absol., quantum dinoscere erat, Val. Max. 2, 6, 8.
