ἐπιχρονίζω: Difference between revisions

From LSJ

κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον → fortune is common to all, the future is unknown | fortune is common to all and the future unknown | fate is common to all and the future unknown

Source
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2")
m (Text replacement - "Ggstz " to "<span class="ggns">Gegensatz</span> ")
Line 11: Line 11:
}}
}}
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1005.png Seite 1005]] lange Zeit dabei zubringen, dauern, Theophr. u. a. Sp. – Med. ἐπιχρονιζόμενος, im Ggstz von ἀρχόμενος, Arist. probl. 26, 19.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1005.png Seite 1005]] lange Zeit dabei zubringen, dauern, Theophr. u. a. Sp. – Med. ἐπιχρονιζόμενος, im <span class="ggns">Gegensatz</span> von ἀρχόμενος, Arist. probl. 26, 19.
}}
}}
{{elru
{{elru

Revision as of 19:02, 24 November 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπιχρονίζω Medium diacritics: ἐπιχρονίζω Low diacritics: επιχρονίζω Capitals: ΕΠΙΧΡΟΝΙΖΩ
Transliteration A: epichronízō Transliteration B: epichronizō Transliteration C: epichronizo Beta Code: e)pixroni/zw

English (LSJ)

last long, Thphr.Ign.61; ὅταν [τὸ θερμὸν] -χρονίσῃ Arist.Pr.936a20; ἐπικεχρονικός inveterate, chronic, Gal.11.103:— Pass., ἀὴρ -όμενος ψυχθείς when cooled in course of time, Arist.Pr. 942a33.

German (Pape)

[Seite 1005] lange Zeit dabei zubringen, dauern, Theophr. u. a. Sp. – Med. ἐπιχρονιζόμενος, im Gegensatz von ἀρχόμενος, Arist. probl. 26, 19.

Russian (Dvoretsky)

ἐπιχρονίζω: тж. med. долго продолжаться, длиться Arst.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιχρονίζω: μέλλ. Ἀττ. -ῐῶ, διαρκῶ ἐπὶ πολύ, ὅταν (τὸ θερμὸν) ἐπιχρνίσῃ Ἀριστ. Πρβλ. 24. 2· ἐπικεχρονικὸς οἴδημα, παλαιόν, ἐκ πολλοῦ, χρόνιον, Γαλην.: - ὡσαύτως ἐν τῷ Παθ., ἐπιχρονιζόμενος δὲ (ὁ νότος) ψυχθεὶς συνίσταται μᾶλλον εἰς ὕδωρ Ἀριστ. Πρβλ. 26. 19.

Greek Monolingual

ἐπιχρονίζω (Α)
διαρκώ πολύ («ὅταν [τὸ θερμὸν] ἐπιχρονίσῃ», Αριστοτ.)
2. (για ασθένεια) γίνομαι χρόνιος
3. παθ. ἐπιχρονίζομαι
φρ. «ἀὴρ ἐπιχρονιζόμενος ψυχθείς» — αέρας που κρυώνει όσο περνάει η ώρα, (Αριστοτ.).