ασθένεια
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφής οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς -> Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
Sophocles, Antigone, 883η (AM ἀσθένεια) ασθενής
1. έλλειψη σθένους, αδυναμία σωματική ή ψυχική
2. αρρώστια, νόσος
3. αδυναμία, νοσηρή κατάσταση της ψυχής και του σώματος του ανθρώπου (σε σχέση με τον Θεό)
4. αμαρτία
νεοελλ.
επιδημία
αρχ.
η πενία («ἀσθένεια βίου»).