Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

naufragus: Difference between revisions

From LSJ

Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses

Plato, Laws, 719c
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
m (Text replacement - ":: ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+) }}" to ":: $1$2 $3$4 $5 }}")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
{{LaEn
|lnetxt=naufragus naufraga, naufragum ADJ :: shipwrecked; ruined; causing shipwreck
|lnetxt=naufragus naufraga, naufragum ADJ :: [[shipwrecked]]; [[ruined]]; [[causing shipwreck]]
}}
}}
{{Lewis
{{Lewis

Revision as of 12:30, 14 May 2024

Latin > English

naufragus naufraga, naufragum ADJ :: shipwrecked; ruined; causing shipwreck

Latin > English (Lewis & Short)

naufrăgus: a, um, adj. navis-frango,
I that suffers shipwreck, shipwrecked, wrecked.
I Lit. (class.): Marium Africa devicta expulsum et naufragum vidit, Cic. Pis. 19, 43: corpora, Verg. G. 3, 542: puppis, Ov. H. 2, 16: mulier, Tac. A. 14, 11.—
   (b)    Subst.: naufrăgus, i, m., a shipwrecked person: naufragus natans, Cic. Inv. 2, 51, 153: dare naufrago tabulam, Sen. Ben. 3, 9, 2: mersā rate naufragus assem Dum rogat, Juv. 14. 301.—
   B Poet., transf., that causes shipwreck, shipwrecking: mare, Hor. C. 1, 16, 10: unda, Tib. 2, 4, 10: monstra, Ov. F. 4, 500: tempestas, Val. Fl. 1, 584: Syrtis, Sil. 17, 635; cf. navifragus.—
II Trop., ruined: naufragorum ejecta ac debilitata manus, Cic. Cat. 2, 11, 24: ut aliquis patrimonio naufragus, id. Sull. 14, 41.

Latin > French (Gaffiot 2016)

naufrăgus,¹⁰ a, um (navifragus, frango),
1 qui a fait naufrage, naufragé : Cic. Pis. 43 ; Virg. G. 3, 542 || subst. m., naufragé : Cic. Inv. 2, 153 ; Sen. Ben. 3, 9, 2 ; [fig.] qui a tout perdu : Cic. Cat. 2, 24 ; Sulla 41
2 [poét.] ce qui cause un naufrage : Hor. O. 1, 16, 10 ; Ov. F. 4, 500.

Latin > German (Georges)

naufragus, a, um (zsgzg. aus navifragus, von navis u. frango), schiffbrüchig, I) passiv, v. dem, der Schiffbruch leidet od. erlitten hat, Marius expulsus et naufragus, Cic.: mulier n., Tac.: corpora, Verg.: ratis, Sen. rhet.: puppis, Ov. – subst., ein Schiffbrüchiger, naufragus quidam natans, Cic.: dare naufrago tabulam (Rettungsbrett), Sen.: und im Bilde v. einem, der mit seinem Vermögen Schiffbruch gelitten, aliquis patrimonio naufragus, Cic.: illa naufragorum eiecta ac debilitata manus, Cic. – II) aktiv, schiffbrüchig = die Schiffe zerschellend, mare, Hor.: unda, Tibull.: monstra, Ov.: tempestas, Val. Flacc.: tela, Prudent.