λυμεών: Difference between revisions

From LSJ

ὥσπερ ἀνέµου 'ξαίφνης ἀσελγοῦς γενοµένου → just as when a wind suddenly turns foul, just as when a wind suddenly turns nasty

Source
(Bailly1_3)
(23)
Line 15: Line 15:
{{bailly
{{bailly
|btext=ῶνος (ὁ) :<br />fléau.<br />'''Étymologie:''' [[λύμη]].
|btext=ῶνος (ὁ) :<br />fléau.<br />'''Étymologie:''' [[λύμη]].
}}
{{grml
|mltxt=ο (AM [[λυμεών]], -ῶνος)<br /><b>1.</b> [[καταστροφέας]], [[αφανιστής]], [[εξολοθρευτής]] («σκύλακας... λυμεῶνας τῶν ποιμνίων», Ιουλ.)<br /><b>2.</b> [[διαφθορέας]], [[εκμεταλλευτής]] («οι λυμεώνες της κοινωνίας»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[λύμη]] «[[καταστροφή]], όλεθρος» <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>εών</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>απατ</i>-<i>εών</i>)].
}}
}}

Revision as of 07:34, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: λῡμεών Medium diacritics: λυμεών Low diacritics: λυμεών Capitals: ΛΥΜΕΩΝ
Transliteration A: lymeṓn Transliteration B: lymeōn Transliteration C: lymeon Beta Code: lumew/n

English (LSJ)

ῶνος, ὁ, (λύμη)

   A destroyer, corrupter, λ. ἐμός S.Aj.573; γυναικῶν E.Hipp.1068; σωτῆρες ἀλλὰ μὴ λυμεῶνες [τῶν Ἑλλήνων] Isoc. 8.141, cf. 4.80; λυμεῶνι σώματος θαλάσσᾳ Tim.Pers.81; ὁδουροὶ λ., of robbers, E.Fr.260, cf. J.BJ4.3.9; φόβος τῶν ἡδέων λ. X.Hier.6.6; κοινὸς λ. τῆς πόλεως SIG799.23 (Cyzic., i A.D.); τῆς τέχνης, of bad physicians, Gal.9.916; σκύλακας . . λ. τῶν ποιμνίων Jul.Or.2.87a; ὄφιν λ. ἀνθρωπίνης γενέσεως Id.Gal.93d.

Greek (Liddell-Scott)

λῡμεών: -ῶνος, ὁ, (λύμη) καταστροφεύς, διαφθορεύς, ὁ λ. ἐμὸς Σοφ. Αἴ. 573· λ. γυναικῶν Εὐρ. Ἱππ. 1068· σωτῆρες ἀλλὰ μὴ λυμεῶνες τῶν Ἑλλήνων Ἰσοκρ. 187Β, πρβλ. 56Ε· ἔπαυσ’ ὁδουροὺς λυμεῶνας, ἐπὶ τῶν ἐν ὁδῷ κακουργούντων, δηλ. τῶν λῃστῶν, Εὐρ. Ἀποσπ. 262· φόβος τῶν ἡδέων λυμεὼν Ξεν. Ἱέρ. 6, 6.

French (Bailly abrégé)

ῶνος (ὁ) :
fléau.
Étymologie: λύμη.

Greek Monolingual

ο (AM λυμεών, -ῶνος)
1. καταστροφέας, αφανιστής, εξολοθρευτής («σκύλακας... λυμεῶνας τῶν ποιμνίων», Ιουλ.)
2. διαφθορέας, εκμεταλλευτής («οι λυμεώνες της κοινωνίας»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < λύμη «καταστροφή, όλεθρος» + κατάλ. -εών (πρβλ. απατ-εών)].