ὀργαίνω: Difference between revisions
οὐ γὰρ αὐθάδης οὐδ' ἐπαχθής ὁ χρηστός, οὐδ' αὐθέκαστος ἐστιν ὁ σώφρων ἀνήρ → the man of value is not arrogant or insufferable, and the wise man is not a smug
(Bailly1_4) |
(29) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>seul. prés. et ao.</i> [[ὤργανα]] > <i>opt. 2ᵉ sg.</i> ὀργάνειας;<br /><b>1</b> <i>tr.</i> mettre en colère, irriter;<br /><b>2</b> <i>intr.</i> se mettre en colère, être irrité : τινί, contre qqn.<br />'''Étymologie:''' [[ὀργή]]. | |btext=<i>seul. prés. et ao.</i> [[ὤργανα]] > <i>opt. 2ᵉ sg.</i> ὀργάνειας;<br /><b>1</b> <i>tr.</i> mettre en colère, irriter;<br /><b>2</b> <i>intr.</i> se mettre en colère, être irrité : τινί, contre qqn.<br />'''Étymologie:''' [[ὀργή]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ὀργαίνω]] (Α) [[οργή]]<br /><b>1.</b> [[παροργίζω]], [[διεγείρω]] κάποιον<br /><b>2.</b> οργίζομαι («ἀλλ' οὐ γάρ, [[ὥσπερ]] [[εἶπον]], ὀργαίνειν καλὸν γυναῑκα νοῡν ἔχουσαν», <b>Σοφ.</b>). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:10, 29 September 2017
English (LSJ)
A = ὀργίζω, make angry, enrage, καὶ γὰρ ἂν πέτρου φύσιν σύ γ' ὀργάνειας S.OT335. II intr., like ὀργίζομαι, grow or be angry, Id.Tr.552 ; τινι with one, E.Alc.1106 ; cf. ὁρμαίνω 11.2.
German (Pape)
[Seite 368] zornig machen, u. allgemeiner, in Leidenschaft versetzen, καὶ γὰρ ἂν πέτρου φύσιν σύ γ' ὀργάνειας, Soph. O. R. 335. – Auch intrans., zornig werden, in Leidenschaft gerathen, Soph. Trach. 549, wie Eur. Alc. 1110, τινί
Greek (Liddell-Scott)
ὀργαίνω: ἕτερος τύπος τοῦ ὀργίζω ἐν χρήσει μόνον παρὰ Τραγ., παροργίζω τινά, κινῶ τινα εἰς ὀργήν, εἰς μανίαν διεγείρω, καὶ γὰρ ἂν πέτρου φύσιν σύ γ’ ὀργάνειας Σοφ. Ο. Τ. 335. ΙΙ. ἀμεταβ. ὡς τὸ ὀργίζομαι, ἀλλ’ οὐ γάρ, ὥσπερ εἶπον, ὀργαίνειν καλὸν γυναῖκα νοῦν ἔχουσαν ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 552· τινί, ἐναντίον τινός, Εὐρ. Ἄλκ. 1106· πρβλ. ὀρμαίνω ΙΙ. 2.
French (Bailly abrégé)
seul. prés. et ao. ὤργανα > opt. 2ᵉ sg. ὀργάνειας;
1 tr. mettre en colère, irriter;
2 intr. se mettre en colère, être irrité : τινί, contre qqn.
Étymologie: ὀργή.
Greek Monolingual
ὀργαίνω (Α) οργή
1. παροργίζω, διεγείρω κάποιον
2. οργίζομαι («ἀλλ' οὐ γάρ, ὥσπερ εἶπον, ὀργαίνειν καλὸν γυναῑκα νοῡν ἔχουσαν», Σοφ.).
