χωρίτης: Difference between revisions
βίος ἀνεόρταστος μακρὴ ὁδὸς ἀπανδόκευτος → a life without feasting is a long journey without an inn | a life without festivals is a long journey without inns | a life without festivals is a long road without inns | a life without festivity is a long road without an inn | a life without festivity is like a long road without an inn | a life without holidays is like a long road without taverns | a life without parties is a long journey without inns | a life without public holidays is a long road without hotels
(Bailly1_5) |
(47c) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />habitant de la campagne, cultivateur.<br />'''Étymologie:''' [[χωρίον]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />habitant de la campagne, cultivateur.<br />'''Étymologie:''' [[χωρίον]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ὁ, θηλ. χωρῑτις, -ίτιδος, ΜΑ<br />[[αγρότης]], [[χωρικός]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[κάτοικος]]<br /><b>2.</b> <i>([[κατά]] τον <b>Ησύχ.</b>)</i> «[[ὁδηγός]]».<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[χώρα]] <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -[[ίτης]]/-<i>ῖτις</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ὁπλ</i>-[[ίτης]] / -<i>ῖτις</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:16, 29 September 2017
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ,
A countryman, rustic, boor, S.Fr.21, X.HG3.2.31, AP7.657 (Leon.), Muson. Fr.11p.60H.:—fem. χωρ-ῖτις, -ιδος, a country girl, Luc.DDeor.20.13. 2 one dwelling in a place or country, inhabitant, A.Eu.1035 (lyr.); χ. δράκων Id.Fr.123, cf. S.Fr.226. 3 inhabitant of a country town (χῶρος 11.4), οἱ χ. οἱ Ζελειτῶν, opp. οἱ κωμῆται οἱ Συκηνῶν, LW1534 (Smyrna).
German (Pape)
[Seite 1388] ὁ, fem. χωρῖτις, 1) Landbewohner, Einwohner, Aesch. Eum. 988; Landmann, Bauer, Xen. Hell. 3, 2,22; Sp., wie Plut. Sull. 7; Bäuerinn, Luc. D. D. 20, 13. – 2) als adj., ländlich, bäuerlich, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
χωρίτης: [ῐ], -ου, ὁ, ἀγρότης, χωρικός, «χωριάτης», Σοφοκλ. Ἀποσπ. 22, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, ἐν τέλει, Ἀνθ. Π. 7. 657· - θηλ. -ῖτις, -ιδος, κόρη χωρική, «χωριατοποῦλα», Λουκ. Θεῶν Διάλ. 20. 13. 2) ὁ κατοικῶν ἔν τινι τόπῳ ἢ χώρα, κάτοικος, Αἰσχύλ. Εὐμ. 1035· χ. δράκων ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 121, πρβλ. Σοφ. Ἀποσπ. 219.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
habitant de la campagne, cultivateur.
Étymologie: χωρίον.
Greek Monolingual
ὁ, θηλ. χωρῑτις, -ίτιδος, ΜΑ
αγρότης, χωρικός
αρχ.
1. κάτοικος
2. (κατά τον Ησύχ.) «ὁδηγός».
[ΕΤΥΜΟΛ. < χώρα + επίθημα -ίτης/-ῖτις (πρβλ. ὁπλ-ίτης / -ῖτις)].
