Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

prandeo: Difference between revisions

From LSJ

Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either

Plato, Apology 21d
(6_13)
 
(D_7)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>prandĕo</b>: di (prandidi, Diom. p. 364), [[sum]], 2, v. n. and<br /><b>I</b> a. [[prandium]].<br /><b>I</b> Neutr., to [[take]] [[breakfast]], to [[breakfast]] (v. [[prandium]]; [[class]].): hic rex cum [[aceto]] pransurus est et [[sale]], Plaut. Rud. 4, 2, 32: prandi in navi, id. Men. 2, 3, 50: prandi [[perbene]], id. ib. 5, 9, 81: Caninio consule scito neminem prandisse ([[because]] he [[was]] elected in the [[afternoon]], and [[resigned]] his [[office]] on the [[following]] [[morning]]), Cic. Fam. 7, 30, 1: sic prandete, commilitones, [[tamquam]] [[apud]] inferos coenaturi, Val. Max. 3, 2, 3: ad satietatem, Suet. Dom. 21; Plin. 28, 5, 14, § 56: prandebat sibi [[quisque]] [[deus]], Juv. 13, 46.—<br /><b>II</b> Act., to [[breakfast]] on [[any]] [[thing]], to [[take]] as a [[breakfast]] or luncheon; or, in gen., to [[eat]]: calidum prandisti [[prandium]], Plaut. Poen. 3, 5, 14: luscinias prandere, Hor. S. 2, 3, 245: [[olus]], id. Ep. 1, 17, 13.—Hence, [[pransus]], a, um, P. a., [[that]] has breakfasted ([[like]] [[potus]], [[that]] has [[drunk]]): [[pransus]] non [[avide]], Hor. S. 1, 6, 127; 1, 5, 25: pransa [[Lamia]], id. A. P. 340. —Because soldiers were [[accustomed]] to [[eat]] [[before]] an [[engagement]]; [[hence]], [[pransus]] [[paratus]], or [[curatus]] et [[pransus]], of soldiers, fed, i. e. [[ready]], [[fit]] for [[fighting]]: [[exercitus]] [[pransus]], [[paratus]], [[Cato]] ap. Gell. 15, 13, 5; Varr. ap. Non. 459, 2: ut viri equique curati et pransi essent, Liv. 28, 14: [[pransus]], [[potus]], overfed, [[gluttonous]]: adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis, Cic. Mil. 21, 56.
|lshtext=<b>prandĕo</b>: di (prandidi, Diom. p. 364), [[sum]], 2, v. n. and<br /><b>I</b> a. [[prandium]].<br /><b>I</b> Neutr., to [[take]] [[breakfast]], to [[breakfast]] (v. [[prandium]]; [[class]].): hic rex cum [[aceto]] pransurus est et [[sale]], Plaut. Rud. 4, 2, 32: prandi in navi, id. Men. 2, 3, 50: prandi [[perbene]], id. ib. 5, 9, 81: Caninio consule scito neminem prandisse ([[because]] he [[was]] elected in the [[afternoon]], and [[resigned]] his [[office]] on the [[following]] [[morning]]), Cic. Fam. 7, 30, 1: sic prandete, commilitones, [[tamquam]] [[apud]] inferos coenaturi, Val. Max. 3, 2, 3: ad satietatem, Suet. Dom. 21; Plin. 28, 5, 14, § 56: prandebat sibi [[quisque]] [[deus]], Juv. 13, 46.—<br /><b>II</b> Act., to [[breakfast]] on [[any]] [[thing]], to [[take]] as a [[breakfast]] or luncheon; or, in gen., to [[eat]]: calidum prandisti [[prandium]], Plaut. Poen. 3, 5, 14: luscinias prandere, Hor. S. 2, 3, 245: [[olus]], id. Ep. 1, 17, 13.—Hence, [[pransus]], a, um, P. a., [[that]] has breakfasted ([[like]] [[potus]], [[that]] has [[drunk]]): [[pransus]] non [[avide]], Hor. S. 1, 6, 127; 1, 5, 25: pransa [[Lamia]], id. A. P. 340. —Because soldiers were [[accustomed]] to [[eat]] [[before]] an [[engagement]]; [[hence]], [[pransus]] [[paratus]], or [[curatus]] et [[pransus]], of soldiers, fed, i. e. [[ready]], [[fit]] for [[fighting]]: [[exercitus]] [[pransus]], [[paratus]], [[Cato]] ap. Gell. 15, 13, 5; Varr. ap. Non. 459, 2: ut viri equique curati et pransi essent, Liv. 28, 14: [[pransus]], [[potus]], overfed, [[gluttonous]]: adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis, Cic. Mil. 21, 56.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>prandĕō</b>,¹¹ dī, sum, ēre,<br /><b>1</b> intr., déjeuner, faire le repas du matin : Pl. Men. 401 ; Rud. 937 ; Cic. Fam. 7, 30, 1<br /><b>2</b> tr., manger à son déjeuner, déjeuner de ou avec : Hor. S. 2, 3, 45 ; Ep. 1, 17, 13.
}}
}}

Revision as of 07:01, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

prandĕo: di (prandidi, Diom. p. 364), sum, 2, v. n. and
I a. prandium.
I Neutr., to take breakfast, to breakfast (v. prandium; class.): hic rex cum aceto pransurus est et sale, Plaut. Rud. 4, 2, 32: prandi in navi, id. Men. 2, 3, 50: prandi perbene, id. ib. 5, 9, 81: Caninio consule scito neminem prandisse (because he was elected in the afternoon, and resigned his office on the following morning), Cic. Fam. 7, 30, 1: sic prandete, commilitones, tamquam apud inferos coenaturi, Val. Max. 3, 2, 3: ad satietatem, Suet. Dom. 21; Plin. 28, 5, 14, § 56: prandebat sibi quisque deus, Juv. 13, 46.—
II Act., to breakfast on any thing, to take as a breakfast or luncheon; or, in gen., to eat: calidum prandisti prandium, Plaut. Poen. 3, 5, 14: luscinias prandere, Hor. S. 2, 3, 245: olus, id. Ep. 1, 17, 13.—Hence, pransus, a, um, P. a., that has breakfasted (like potus, that has drunk): pransus non avide, Hor. S. 1, 6, 127; 1, 5, 25: pransa Lamia, id. A. P. 340. —Because soldiers were accustomed to eat before an engagement; hence, pransus paratus, or curatus et pransus, of soldiers, fed, i. e. ready, fit for fighting: exercitus pransus, paratus, Cato ap. Gell. 15, 13, 5; Varr. ap. Non. 459, 2: ut viri equique curati et pransi essent, Liv. 28, 14: pransus, potus, overfed, gluttonous: adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis, Cic. Mil. 21, 56.

Latin > French (Gaffiot 2016)

prandĕō,¹¹ dī, sum, ēre,
1 intr., déjeuner, faire le repas du matin : Pl. Men. 401 ; Rud. 937 ; Cic. Fam. 7, 30, 1
2 tr., manger à son déjeuner, déjeuner de ou avec : Hor. S. 2, 3, 45 ; Ep. 1, 17, 13.