Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

redarguo: Difference between revisions

From LSJ
(6_14)
 
(D_7)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>rĕd-argŭo</b>: ŭi, 3, v. a.,<br /><b>I</b> to [[disprove]], [[refute]], [[confute]], [[contradict]] ([[class]].; syn.: [[refello]], [[refuto]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc.: nosque ipsos redargui refellique patiamur, Cic. Tusc. 2, 2, 5; so, aliquem, id. Clu. 23, 62; Quint. 6, 3, 73 al.; opp. probare, Cic. de Or. 2, 72, 293; so, orationem (opp. convinci), id. Univ. 3: contraria, id. Part. 9, 33: [[crimen]], Quint. 11, 1, 9: famosos libellos, Suet. Aug. 55. — Of abstr. subjects: improborum prosperitates redarguunt vim omnem deorum ac potestatem, Cic. N. D. 3, 36: inconstantiam tuam, id. Dom. 9, 21: advenit qui vestra [[dies]] muliebribus armis Verba redarguerit, [[will]] [[refute]] [[thy]] words, [[show]] [[them]] to be false, * Verg. A. 11, 687.— *<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With [[object]]-[[clause]]: audi rationem falsam [[quidem]], sed [[quam]] redarguere falsam esse tu non queas, Gell. 15, 9, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With gen., to [[convict]] of, [[prove]] [[guilty]] of: nec [[sane]] magnum aliquid efficiemus, [[quod]] illos ignorantiae redarguemus, Lact. 3, 1, 15; cf.: redarguti a lege [[quasi]] transgressores, Vulg. Jacob. 2, 9. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(d)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: poterat [[autem]] inpune; [[quis]] [[enim]] redargueret? Cic. Fin. 2, 17, 55; Quint. 6, 3, 72.
|lshtext=<b>rĕd-argŭo</b>: ŭi, 3, v. a.,<br /><b>I</b> to [[disprove]], [[refute]], [[confute]], [[contradict]] ([[class]].; syn.: [[refello]], [[refuto]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc.: nosque ipsos redargui refellique patiamur, Cic. Tusc. 2, 2, 5; so, aliquem, id. Clu. 23, 62; Quint. 6, 3, 73 al.; opp. probare, Cic. de Or. 2, 72, 293; so, orationem (opp. convinci), id. Univ. 3: contraria, id. Part. 9, 33: [[crimen]], Quint. 11, 1, 9: famosos libellos, Suet. Aug. 55. — Of abstr. subjects: improborum prosperitates redarguunt vim omnem deorum ac potestatem, Cic. N. D. 3, 36: inconstantiam tuam, id. Dom. 9, 21: advenit qui vestra [[dies]] muliebribus armis Verba redarguerit, [[will]] [[refute]] [[thy]] words, [[show]] [[them]] to be false, * Verg. A. 11, 687.— *<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With [[object]]-[[clause]]: audi rationem falsam [[quidem]], sed [[quam]] redarguere falsam esse tu non queas, Gell. 15, 9, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With gen., to [[convict]] of, [[prove]] [[guilty]] of: nec [[sane]] magnum aliquid efficiemus, [[quod]] illos ignorantiae redarguemus, Lact. 3, 1, 15; cf.: redarguti a lege [[quasi]] transgressores, Vulg. Jacob. 2, 9. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(d)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: poterat [[autem]] inpune; [[quis]] [[enim]] redargueret? Cic. Fin. 2, 17, 55; Quint. 6, 3, 72.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>rĕdargŭō</b>,¹³ gŭī, gūtum, ĕre, tr.,<br /><b>1</b> montrer [à rencontre, en réplique] la fausseté, l’erreur de, réfuter (aliquem, [[aliquid]], qqn, qqch.) : redargue me si [[mentior]] Cic. Clu. 62, confonds-moi, si je ne [[dis]] pas la vérité, cf. Tusc. 2, 5 ; contraria Cic. Part. 33, détruire les arguments de l’adversaire, cf. de Or. 2, 293 ; improborum prosperitates redarguunt vim omnem deorum Cic. Nat. 3, 88, le succès des méchants [[est]] un argument contre tout pouvoir divin (la Providence [[divine]]) || abs<sup>t</sup>] Cic. Fin. 2, 55 ; Att. 6, 1, 18<br /><b>2</b> dénoncer en retour, en réplique (cf. [[arguo]] S 2) : in [[hoc]] inconstantiam [[redarguo]] tuam Cic. Domo 21, sur ce point je te reproche ton inconséquence || démontrer à titre de réfutation : [av. prop. inf.] Gell. 15, 9, 7<br /><b>3</b> [av. gén., décad.] convaincre de : Lact. Inst. 3, 1, 15.
}}
}}

Revision as of 06:45, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

rĕd-argŭo: ŭi, 3, v. a.,
I to disprove, refute, confute, contradict (class.; syn.: refello, refuto).
   (a)    With acc.: nosque ipsos redargui refellique patiamur, Cic. Tusc. 2, 2, 5; so, aliquem, id. Clu. 23, 62; Quint. 6, 3, 73 al.; opp. probare, Cic. de Or. 2, 72, 293; so, orationem (opp. convinci), id. Univ. 3: contraria, id. Part. 9, 33: crimen, Quint. 11, 1, 9: famosos libellos, Suet. Aug. 55. — Of abstr. subjects: improborum prosperitates redarguunt vim omnem deorum ac potestatem, Cic. N. D. 3, 36: inconstantiam tuam, id. Dom. 9, 21: advenit qui vestra dies muliebribus armis Verba redarguerit, will refute thy words, show them to be false, * Verg. A. 11, 687.— *
   (b)    With object-clause: audi rationem falsam quidem, sed quam redarguere falsam esse tu non queas, Gell. 15, 9, 7.—
   (g)    With gen., to convict of, prove guilty of: nec sane magnum aliquid efficiemus, quod illos ignorantiae redarguemus, Lact. 3, 1, 15; cf.: redarguti a lege quasi transgressores, Vulg. Jacob. 2, 9. —
   (d)    Absol.: poterat autem inpune; quis enim redargueret? Cic. Fin. 2, 17, 55; Quint. 6, 3, 72.

Latin > French (Gaffiot 2016)

rĕdargŭō,¹³ gŭī, gūtum, ĕre, tr.,
1 montrer [à rencontre, en réplique] la fausseté, l’erreur de, réfuter (aliquem, aliquid, qqn, qqch.) : redargue me si mentior Cic. Clu. 62, confonds-moi, si je ne dis pas la vérité, cf. Tusc. 2, 5 ; contraria Cic. Part. 33, détruire les arguments de l’adversaire, cf. de Or. 2, 293 ; improborum prosperitates redarguunt vim omnem deorum Cic. Nat. 3, 88, le succès des méchants est un argument contre tout pouvoir divin (la Providence divine)