obsum: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
(D_6) |
(3_9) |
||
Line 4: | Line 4: | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
|gf=<b>obsum</b>,¹⁰ ŏbes, obfŭī ou offŭī, obesse, intr., faire obstacle, être nuisible, porter préjudice [avec dat.] : Cic. de Or. 1, 122 ; 2, 295 ; Mur. 21 ; [[nihil]] obest dicere Cic. Fam. 7, 13, 4, cela ne nuit pas du tout de [[dire]]. fut. arch. [[obescet]] P. Fest. 188, 9. | |gf=<b>obsum</b>,¹⁰ ŏbes, obfŭī ou offŭī, obesse, intr., faire obstacle, être nuisible, porter préjudice [avec dat.] : Cic. de Or. 1, 122 ; 2, 295 ; Mur. 21 ; [[nihil]] obest dicere Cic. Fam. 7, 13, 4, cela ne nuit pas du tout de [[dire]]. fut. arch. [[obescet]] P. Fest. 188, 9. | ||
}} | |||
{{Georges | |||
|georg=ob-[[sum]], fuī, [[esse]], [[entgegen]]-, [[hinderlich]] [[sein]], [[schaden]] (Ggstz. [[prosum]]), α) m. Dat.: Ty. Nunc falsa prosunt. He. At [[tibi]] oberunt, Plaut.: [[non]] [[modo]] [[igitur]] [[nihil]] prodest, [[sed]] obest [[etiam]] Clodii [[mors]] Miloni, Cic.: subicimus id, [[quod]] [[aut]] [[nobis]] adiumento futurum est, [[aut]] offuturum illis e [[contrario]], Cornif. rhet.: [[sapientia]] [[sine]] [[eloquentia]] [[parum]] prodest civitatibus, [[eloquentia]] [[vero]] [[sine]] [[sapientia]] [[nimium]] obest [[plerumque]], prodest [[numquam]], Cic.: [[nec]] [[hodie]], ut prosit [[mihi]] [[gratia]] Romanorum, [[postulo]]; ne obsit, [[tantum]] [[precor]], Liv.: obsunt auctoribus artes, Ov. – β) [[non]] od. [[nihil]] obest m. folg. Infin.: [[nec]], [[dum]] [[degrandinat]], obsit agresti [[fano]] supposuisse [[pecus]], Ov. [[fast]]. 4, 755 sq.: [[nihil]] obest dicere, Cic. ep. 9, 13, 4. – γ) absol.: et [[omnino]] [[non]] [[modo]] id, [[quod]] obest, [[sed]] [[etiam]] id, [[quod]] [[neque]] obest [[neque]] adiuvat, [[satius]] est praeterire, Cornif. rhet.: [[quod]] obesse [[plurimum]] et [[prodesse]] poterat (v. [[Alcibiades]]), Nep.: an in eo [[auctoritas]] [[nihil]] obest? Cic. – / Archaist. [[Fut]]. [[obescet]], Paul. ex [[Fest]]. 188, 9. – Konj. obsiet, Ter. Hecyr. 735. | |||
}} | }} |
Revision as of 08:30, 15 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
ob-sum: obfui or offui, obesse (old form of
I fut. obescet, oberit vel aderit, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.), v. n., to be against, be prejudicial to; to hinder, hurt, injure; opp. to prodesse (cf.: officio, noceo, injuriam facio; class.): Ty. Nunc falsa prosunt. Heg. At tibi oberunt, Plaut. Capt. 3, 5, 48; Ter. Hec. 3, 5, 13; cf.: men obesse, illos prodesse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 84 Vahl.); and: qui (pudor) non modo non obesset ejus orationi, sed etiam probitatis commendatione prodesset, Cic. de Or. 1, 26, 122: subicimus id. quod nobis adjumento futurum sit, aut offuturum illis e contrario. Auct. Her. 4, 23, 33: obsunt auctoribus artes, Ov. M. 7, 562: ne prodigus obsit, Verg. G. 4, 89.—With a subject-clause: nec, dum degrandinat, obsit Agresti fano supposuisse pecus, Ov. F. 4, 755: nihil obest dicere, Cic. Fam. 9, 13, 4.
Latin > French (Gaffiot 2016)
obsum,¹⁰ ŏbes, obfŭī ou offŭī, obesse, intr., faire obstacle, être nuisible, porter préjudice [avec dat.] : Cic. de Or. 1, 122 ; 2, 295 ; Mur. 21 ; nihil obest dicere Cic. Fam. 7, 13, 4, cela ne nuit pas du tout de dire. fut. arch. obescet P. Fest. 188, 9.
Latin > German (Georges)
ob-sum, fuī, esse, entgegen-, hinderlich sein, schaden (Ggstz. prosum), α) m. Dat.: Ty. Nunc falsa prosunt. He. At tibi oberunt, Plaut.: non modo igitur nihil prodest, sed obest etiam Clodii mors Miloni, Cic.: subicimus id, quod aut nobis adiumento futurum est, aut offuturum illis e contrario, Cornif. rhet.: sapientia sine eloquentia parum prodest civitatibus, eloquentia vero sine sapientia nimium obest plerumque, prodest numquam, Cic.: nec hodie, ut prosit mihi gratia Romanorum, postulo; ne obsit, tantum precor, Liv.: obsunt auctoribus artes, Ov. – β) non od. nihil obest m. folg. Infin.: nec, dum degrandinat, obsit agresti fano supposuisse pecus, Ov. fast. 4, 755 sq.: nihil obest dicere, Cic. ep. 9, 13, 4. – γ) absol.: et omnino non modo id, quod obest, sed etiam id, quod neque obest neque adiuvat, satius est praeterire, Cornif. rhet.: quod obesse plurimum et prodesse poterat (v. Alcibiades), Nep.: an in eo auctoritas nihil obest? Cic. – / Archaist. Fut. obescet, Paul. ex Fest. 188, 9. – Konj. obsiet, Ter. Hecyr. 735.