ἐκλαλέω

English (LSJ)

   A blurt out, blab, divulge, D.1.26, Ph.1.64, al., Aen.Gaz.Ep. 7 ; τὸ ἐκλαλοῦν talkativeness, E.Fr.219 :—Pass., Hp.Jusj.1, Lib.Or. 18.213.

German (Pape)

[Seite 766] aussprechen, Dem. 1, 26 u. A., gew. mit einem tadelnden Nebenbegriff, ausplaudern.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκλᾰλέω: λέγω ἔξω, ἐκστομίζω, κοινολογῶ, ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι (ἐκκαλέεσθαι Kühn) ἔξω, σιγήσομαι, ἄρρητα ἡγεύμενος Ἱππ. Ὅρκ. 1. 29 (ἴδε Littré), Δημ. 16. 25· τὸ ἐκλαλοῦν, στωμυλία, πολυλογία, τὸ δ’ ἐκλαλοῦν τοῦθ’ ἡδονῆς μὲν ἅπτεται Εὐρ. Ἀποσπ. 218.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
bavarder, divulguer.
Étymologie: ἐκ, λαλέω.

Spanish (DGE)

(ἐκλᾰλέω) 1 divulgar, decir abiertamente ἃ ... ἐκλαλεῖ, ταῦτα δυνηθεὶς μὴ πράξει D.1.26, τοὐκλαλεῖν τἀλλότρια andar divulgando lo ajeno Men.Fr.479.2, ὅσα ἐξελάλησεν παρὰ σοί LXX Iu.11.9, cf. I.AI 16.375, ἐκλαλεῖ τὰ ἀπόρρητα Ph.2.280, cf. Gr.Naz.M.37.1045, c. or. complet. παραγγείλας μηδενὶ ἐκλαλῆσαι ὅτι ... Act.Ap.23.22, en v. pas. ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι Hp.Iusi.1, en uso abs. πῶς ἐπιεικῶς πρὸς πενθερὰν ἐκλαλήσω; Aristaenet.2.8.9.
2 gritar, aullar ἐξῆλθεν ὁ δαίμων ἐκλαλήσας μεγάλα salió el demonio del cuerpo dando grandes aullidos Callinic.Mon.V.Hyp.40.7.

English (Strong)

from ἐκ and λαλέω; to divulge: tell.

English (Thayer)

ἐκλάλω: 1st aorist infinitive ἐκλαλῆσαι; to speak out, divulge: τίνι, followed by ὅτι, Demosthenes, Philo, Dio Cassius, others.)

Greek Monotonic

ἐκλᾰλέω: μέλ. -ήσω, μιλώ δυνατά, ξεστομίζω, φλυαρώ, δημοσιοποιώ, κακολογώ, σε Δημ.