συρφετός: Difference between revisions
Γελᾷ δ' ὁ μῶρος, κἄν τι μὴ γελοῖον ᾖ → Mens stulta ridet, quando ridendum est nihil → Es lacht der Tor, auch wenn es nichts zu lachen gibt
(40) |
(6) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=ο, ΝΜΑ<br />ασύντακτο [[πλήθος]], [[χύδην]] όχλος<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br />[[καθετί]] που σύρεται από τον άνεμο, όπως [[είναι]] ο [[σωρός]] φύλλων, τα άχυρα κ.ά.<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[ένας]] από τον όχλο («τοιοῡτός τις, ὦ Ἱππία, οὐ κομψὸς ἀλλὰ [[συρφετός]]», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>ως επίθ.</b> αυτός που μοιάζει με όχλο ή ο [[σχετικός]] με τον όχλο.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[σύρω]], με δασύ χειλικό [[ένθημα]] -<i>φ</i>- <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -[[ετός]] (<b>πρβλ.</b> <i>νιφ</i>-[[ετός]], [[ὑετός]])]. | |mltxt=ο, ΝΜΑ<br />ασύντακτο [[πλήθος]], [[χύδην]] όχλος<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br />[[καθετί]] που σύρεται από τον άνεμο, όπως [[είναι]] ο [[σωρός]] φύλλων, τα άχυρα κ.ά.<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[ένας]] από τον όχλο («τοιοῡτός τις, ὦ Ἱππία, οὐ κομψὸς ἀλλὰ [[συρφετός]]», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>ως επίθ.</b> αυτός που μοιάζει με όχλο ή ο [[σχετικός]] με τον όχλο.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[σύρω]], με δασύ χειλικό [[ένθημα]] -<i>φ</i>- <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -[[ετός]] (<b>πρβλ.</b> <i>νιφ</i>-[[ετός]], [[ὑετός]])]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''συρφετός:''' ὁ ([[σύρω]]),<br /><b class="num">1.</b> οτιδήποτε σύρεται ή φέρεται από τον άνεμο, ξερά φύλλα, φρύγανα, άχυρα· σκουπιδάκια, απορρίμματα, Λατ. [[quisquiliae]], σε Ησίοδ.<br /><b class="num">2.</b> μεταφ., ανάμικτο [[πλήθος]], όχλος, λαοσύναξη, σε Πλάτ.· λέγεται για μεμονωμένο [[πρόσωπο]], [[ένας]] από τον όχλο (πρβλ. [[plebs]] eris του Ορατ.), στον ίδ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:16, 30 December 2018
English (LSJ)
ὁ,
A anything dragged or swept together, sweepings, refuse, litter, χόρτος καὶ σ. Hes.Op.606, cf. Call.Ap.109, Plu.2.97f; συρφετὸν ἡγεῖσθαί τι ib.811e; σ. ῥημάτων Jul.Or.7.218c; cf. σύρμα 1.2. 2 metaph., mixed crowd, mob, rabble, σ. δούλων Pl.Grg.489c; τῷ πολλῷ σ. to the many-headed mob, Id.Tht.152c; ἐλθεῖν εἰς τοιοῦτον σ. Euphro 10.6, cf. Jul.Or.5.173a. b of a single person, one of the mob, οὐ κομψός, ἀλλὰ σ. Pl.Hp.Ma.288d:—hence as Adj., of or like the mob, vulgar, Simp. in Epict. p.86 D., Sch.Hermog. in Rh.4.40 W.
Greek (Liddell-Scott)
συρφετός: ὁ, = φορυτός, πᾶν τὸ ὑπὸ τοῦ ἀνέμου συρόμενον ἢ φερόμενον, ξηρὰ φύλλα, ἄχυρα καὶ τὰ τοιαῦτα, σωρὸς φρυγάνων, φρόκαλα, φρύσουλα, κτλ., Λατ. quisquiliae, χόρτος καὶ συρφετὸς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 604. Καλλ. Ὕμν. εἰς Ἀπόλλ. 109, Πλούτ. 2. 97F· συρφετὸν ἡγεῖσθαί τι αὐτόθι 811D, πρβλ. σύρμα Ι. 2. 2) μεταφορ., ἀνάμικτον πλῆθος, ὄχλος. συρ. δούλων Πλάτ. Γοργ. 489C· τῷ πολλῷ σ., εἰς τὸν πολυκέφαλον ὄχλον, ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 152C· ἐλθεῖν εἰς τοιοῦτον σ. Εὔφρων ἐν «Συνεφήβοις» 1. 6. β) ἐπὶ ἑνὸς μόνον προσώπου, εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου (πρβλ. τὸ τοῦ Ὀρατίου plebs cris), οὐ κομψός, ἀλλὰ σ. Πλάτ. Ἱππ. Μείζ. 288D· ― ἐντεῦθεν ὡς ἐπίθετ., ὁ ἐκ τοῦ ὄχλου ἢ ὅμοιος τῷ ὄχλῳ, κοινός, χυδαῖος, Σιμπλίκ. εἰς Ἐπίκτ. σελ. 325 Scwh., Ρήτορες (Walz) τ. 4, σ. 40. (Ἡ ῥίζα εἶναι προδήλως σύρω. Ὁ Ἡσύχ. μνημονεύει τύπον οὐδέτερον σύρφος, «σύρφη· φρύγανα». Συγγενὲς τῷ σύρβη, τύρβη, turb?).
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
tas d’immondices ; fig. ramassis de gens, populace.
Étymologie: σύρω.
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ
ασύντακτο πλήθος, χύδην όχλος
μσν.-αρχ.
καθετί που σύρεται από τον άνεμο, όπως είναι ο σωρός φύλλων, τα άχυρα κ.ά.
αρχ.
1. ένας από τον όχλο («τοιοῡτός τις, ὦ Ἱππία, οὐ κομψὸς ἀλλὰ συρφετός», Πλάτ.)
2. ως επίθ. αυτός που μοιάζει με όχλο ή ο σχετικός με τον όχλο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σύρω, με δασύ χειλικό ένθημα -φ- + επίθημα -ετός (πρβλ. νιφ-ετός, ὑετός)].
Greek Monotonic
συρφετός: ὁ (σύρω),
1. οτιδήποτε σύρεται ή φέρεται από τον άνεμο, ξερά φύλλα, φρύγανα, άχυρα· σκουπιδάκια, απορρίμματα, Λατ. quisquiliae, σε Ησίοδ.
2. μεταφ., ανάμικτο πλήθος, όχλος, λαοσύναξη, σε Πλάτ.· λέγεται για μεμονωμένο πρόσωπο, ένας από τον όχλο (πρβλ. plebs eris του Ορατ.), στον ίδ.
