δυσδιάλυτος: Difference between revisions
καὶ λέγων ὅτι Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ → declaring “The time has been accomplished and the kingdom of God is near: start repenting and believing in the gospel!” (Μark 1:15)
(10) |
(4) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (AM [[δυσδιάλυτος]], -ον)<br />αυτός που δύσκολα διαλύεται («[[σκόνη]] δυσδιάλυτη στο [[νερό]]»)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για έχθρες και διαφωνίες) αυτός που δύσκολα αίρεται ή τακτοποιείται. | |mltxt=-η, -ο (AM [[δυσδιάλυτος]], -ον)<br />αυτός που δύσκολα διαλύεται («[[σκόνη]] δυσδιάλυτη στο [[νερό]]»)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για έχθρες και διαφωνίες) αυτός που δύσκολα αίρεται ή τακτοποιείται. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''δυσδιάλῠτος:''' -ον, αυτός που δύσκολα διαλύεται, σε Αριστ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 22:20, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A hard to dissolve, Arist.Pr.870b31 (Comp.): σχῆμα τῆς τάξεως Plb.1.26.16. 2 hard to digest, Philotim. ap. Ath.2.53f, Gal.16.760. II hard to reconcile, Arist.EN1126a20.
German (Pape)
[Seite 677] schwer aufzulösen, zu trennen; τάξις Pol. 1, 26, 16; Plut.; schwer zu versöhnen, Arist. Eth. 4, 5, 11; von Speisen, Ath. II, 53 f.
Greek (Liddell-Scott)
δυσδιάλῠτος: -ον, δυσκόλως διαλυόμενος, Ἀριστ. Προβλ. 2. 42· τάξις Πολύβ. 1. 26, 16. ΙΙ. δυσκόλως διαλλασσόμενος, συμφιλιούμενος, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 5, 10.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à diviser, à séparer, à rompre ; difficile à réconcilier.
Étymologie: δυσ-, διαλύω.
Spanish (DGE)
-ον
I 1fisiol. difícil de disolver o disgregar, difícil de absorber τὰ ὑγρὰ τοῦ χειμῶνος πέπηγε ... δυσδιαλυτώτερα Arist.Pr.870b31, en la digestión δυσκατέργαστά ἐστιν ὠμὰ πάντα καὶ δυσδιάλυτα Phylotim.8, (μύκητες) Dsc.4.82, τὰ κρέα Gal.16.760, (τὸ γάλα) Sor.2.9.48
•subst. τὸ δ. difícil absorción τοῦ χυμοῦ Gal.7.378.
2 difícil de deshacer, resistente σχῆμα τῆς τάξεως de una formación naval, Plb.1.26.16, cf. Theol.Ar.21, δεσμός Ph.2.511, cf. Sch.Er.Il.15.18a, ὥστε καὶ λίθῳ καὶ σιδήρῳ δυσδιάλυτον ref. a lo que está bien ajustado, Plu.2.983d
•fig. difícil de suprimir, difícil de aplacar ἡ ἔχθρα Chrys.M.49.205
•de la enfermedad pertinaz, difícil de curar Gr.Nyss.Ep.19.17.
II difícil de reconciliar οἱ δὲ πικροί ref. al temperamento de la pers., Arist.EN 1126a20.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM δυσδιάλυτος, -ον)
αυτός που δύσκολα διαλύεται («σκόνη δυσδιάλυτη στο νερό»)
αρχ.
1. (για έχθρες και διαφωνίες) αυτός που δύσκολα αίρεται ή τακτοποιείται.
Greek Monotonic
δυσδιάλῠτος: -ον, αυτός που δύσκολα διαλύεται, σε Αριστ.
